zaterdag 29 september 2007

Kwalitatieve gezondheidszorg versus ‘vrije’ markt: deel 1

Vanaf vandaag publiceren we in delen een dossier over de gezondheidszorg in de VS. Dit geeft ons een inzicht in welke richting de werkgeversorganisaties en de neoliberale politici in ons land de gezondheidszorg willen duwen. De ingekorte versie van dit artikel wordt gepubliceerd in de papieren versie van Polsslag (oktober-november 2007) en ook in het oktobernummer van Socialistisch Links.

DEEL I

De film ‘Sicko’ van Michael Moore vormt een goede gelegenheid om dieper in te gaan op de commerciële gezondheidszorg in de VS. Wat betekent dit voor de bevolking? En zijn er alternatieven mogelijk?

De harde cijfers

In een onderzoek in 13 geïndustrialiseerde landen (waar 16 medische indicatoren werden vergeleken), scoorde de VS pover: het was de op één na slechtste leerling. Zo behaalde de VS het slechtste resultaat wat betreft te laag gewicht bij de geboorte en vroegtijdige babysterfte gedurende de eerste maand. De gemiddelde opnameduur op de materniteit ligt in de VS zeer laag: 2 dagen. In België was dit in 2000 meer dan 5 dagen in 2000, in de OESO-landen gemiddeld 4 dagen. In een studie van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) staat de VS 15de op een totaal van 25 geïndustrialiseerde landen wat betreft gezondheidszorg.

Bij het onderzoek van de WHO werd rekening gehouden met de algemene gezondheidstoestand van de bevolking. De karikatuur van de slechte levensstijl van de “dikke Amerikaan” heeft dus geen impact op de lage rangschikking. Er werden verschillende parameters gebruikt voor de studie: percentage van de bevolking die rookt, alcoholgebruik, het gebruik van verzadigde dierlijke vetten, cholesterolgehalte,… Indien zou worden afgegaan op de slechte levensstijl, zouden de Japanners de kroon spannen! Japan kent onder andere een hoog percentage rokers: 61% van de mannen en 14% van de vrouwen. Maar toch staat Japan op de eerst plaats wat betreft gezondheidszorg. Nog een dramatisch cijfer: de VS scoort slechts een 27ste plaats inzake levensduur.

De “horrorlijstjes” van de Amerikaanse gezondheidszorg

The Journal of the American Medical Association van 26 juli 2006 gaf een voorbeeld van de slechte gezondheidszorg in de VS. Fouten van dokters vormen in dat land de derde doodsoorzaak. Ieder jaar sterven 225.000 Amerikanen omwille van medische fouten. Daaronder 12.000 door onnodige chirurgie, 80.000 door infecties opgelopen in ziekenhuizen, 106.000 door bijwerkingen van medicijnen,…

4 tot 18% van de patiënten die een poliklinische behandeling ondergaan, ervaren negatieve effecten van deze behandeling waardoor extra behandeling van een andere arts noodzakelijk is. In brute cijfers betekent dit:

*116 miljoen extra consulten bij een andere arts
*77 miljoen extra voorschriften
*17 miljoen extra visites bij de EHBO
*8 miljoen mensen extra die opgenomen moeten worden
*3 miljoen extra lange termijn behandelingen
*199.000 extra doden na de extra behandeling (fout op fout dus)
* een totaal van 77 miljard dollar extra ziektekosten.

Volgens cijfers van de OESO gaf België in 2001 9% van het bruto binnenlands product (BBP) uit aan gezondheidszorg. De VS spande de kroon met 13,9%. Dat lijkt vreemd aangezien de Amerikanen een groot deel van de medische kosten zelf moeten betalen. Slechts 25% van de bevolking is verzekerd via openbare programma’s, zowat 47 miljoen Amerikanen beschikken over geen enkele vorm van ziekteverzekering. Het aandeel van publieke uitgaven in de totale gezondheidsuitgaven bedraagt gemiddeld 72%, in de VS is het slechts 44%. En toch geeft de VS het meest uit aan gezondheidszorg (4.900 dollar per hoofd). ). Dat is meer dan het dubbele van het gemiddelde (2100 dollar)

Het gebrek aan medische technologie is zeker niet de oorzaak van het barslechte resultaat van de VS wat betreft gezondheid. Op de rangschikking betreffende die technologie staat de VS nochtans op de eretribune, juist onder de ‘winnaar’ Japan. De gezondheidszorg in de VS is echter totaal onefficiënt en duur: een kat in een gouden zak.

In het volgende deel: Kassagezondheidszorg: “Eerst de aandeelhouders, dan de patiënten” leggen we uit hoe het Amerikaans systeem precies in elkaar zit (of beter gezegd met haken en ogen aan elkaar hangt)

De eis voor universele gezondheidszorg in de VS: (interactieve) internethumor.

Ondanks de rampzalige staat van de peperdure gezondheidszorg in de economische supermacht Verenigde Staten, verliezen de Amerikanen hun gevoel voor humor niet...
l
Op het internet vind je heel wat websites die campagne voeren voor de invoering van universele gezondheidszorg. Eentje dat ons bijgebleven is: consumerwatchdog Hier vind je verscheidene grappige animatiefilmpjes (Pirates of the Health Care- ibbean, the Pig People from Outer Space,...) en zelfs een online computerspel 'Nurse Avenger'. Deze filmpjes klagen op satirische wijze de onverzadigbare winstzucht van de private ziekteverzekeringssector aan.
l
Nurse Avenger is een 'shooter game' dat de Californische gezondheidszorg uit de doeken doet per 'level'. Bedoeling van het spel is eenvoudig: je moet zoveel mogelijk verzekeringsagenten, die uit verschillende deuren komen, afknallen voor ze aan het ziektebed van de patiënt het woord 'denial' kunnen uitspreken. Met 'denial' bedoelt men de weigering om de ziektekosten te betalen voor de verzekerde. Indien er te veel 'denials' uitgesproken worden, sterft de patiënt en is het spel ten einde. Je beschikt ook nog over een geheim wapen dat soms op het scherm verschijnt: een verpleegster die met 'de mantel der liefde' verscheidene verzekeringsagenten tegelijkertijd kan uitschakelen. Het spelletje speel je door met je muis te manoeuvreren en te klikken: have fun!
l
In Pirates of the Health Care-ibbean brengt men een grappig deuntje en dito animatiefilm. Meer verklappen we niet: gewoon kijken!
l
In het animatiefilmpje BIG PHARMA wordt er een soort van Kiwi-model gepropageerd: 'prescription drug bulk purchasing'.In andere artikels hebben we onze positie al duidelijk gemaakt over het kiwi-model, maar aangezien het debat hierrond in België gevoerd wordt/werd willen we dit animatiefilmpje de lezer niet onthouden...
l
Verder kan je nog Pig People from Outer Space bekijken en last but not least: een filmpje over een ludieke actie op een publieke hoorzitting met een varkentje van vlees en bloed als hoofdacteur: Pig Out Movie

donderdag 27 september 2007

Staking GM in de VS na 2 dagen beëindigd

overgenomen van www.nos.nl:

Staking voorbij met akkoord bij GM

In Amerika wordt de staking bij General Motors na twee dagen per direct beëindigd. De belangrijkste vakbond, de United Auto Workers, heeft na urenlange onderhandelingen een principe-akkoord bereikt met het autoconcern. Er zijn afspraken gemaakt over een ruimere medische verzekering voor de honderdduizenden gepensioneerden van General Motors. De werknemers krijgen ook bonussen en andere vergoedingen.

Het was de eerste landelijke staking bij GM in 30 jaar: 73.000 mensen deden er aan mee. De directe aanleiding was de dreiging van GM om de VS te verlaten vanwege de conflicten met de vakbond.

woensdag 26 september 2007

Het cijfer van de week

Momenteel is er een nationale staking aan de gang bij General Motors in de VS. De staking gaat o.a. over looneisen en jobzekerheid. Over de ziekteverzekering zou er al een akkoord zijn maar de materie heeft wel een mobiliserend effect op de GM-gepensioneerden.

In de VS kost de ziekteverzekering (in privé handen) stukken van mensen waardoor er 47 miljoen mensen sowieso uit de boot vallen. Veel werkenden hangen af van hun werkgever wat de ziekteverzekering betreft. Deze situatie zorgt ervoor dat sommige Amerikanen blijven werken tot hun dood omdat ze anders de ziektekosten niet kunnen dragen... nooit op pensioen gaan: een nare gedachte!

Bij GM in de VS zouden de ziekteverzekeringskosten voor de 340.000 gepensioneerden van het bedrijf oplopen tot 50 miljard dollar (50.000.000.000!). De directie wil alles onderbrengen in een privaat fonds met een éénmalige betaling door GM. Elke syndicalist en werknemer met wat 'brains' weet dat er 'stront aan de knikker is' met zo een regeling: het is een financiële constructie die het doorvoeren van besparingen in de toekomst vergemakkelijkt.

Dit is waarschijnlijk ook de reden waarom de gepensioneerden talrijk komen opdagen aan de stakerspiketten en tal van gepensioneerdenverenigingen hun solidariteit uitgesproken hebben met de stakers.

foto's overgenomen van de website van de UAW (United Auto Workers)

dinsdag 25 september 2007

Protest tegen besparingen in de Britse NHS

We publiceren een video van een protestactie in het Britse Leicester tegen het verminderen van het aantal ziekenhuisbedden in de nationale gezondheidszorg (NHS*) met 200 in de stad. Activisten in de stad betoogden tegen deze maatregel die verder de gezondheidszorg ontoegankelijk maakt.

(* NHS: National Health Service)

maandag 24 september 2007

Drempels syndicale vertegenwoordiging: een licht in de duisternis...

Federale Gezondheidssector geeft het voorbeeld in de KMI’s (Kleine en Middelgrote Instellingen)

Sinds maart 2000 werd er in het Federaal Akkoord van de gezondheidssector een overeenkomst bereikt over het principe van het verlagen van de drempel voor de oprichting van een vakbondsafvaardiging. Een aantal werkgeversorganisaties slaagden erin de concretisering van het akkoord op het terrein uit te stellen tot oktober 2007. Maatregelen ten voordele van de werknemers worden in ons land nooit zonder slag of stoot verkregen maar na 7 lange jaren is het dan toch zo ver.

De verlaging van de drempel zal in stappen verlopen. Vanaf 1 oktober 2007 kan men een syndicale afvaardiging oprichten vanaf 40 personeelsleden, een jaar later vanaf 30 personeelsleden en nog een jaar later uiteindelijk vanaf 20 personeelsleden. De voorwaarde is wel dat de helft van het personeel een aanvraag doet en aanvaardt om vertegenwoordigd te worden door een vakbondsafvaardiging. De afvaardiging bestaat concreet uit 2 mandaten aangeduid door de vakbond(en).

Uiteraard gaat het hier niet over sociale verkiezingen maar het is alvast een stap vooruit in vergelijking met het recente nationaal akkoord tussen werkgevers en de vakbondsleiding om de drempels voor de sociale verkiezingen in 2008 bij het oude te laten (en dus in de praktijk de voeten te vegen aan de Europese richtlijnen en de wet) We kunnen hierbij constateren dat het voor het patronaat kennelijk een koud kunstje is om de wet straal te negeren als het hen niet uitkomt. Een werknemer zou het eens moeten proberen... Feit is wel dat met het akkoord de nationale vakbondsleiding zich mee schuldig maakt voor een onwettige situatie. Dit akkoord is het resultaat van de zuiverste chantage vanwege het patronaat dat indien nodig de sociale verkiezingen in 2008 onmogelijk zou gemaakt hebben, met alle gevolgen van dien voor de vakbondsmilitanten op het terrein. Dat maakt de situatie te begrijpen, maar niet goed te keuren.

Op verschillende terreinen spelen de vakbonden van de Non-Profit een pioniersrol die echter niet of schoorvoetend door de privésectoren gevolgd wordt. Hierbij hebben we het bijvoorbeeld over de eindeloopbaanproblematiek (met oplopende 'ADV' of 'arbeidsduurverminderingsdagen' naargelang de leeftijd) maar nu dus ook op het vlak van syndicale vertegenwoordiging in KMO's (in de witte sector KMI's geheten)

Meer info over: de syndicale afvaardiging in instellingen van de Federale Gezondheidsdiensten met minder dan 50 werknemers, vind je op de website van BBTK: PDF-file Etc…speciale editie september 2007 of in de speciale BBTK-flyer.

zondag 23 september 2007

Campagne Nederlandse SP tegen vermarkting van de zorg

Het Comité Zorg Geen Markt is een initiatief van het Nederlandse SP-parlementslid Agnes Kant en een vijftigtal mensen die in de zorg werken. Inmiddels hebben meer dan 10.000 zorgwerkers zich aangesloten. Zij verzetten zich tegen de steeds verder doorgevoerde marktwerking in de zorg. Lees het manifest op www.zorggeenmarkt.nl

vrijdag 21 september 2007

FILMBESPREKING: 'Sicko' van M. Moore

Sicko’ of de Amerikaanse Gezondheidsindustrie in zijn blootje

Vanaf 10 oktober kunnen we hier in de Belgische cinema de nieuwe documentaire ‘Sicko’ van de ophefmakende regisseur Michael Moore bekijken. Na zijn 2 vorige succesvolle documentaires ‘Bowling for Columbine’ en ‘Fahrenheit 9/11’ pakt hij nu uit met een andere nationale catastrofe in de VS: de gezondheidszorg.

Toen het uitlekte dat M. Moore een film ging inblikken over de Amerikaanse gezondheidszorg werd er als het ware een staat van beleg afgekondigd in de betreffende ondernemingen. De heer Moore heeft ondertussen een zware reputatie opgebouwd door met allerhande stunts de machtigen der aarde met de nodige humor te kakken te zetten voor het brede publiek. Die staat van beleg heeft kennelijk wel zijn effect gehad: in de film is er nergens een fysieke confrontatie te zien tussen Moore en CEO’s of woordvoerders van de gezondheidsindustrie, wat nochtans het waarmerk is van de kritische Amerikaan. Maar wees niet bevreesd: de film bevat andere stunts…

Waar gaat de film inhoudelijk over? De gezondheidszorg in de VS is in vergelijking met andere geïndustrialiseerde landen een regelrechte ramp. En uiteraard zit ‘Tricky Dick’ alias president Nixon er weer voor iets tussen zoals in de film zal blijken. De documentaire gaat niet over de 47 miljoen Amerikanen die over geen enkele vorm van ziekteverzekering beschikken maar over de rest die wel een verzekering heeft… Aan een verzekering geraken is al geen sinecure maar dat is nog maar het begin van de lijdensweg. Van het moment dat de private ziekteverzekeringen moeten dokken in plaats van te ontvangen begint meestal de miserie. De winsthonger van de verzekeringsmaatschappijen zorgt voor absurde tot surrealistische situaties waarvan Moore er verschillende ten tonele voert. De speelse manier waarop Moore de verhalen omkadert, verzacht de feiten maar ze blijven daarom niet minder wraakroepend: sommige getuigen hebben er letterlijk en figuurlijk het leven bij ingeschoten: ‘profit kills!’

Enkele komische hoogtepunten zijn bijvoorbeeld het versneld over het scherm rollen van de lijst (35 bladzijden) met ziekten die het afsluiten van een private ziekteverzekering onmogelijk maken… op het gekende Star Wars deuntje. Uiteraard hoort het bezoek aan Guantanamo Bay ook tot 1 van de betere scènes. Guantanamo , het Amerikaans fort/gevangenis op Cubaanse bodem, de enige plaats in de VS waar er universele, gratis gezondheidszorg is… terwijl vele reddingswerkers van 9/11 aan hun lot overgelaten worden. Hoe het bezoek verder verloopt, zullen we hier niet verklappen.

Deze documentaire van M. Moore heeft zoals zijn vorige de verdienste om wantoestanden aan de kaak te stellen maar soms wordt er toch wel wat teveel met de (typisch Amerikaanse?) moraliserende vinger gezwaaid. En zijn benadering van de ‘Europese gezondheidszorg’ is allesbehalve genuanceerd te noemen. Europa wordt voorgesteld als het land van melk en honing waar het harde neoliberale beleid van de laatste jaren kennelijk maar een slechte droom lijkt te zijn. De National Health Service in het Verenigd Koninkrijk wordt bijvoorbeeld de hemel ingeprezen terwijl er als het ware geen week voorbijgaat of er zijn acties in de NHS…Uiteraard veronderstelt satire een zekere vorm van overdrijving.

‘Sicko’ is een aanrader voor al diegenen die willen weten waar onze neoliberale politici en werkgeversorganisaties ons in de toekomst willen mee opzadelen.

dinsdag 18 september 2007

Het citaat

“Met meer dan 45 miljoen Amerikanen die niet of slecht verzekerd zijn, hebben we nood aan een universele gezondheidszorg. De rijken worden rijker en de armen steeds armer terwijl de middenklasse snel verdwijnt samen met de ‘Amerikaanse droom’ om een eigen huis te bezitten. ”

Cindy Sheehan; internationaal bekende anti-oorlogsactiviste , moeder van een soldaat die in Irak is gesneuveld en onafhankelijk kandidaat in California voor de parlementsverkiezingen in 2008. Zij zal in deze staat opkomen tegen de Democratische kandidate Nancy Pelosi, de fractieleidster van de Democraten in het Congres.

dinsdag 11 september 2007

Socialistische pers uit de VS over 'Sicko' en co...

In België moeten we wachten tot 10 oktober eer we 'Sicko', de nieuwe film van Michael Moore, kunnen gaan bekijken in de cinema. In de VS heeft de film alvast het nodige stof doen opwaaien.

Het kan dan ook geen kwaad om eens ons oor te luisteren te leggen bij de Amerikanen zelf. En daarvoor gaan we te rade bij de socialistische pers in de VS (inderdaad: die bestaat daar ook!) De artikels zijn wel in het Engels uiteraard.

artikels uit het zomernummer van 'Justice', juli-augustus 2007, tijdschrift van Socialist Alternative

donderdag 6 september 2007

Logo van de Franstalige versie van Polsslag: "Hypertension"

In tijden van communautaire ophitserij tot in het absurde lijkt het misschien niet zo vanzelfsprekend maar Polsslag/Hypertension doorbreekt niet enkel de vakbondsgrenzen (tussen de 'groenen' en de 'roden') maar ook de taalgrenzen. Tot nader order is er sprake van een federale gezondheidszorg, dus organiseren we ons ook zo.

Boven zie je het logo van 'Hypertension'. De reden waarom de nederlandstalige en franstalige titel geen letterlijke vertaling van elkaar zijn, heeft te maken met het feit dat de respectievelijke vertalingen niet 'vlot in de mond liggen'. Polsslag wijst op 'de polsslag van de beweging' en Hypertension (hoge bloeddruk) drukt het aspect 'woede' uit van de Witte Woede.

Om op te warmen: 3 artikels uit de oude doos...

Om de basisstandpunten van de medewerkers van Polsslag over gezondheidszorg, kiwi's en andere rare vogels uit de doeken te doen, publiceren we hieronder 3 artikels uit de oude doos: have fun!

artikel uit 'Socialistisch Links', januari 2005
Gezondheidszorg in ademnood

De pers stelt het dagelijks: de toestand van de gezondheidszorg is ‘zorgwekkend’. In 2004 werd het budget overschreden met 850.000.000 euro. Reden genoeg voor Rudy Demotte (PS-minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid) om in te grijpen met een hele batterij besparingen.

Een volledige opsomming zou te veel plaats vergen, maar we kunnen alvast stellen dat allerhande forfaitaire bedragen zullen opgetrokken worden, bepaalde onderzoeken zullen beperkt worden, het remgeld op huisbezoeken zal verhoogd worden,…

Aandeel in totaal Riziv-budget, uitgedrukt in miljoen Euro:
Artsenhonoraria: 5013 (30,8 %)
verpleegdagprijs: 3803,5 (23,4 %)
geneesmiddelen: 2876 (17,7%)
rusthuizen en RVT’s: 1407,5 (8,7%)
verpleegkundigen: 689,6 (4,2%)
tandheelkundigen: 512,7 (3,1%)
kinesisten: 414,5 (2,5%)
implantaten: 374,4 (2,3%)
revalidatie: 337,9 (2,1%)
andere: 828,7 (5,1%)

Het is interessant om de kostenverdeling in de gezondheidszorg (zie kader) te bekijken. Het totale budget van het Riziv (dat ruim overschreden is) bedraagt 16.257,8 miljoen euro. Opvallend is dat het leeuwendeel terechtkomt bij de artsen (30,8%) en dat de farma-industrie er met 17,7% (tegenover 12,2% in Luxemburg, 11% in Nederland en 8,5% in Denemarken) ook niet slecht bij vaart. De Belgische farma-industrie staat dan ook synoniem voor woekerwinsten. De kost voor de verpleegkundigen is in vergelijking met deze twee slokoppen bijna verwaarloosbaar (4,2%).

Minister Demotte kondigt met veel trompetgeschal aan dat hij de farma-industrie wil aanpakken… terwijl hij verzwijgt hoe hij de gebruiker zal doen inleveren. “Iedereen moet inleveren”, maar wat vergeten wordt, is dat wij als gebruiker geen winsten inleveren, maar gezondheid.

Het Kiwimodel: het ei van Colombus?

Een voorstel, gelanceerd door een PVDA-dokter, verdedigd door de minister én de voorzitters van SPA, VLD en CD&V, bewierookt door De Morgen - men zou van minder achterdochtig worden. Wat houdt het Kiwimodel in? In Nieuw Zeeland schrijft de overheid openbare aanbestedingen uit en alleen het goedkoopste generische geneesmiddel dat voldoet aan de productvereisten wordt terugbetaald door de ziekteverzekering.

Hierdoor zijn geneesmiddelen er 50 tot 90% goedkoper dan in België en wordt per patiënt per jaar 63 euro door de ziekteverzekering terugbetaald, tegenover gemiddeld 270 euro in België.
Ook in Nieuw Zeeland boekt de farmaceutische industrie winsten. Het kiwimodel is dus zeker geen “antikapitalistische” maatregel, maar zorgt juist voor het in stand houden van de “melkkoefunctie” die de gezondheidszorg voor artsen en farma-industrie speelt en beschermt de industrie tegen zijn eigen vraatzucht. Immers: als het systeem niet meer houdbaar is, gaan ook hun winsten in rook op.

Het argument dat men de vrije markt laat spelen, houdt eigenlijk ook geen steek. We leven niet langer in het vroegkapitalisme van de vrije concurrentie maar onder het monopoliekapitalisme, waarin grote multinationals de wet dicteren. De farma-industrie heeft een reusachtige marketingmachine die ervoor moet zorgen dat enkel de duurdere producten aan de bak komen. Op allerhande manieren worden voorschrijvers “overtuigd”: het aanbieden van als studiedagen vermomde snoepreisjes, dure etentjes, gratis stalen (wat patiënten min of meer verplicht de duurdere medicatie betalend verder te zetten), overdadige sponsering van allerhande vakbladen,... De “farmamaffia” geeft dan ook meer uit aan reclame dan aan onderzoek. Zolang dit niet stopt, mag men nog 100 kiwimodellen installeren.

De andere kanker op de gezondheidszorg: de prestatiegeneeskunde

Ook Demotte wil de “melkkoe-functie” behouden, mits enige aanpassingen in de marge. In plaats van de prestatiegeneeskunde (waarbij de arts wordt betaald per prestatie) resoluut af te schaffen, beperkt hij zich tot het inbouwen van controlemechanismen.

Elke verpleegkundige kent allerhande verhalen van misbruik in zijn/haar ziekenhuis wat betreft het aanrekenen van onnodige of zelfs niet geleverde prestaties. Dit kan o.a. gaan over het wekelijks afnemen van EKG’s bij alle patiënten om ze onbekeken op een stapel te leggen. Hoe zal een controlerend mechanisme echter het onderscheid maken bij wie de onderzoeken nodig zijn en bij wie niet? Mensen die het nodig hebben, dreigen het slachtoffer te worden van zo’n beperkende maatregelen. Een degelijke controle zal praktisch onmogelijk blijken. Het absurde is dan nog dat de aangerekende prestaties dikwijls door verpleegkundigen uitgevoerd worden en de rol van de arts zich beperkt tot het openhouden van zijn portefeuille.

Een socialistisch alternatief voor de kapitalistische roofbouw op de gezondheidszorg

Een socialistisch programma voor de gezondheidszorg zou o.a. de volgende drie elementen bevatten:

1. Het opzetten van een nationale gezondheidszorg in handen van de staat en onder verregaande controle van werknemers en consumenten. Zo wordt concurrentie tussen ziekenhuizen vermeden en vereenvoudigt men de financiering. Nu halen ziekenhuizen hun financiële middelen enerzijds uit overheidssubsidiëring en anderzijds uit afdrachten van de artsen.

2. Het resoluut afschaffen van de prestatiegeneeskunde en de artsen vergoeden als loontrekkenden zodat ze geen enkel belang hebben bij overconsumptie. Dit zou er o.a. ook voor zorgen dat artsen zich in het ziekenhuis niet langer als onaantastbare feodale heren kunnen gedragen.

3. Het nationaliseren van de farma-industrie zodat enkel de beste producten in omloop komen aan zeer lage prijzen. De geldberg die nu aan reclame wordt verspild, zou dan integraal naar onderzoek kunnen gaan.

Splitsing een oplossing?

De uitgavenexplosie heeft de Vlaamse roep om federalisering versterkt. Aan beide kanten van de taalgrens wordt geschermd met cijfers en statistieken. Maar cijfers zijn flexibel en op verschillende wijzen te interpreteren. Een van de argumenten is dat men het gezondheidsbeleid uit één hand wil voeren (en niet verdeeld in federale en gewestelijke bevoegdheden): “Wat we zelf doen, doen we beter”. De lange wachtlijsten voor gehandicapten in Vlaanderen doen ons toch iets anders vermoeden…

De voorstanders van splitsing brengen bovendien geen doordacht project naar voor. Voor de werknemers én de gebruikers zou splitsing allesbehalve een zegen zijn. Volgens Gilbert De Swert (ACV) zou een Vlaamse sociale zekerheid (nog) veel liberaler zijn gezien het verschil in krachtsverhoudingen in Wallonië en Vlaanderen wat betreft het gewicht van de arbeidersbeweging. Het zou niet lang duren of men zou de sector stuk per stuk beginnen privatiseren.

In de VS zien we wat zo’n systeem te bieden heeft: hoewel een belangrijk deel van de bevolking uit de boot valt, zijn de uitgaven per inwoner de hoogste van de ontwikkelde wereld en dat met een lagere levensverwachting en een hogere kindersterftegraad. Niet echt een toonbeeld van efficiëntie.

Zolang winstmaximalisatie een belangrijke motor van de gezondheidszorg blijft, zullen misbruiken blijven bestaan. Een degelijke, kwaliteitsvolle en duurzame gezondheidszorg kan enkel gegarandeerd worden in een socialistische maatschappij die uitgaat van de behoeften van de bevolking en niet van de winsten van de bedrijven.

artikel vanop Echt Socialisme , 3 januari 2007
Demotte slaagt er niet in om (beperkt) Kiwimodel door te voeren

Midden december bereikte ons het nieuws dat de generische geneesmiddelenindustrie het Kiwimodel van Rudy Demotte boycotte door geen prijsoffertes in te dienen. Zij protesteren daarmee tegen de totale chaotische organisatie van het Belgisch Kiwimodel dat nu eerder een kat in een zak blijkt te zijn.

Eerst kunnen we al de opmerking maken dat de situatie in Nieuw Zeeland, van waar het oorspronkelijk idee afkomstig is, totaal anders is dan in ons land. De ziekteverzekering in Nieuw Zeeland is in handen van de privé, in tegenstelling met België waar het RIZIV in staatshanden is.
Bij het Belgisch systeem - mét of zonder Kiwi - blijft de staat de melkkoe van de farmaceutische nijverheid. Het Kiwimodel is dan ook verre van een anti-kapitalistische maatregel maar dient eerder om de excessen te beperken: een melkkoe die men tot op het bot uitzuigt…geeft geen melk meer.

We kunnen dan ook het Kiwimodel in Nieuw Zeeland omschrijven als de privésector die zichzelf beschermt tegen de 'kannibalistische' hebzucht van sommige firma’s. Dit speelt helemaal niet in België. Hier is het de staat die wil besparen door hier en daar wat halfslachtige maatregelen te nemen in de marge die echter het fundament van het systeem niet in vraag stellen: namelijk de ongebreidelde zucht naar megawinsten van de farma-industrie op kap van de gemeenschap.

We kunnen nu al gerust stellen dat het Kiwimodel van Demotte één grote grap is die op geen enkele manier praktisch afdwingbaar is. Een voorbeeldje: normaal moeten specialisten zekere percentages van hun voorgeschreven medicatie voorbehouden aan goedkopere, generische geneesmiddelen. Als je als vakbondsdelegee een interpellatie doet in de ondernemingsraad van een ziekenhuis omtrent deze kwestie wordt je gewoonlijk weggelachen. Dit is immers ‘een aanslag op de therapeutische vrijheid’ van de specialist… Dat is natuurlijk nonsens, het is enkel een aanslag op zijn door de farma-industrie gesponsorde portefeuille! Zolang men de onderling ‘pathologische relatie’ van de farma-industrie met de geneesheren niet aanpakt, zal elke maatregel in het water vallen.

Meer recent werd er gesteld dat er een breed maatschappelijk debat nodig is over de betaalbaarheid van de ziekteverzekering naar aanleiding van de introductie van een nieuwe generatie peperdure anti-kanker middelen. Het is inderdaad een noodzaak om niet enkel de ziekteverzekering maar de gehele gezondheidszorg op een nieuwe leest te schoeien. Zolang de kapitalistische winstlogica geldt in de gezondheidssector zullen de behoeften van de bevolking ondergeschikt zijn aan de behoeften van de portefeuilles van de farma-industrie en het 'onaantastbarte' artsenkorps.

Het is slechts door een hele batterij aan maatregelen dat men de gezondheidszorg daadwerkelijk kan afstellen op de behoeften van de bevolking. Eerst en vooral zou er korte metten gemaakt moeten worden met de prestatiegeneeskunde. De prestatiegeneeskunde is een systeem waarbij de geneesheer wordt betaald per prestatie die hij levert, of in vele gevallen die hij laat leveren door een verpleegkundige terwijl hij het geld opstrijkt. Zo een systeem zet automatisch aan tot gesjoemel en overconsumptie. De status en het statuut van de arts moet dringend herbekeken worden. Nu heersen specialisten maar al te dikwijls als feodale heren in de ziekenhuizen. Van de staat uit moet er ook voldoende geïnvesteerd worden in onderzoek en preventie.

De gezondheidszorg in haar geheel moet grondig gedemocratiseerd worden door het niet alleen maar over te laten aan de goodwill van de artsen en de specialisten maar ook door de consumenten en de werknemers in de sector inspraak te geven. Het tot stand brengen van een nationale gezondheidszorg die beroep kan doen op voldoende middelen, mag niet aan dit rijtje ontbreken. Met een 'nationale gezondheidszorg' bedoelen we dat de gehele organisatie van de sector in handen van de staat komt en dus helemaal onttrokken aan de privésector en de artsen.

De privé-ziekenhuizen in België draaien op staatssubsidies en afdrachten van de geneesheren en dit op zich nodigt dan weer uit om 'creatief bezig te zijn' in de negatieve zin van het woord. Hiermee zou trouwens ook het argument voor de absurd hoge inkomens van de specialisten ondergraven worden. Zij hebben hier zogezegd recht op omdat ze eventueel een eigen secretaresse in dienst hebben, de huur van hun bureau in het ziekenhuis moeten betalen...
Met een Nationale Gezondheidszorg is dat hun probleem niet meer. Het puntje op de i vormt dan de nationalisering van de farmaceutische nijverheid. Hiermee slaat men meteen 2 vliegen in 1 klap: het is enerzijds een stok achter de rug indien de farma-industrie dreigt met delocalisatie (een dreigement dat ze halvelings al gemompeld hebben als reactie op het Kiwimodel) en het zorgt voor een rationalisatie van de geneesmiddelenproductie: enkel het meest efficiënte medicament wordt geproduceerd aan een goedkope prijs. Uiteraard hoort deze laatste maatregel in een algehele omwenteling van de maatschappij.

Met zo een batterij aan maatregelen zou men dan een begin kunnen maken om de gezondheidszorg fundamenteel te heroriënteren naar preventie en de behoeften van de bevolking het meest efficiënt coveren.

artikel vanop Echt Socialisme , 27 februari 2007
CD&V wil slavernij in de rusthuizen opdrijven als antwoord op tekort aan verpleegkundigen

In een artikel op HLN.be meldt men dat de Vlaamse rusthuizen bijna geen verpleegkundigen meer vinden. We zullen het artikel in zijn volle lengte weergeven om er vervolgens een gepast antwoord op te geven...

“Bij pas afgestudeerde verpleegkundigen hebben de rusthuizen een slecht imago. De onregelmatige uren, het weekendwerk en de druk op het gezinsleven schrikken jonge mensen af. Ze vinden de verloning niet in verhouding tot de flexibiliteit. Dat blijkt uit een onderzoek van Luc Goutry (CD&V).

Taboe
Het personeelstekort in de Vlaamse rusthuizen is voor de instellingen zelf bijna een taboe. Ze durven er niet mee naar buiten komen, omdat ze vrezen dat de patiënten zouden denken dat ze geen goede verzorging krijgen.

Kandidaten onvindbaar
Goutry bevroeg een relevant en representatief staal ziekenhuizen, rusthuizen en drie federaties van rusthuizen over de moeilijkheden om openstaande vacatures in te vullen. Vooral in de rusthuizen zijn er verpleegkundigen te kort. In één rusthuis worden taken van een verpleegkundige zelfs gedaan door een verzorgde. Dat leidt tot een hoge werkdruk en maakt de sector onaantrekkelijk voor sollicitanten. Naar tijdelijke vervangingen wordt niet meer gezocht, omdat de kandidaten onvindbaar zijn.

Goutry pleit ervoor om in de rusthuizen meer stageplaatsen voor studenten verpleegkunde aan te bieden. Volgens zijn onderzoek blijkt dat 70 procent van de stagiairs blijven "plakken" op hun stageplaats. "

Het antwoord van de linkse socialisten:

Het is inderdaad zo dat wat betreft de rusthuizen de situatie het meest schrijnend is. Daarbij moeten we dan nog opmerken dat de situatie in Wallonïe en Brussel eerder doet denken aan de vroegere missieposten in Afrika dan aan moderne verzorging anno 2007. In zulke rusthuizen treft men meestal maar een handvol ‘blanken’ aan die dan nog eens de verantwoordelijke functies invullen: de rest van het personeel lijkt meestal op een selectie uit de Olympische spelen van de ontwikkelingslanden. Hiermee willen we enkel maar de ‘degradatie’ van de beroepen in de verzorgende sector aantonen, niets meer.

Het feit dat in Wallonië en Brussel de rusthuissector veel meer dan in Vlaanderen in handen is van zuiver commerciële ondernemingen heeft hier ALLES mee te maken. De houding tegenover de vakbonden van die directies is dan ook navenant en kan gerust de vergelijking doorstaan met het regime in een bananenrepubliek.

Dat de situatie nog enigszins houdbaar is in de ziekenhuizen heeft te maken met een sterke vakbondsaanwezigheid. Het is inderdaad gemakkelijker om in een grote onderneming een vakbond op poten te zetten en enige invloed te laten gelden dan in een kleine onderneming waartoe het gros van de rusthuizen behoort.

De WITTE WOEDE heeft nog een zeer grote weg af te leggen. Het belangrijkste strijdpunt voor de volgende witte woede (2010) zal alvast de verloning moeten zijn. Deze moet in eerste instantie opgetrokken worden tot het niveau in de privésector en dit zonder onderscheid, zonder het personeel op te delen (en te verdelen) in allerhande (denkbeeldige) categorieën.

In het huidige akkoord zit ook een verhoging van de personeelsnormen vervat wat concreet wil zeggen dat op elke doorsneeziekenhuisdienst er een extra personeelslid bijkomt. Er is maar 1 probleem: waar ga je dit extra personeel halen als er nu al een nijpend tekort is? De enige oplossing is de degradatie van de verzorgende beroepen een halt toe te roepen door de appreciatie ervan in onze maatschappij fundamenteel te verhogen. In onze kapitalistische samenleving kan dit maar 1 ding betekenen: "We want ze money, Lebowsky!" Genoeg middelen investeren én deftige lonen uitbetalen! De moralistische onzin van 'roeping' en dergelijke is larie en apekool.

De oplossing van de CD&V om moderne slaven in te zetten in de rusthuissector lijkt ons dan ook contraproductief. Met moderne slaven bedoelen we stagiair(e)s die voor noppes en een schouderklopje hun pees afdraaien. Het is juist de confrontatie met de slechte werkomstandigheden in de sector dat heel wat stagiair(e)s doet afhaken.

Ook in de ziekenhuizen kampt men met een acuut tekort aan verpleegkundigen. Je kan eens een kijkje gaan nemen op de website van het Sint-Maria Ziekenhuis in Halle (een middelgroot regionaal ziekenhuis): heel wat openstaande vacatures! Vooraf geplande en gerespecteerde uurroosters worden er als troef uitgespeeld…

De ingrepen in de marge van ons systeem van gezondheidszorg door het kabinet van Minister Demotte zullen geen zoden aan de dijk zetten. Denken we maar aan de totale mislukking van de Belgische poging tot Kiwimodel… Enkel een fundamentele structurele verandering kan onze gezondheidszorg uit het moeras halen. Daarmee bedoelen we dat de hele structuur (een netwerk van VZW’s aangevuld met hypercommerciële ondernemingen) moet hervormd worden in een nationale gezondheidszorg, volledig in handen van de staat én onder verregaande controle van de consumenten/werknemers.

Dit zou ook het pervers systeem van de prestatiegeneeskunde voorgoed naar de prullenmand verwijzen. Tal van prestaties waarvan de dokter/specialist het geld opstrijkt, worden immers uitgevoerd door verpleegkundigen (die zowiezo al betaald zijn) Deze melkkoefunctie van het RIZIV geeft de artsen/specialisten een (financiële) machtspositie die totaal buiten proportie staat. De misbruiken zijn dan ook schering en inslag. Daartegenover staat dat de huisartsen in België tot de ‘arme luizen’ in Europa behoren. Een nationale gezondheidszorg zou deze scheeftrekking dan ook rechttrekken.

Elke industrie maakt woekerwinsten, deels gesubsidieerd door de staat (8 miljard Euro lastenverlagingen in 2007!) en toch koos men ervoor afgelopen jaren om de farma-industrie als schietschijf te gebruiken... Dit is eerder een afleidingsmanoeuvre om de aandacht af te leiden van de echte slokkoppen: het aandeel van de artsenhonoraria in het budget van het RIZIV bedroeg in 2004 nét niet het dubbele van wat de farma-industrie uit de brand sleepte.

Uiteraard wil dit niet zeggen dat de praktijken van de farma-maffia niet doortastend moeten aangepakt worden. Maar met een slap aftreksel van het Kiwimodel komen we er niet. Op deze kwestie gaan we nu niet dieper in aangezien we dit reeds in vorige artikels besproken hebben.
Het is net deze discussie die in o.a. de rangen van de CAP zal moeten gevoerd worden: laten we ons zand in de ogen strooien door enkel met de vlag van het Kiwi-model te zwaaien of willen we tot op het bot gaan?