INTERSECTORIELE ACTIEWEEK IN GEMEENSCHAPPELIJK VAKBONDSFRONT

De achterkant van het pamflet kan je hier lezen

Hôpital Français: vervolg

We publiceren hieronder een artikel van Belga/HLN.be

Geen bankkrediet voor Hôpital français

i

De vakbondsvertegenwoordigers en de artsen van het Hôpital français in Sint-Agatha-Berchem hebben van meester Jeanine Windey, de "neutraal waarnemer" die de raad van bestuur van het ziekenhuis bijstaat in zijn functie van voorlopig vereffenaar, vernomen dat de bank nog steeds weigert een kredietlijn te openen. Er is dus nog geen definitief vereffenaar benoemd.

i

Vergadering gepland

Maandagavond staat bij de federale overheidsdienst Volksgezondheid een vergadering gepland met de vakbondsafgevaardigden en met de bankier. De bedoeling is deze laatste garanties te kunnen geven. "We vragen ons af wanneer de bank bereid zal zijn een kredietlijn te openen. Zolang we die niet hebben, moeten we niet hopen op de benoeming van een vereffenaar", zei Yves Dupuis van de socialistische bediendenbond (SETCa-BBTK).

i

Uitbetaling lonen

Volgens de directie van het ziekenhuis zal de schadeloosstelling voor het sluiten van het ziekenhuis oplopen tot minimum 2,8 miljoen euro. Daarvan zou een derde in de loop van dit jaar al betaald kunnen worden. Voor de uitbetaling van de lonen van de maanden mei en juni en van het vakantiegeld, zal in september en oktober een som van 750.000 euro betaald worden.

i

Bijzondere ondernemingsraad

Woensdag komt om 14 uur een bijzondere ondernemingsraad bijeen. De vakbonden hopen dat een vereffenaar vanaf dan kan aangesteld worden. "Geen enkele vereffenaar zal zich aanbieden zolang hij de garantie niet heeft dat hij de bedragen zal kunnen betalen die hij tijdens de vereffening moet uitkeren. We draaien rondjes", aldus Stéphane Lejeune, voorzitter van de raad van beheer van het ziekenhuis. De vakbonden delen die mening.

i

Vier potentiële overnemers

Er zijn vier potentiële overnemers. Volgens de ziekenhuisdirectie en de vakbonden zijn twee van die overnamevoorstellen geloofwaardig. Het ene voorstel heeft het over de overname van 180 voltijdse werknemers door een consortium van de Kliniek Sint-Jan, de Clinique Saint-Luc (van de universiteit UCL), het Universitair Ziekenhuis Brussel en Chirec (een groepering van zes ziekenhuizen). In het tweede voorstel willen de ziekenhuizen van de stad Brussel en van de universiteit ULB samen 168 voltijdse jobs redden. Beide cijfers zijn voorlopig.

i

Personeel ongeduldig

De personeelsleden zijn ondertussen ongeduldig. Ze maakten vrijdagmiddag samen met de buurtbewoners en het bestuur van Sint-Agatha-Berchem een mensenketting rond het ziekenhuis. De manifestanten stapten tot aan de basiliek van Koekelberg en keerden daarna terug naar het ziekenhuis.

(belga 16/05/08 21u47)

Voor meer details kan je terecht op onze franstalige blog: een medewerker volgt de situatie op de voet.
i
Update 22 mei: Hôpital Français in definitieve vereffening (artikel op wittewoede.be)

Frans Hospitaal: directie vastgezet door woedende werknemers.

Hieronder volgt de vertaling van de 2 artikels op onze franstalige blog.

Sinds enige tijd zijn er al ernstige problemen bij het Hôpital Français in Brussel. Er kwamen steeds meer geruchten over overnames. Het ziekenhuis heeft haar activiteiten stopgezet en het is duidelijk dat er dringend uitgekeken wordt naar een overnemer. De banken hebben de kredietlijnen gestopt en het ziekenhuis is zo goed als failliet.

i

De directeur heeft de bevoegde ministers van de gemeenschappen gecontacteerd met de melding dat hij niet in staat was om de zorgverstrekking verder te zetten. Verschillende overnemers hebben voorstellen gedaan en de vakbonden onderhandelden met de directie om zoveel mogelijk arbeiders te behouden bij een overname.

Op woensdagochtend moest de directie haar keuze bekendmaken, dat was de uiterste datum die vooropgesteld was door het personeel. De directie vroeg om dit uit te stellen tot de volgende dag en de werknemers gingen ermee akkoord. Op donderdag vroeg de directie nog eens 24 uur uitstel. Ook dat werd aanvaard, maar met de melding dat het de laatste keer was dat uitstel zou aanvaard worden.

Op vrijdagochtend kwamen de delegees en vertegenwoordigers van de vakbonden naar een vergadering met de directie. Daar kregen ze te horen dat de directie opnieuw uitstel wou tot dinsdag. De werknemers waren woedend en sloten alle deuren af. De directie werd vastgezet en er werd aangekondigd dat ze pas zouden vrijgelaten worden als er een oplossing kwam.

Een personeelslid vertelde ons: “Er wordt al maanden met onze voeten gespeeld, maar het ziekenhuis is failliet en het enige dat maakt dat het nog niet volledig dood is, is de accreditering die er is [ieder ziekenhuis krijgt een aantal bedden dat het mag hebben]. We kunnen altijd een ziekenhuis heropenen en blijven. Maar het is nu een lege doos: er is geen enkele patiënt meer, er werden er twee geopereerd deze morgen, maar ze werden direct overgebracht naar een ander ziekenhuis. De dokters zijn naar andere oorden getrokken, het kleine gereedschap werd gisteren al ingepakt. Sodexho, dat de keukens uitbaat, is alles komen opladen. En dan willen ze ons tot dinsdag laten wachten? Dat is uitgesloten, ze blijven er zitten tot er een oplossing is.”

Rond 16u was de vastberadenheid van de werknemers nog steeds erg groot: “Er zijn twee ernstige pistes van een overname van een deel van het personeel. Een groep van publieke ziekenhuizen en een groep van private ziekenhuizen (VZW’s gefinancierd door de staat). Voor ons is het duidelijk: we willen zoveel mogelijk jobs behouden. We zullen het voorstel steunen waarin het grootste aantal personeelsleden wordt overgenomen.”

Om 17u had de directie mogelijk een voorstel om tot een oplossing te komen door aan legale acrobatie te doen. Om een juridisch faillissement te vermijden (met een curator die de eenvoudigste oplossing moet zoeken om de schuldeisers te vergoeden), zou een onafhankelijke bestuurder worden opgenomen in de raad van bestuur om zelf een curator aan te duiden die de voorlopige onderhandelingen zou voeren.

Dit voorstel werd aanvaard door de aanwezige werknemers en hun syndicale vertegenwoordigers. De taak van onafhankelijke bestuurder zal opgenomen worden door een jurist van het ministerie van arbeid die gespecialiseerd is in dit soort taken. Hij zal de verschillende partijen en mogelijke overnemers samenbrengen en het overleg ertussen organiseren.

Het personeel zal verder betaald worden in tussentijd maar moet geen arbeid verrichten. Dat is geen cadeau van de directie, er is geen enkele dokter meer en het ziekenhuis ligt stil zonder middelen om de machines te laten draaien. Toch werd besloten om de directie vrij te laten rond 22u.

De delegaties komen op dinsdag bijeen en woensdag volgt een personeelsvergadering. Intussen weigeren de werknemers om het gebouw te verlaten en zullen ze een bezetting organiseren tot en met dinsdag.

Door samen in actie te komen, tonen de werknemers hun sterkte. Er is nu wat ademruimte bekomen. Er is een eerste stap gezet, de directie heeft geen euthanasie op het ziekenhuis gepleegd. We staan nog aan het begin van een strijd, maar vanuit deze eerste kleine overwinning kunnen de werknemers kracht halen om hun strijd verder te zetten.

“Wie strijdt, kan verliezen. Wie niet strijdt, is al verloren…”

Frans Hospitaal

Op onze franstalige website kan je een gedetailleerd verslag (2 artikels) lezen van de actie vrijdag en de aanleiding. Een vertaling volgt later.
i
Hypertension

FAX: conflict Frans Hospitaal naar een hoogtepunt.

overgenomen van deredactie.be:

Vakbonden gijzelen directie ziekenhuis

vr 09/05/08 - Vakbondsleden gijzelen de raad van bestuur van het Frans Hospitaal in de Brusselse gemeente Sint-Agatha-Berchem. Ze eisen dringende oplossingen voor de financiële problemen van het ziekenhuis.

Het Frans Hospitaal heeft onder meer een zware schuld bij de Rijksdienst voor Sociale Zekerheid.

De vakbonden willen vandaag nog een vrijwiliige vereffening. Volgens hen valt die gunstiger uit voor het personeel van het ziekenhuis dan een gerechtelijke vereffening.

Ze dreigen ermee de leden van de raad van bestuur vast te houden in een vergaderzaal tot er een oplossing komt.

"We houden ze vast en laten ze niet gaan tot ze hun verantwoordelijkheid hebben genomen, zelfs al is het middernacht", zegt Christiane Thomas, secretaris van de ondernemingsraad.

De meeste patiënten zijn al overgebracht naar andere instellingen. Er zouden nu nog 60 patiënten in het Frans Hospitaal verblijven.

i

Een medewerker/vakbondsdelegee van Polsslag is ter plaatse. Later meer hierover.

Gelezen in de gazet...

"Ziekenhuizen schakelen stewards in tegen dieven

Om de strijd aan te gaan tegen de kleine criminaliteit (vooral diefstallen), willen almaar meer ziekenhuizen gebruik maken van speciaal opgeleide stewards of interne bewakingsdiensten. Binnenlandse Zaken reikte al aan zestien ziekenhuizen vergunningen uit. Nog eens 47 ziekenhuizen hebben een aanvraag lopen.

Opzet van de stewards is de toenemende agressie en onveiligheid in ziekenhuizen tegen te gaan. Ze hebben geen politionele bevoegdheden, maar zijn in de eerste plaats een aanspreekpunt voor patiënten, personeel en bezoekers. (belga) "

onze bedenking :

Op o.a. urgentiediensten heeft men inderdaad steeds meer en meer te maken met agressie. Typische 'grootstedelijke fenomenen' die bijvoorbeeld in het Brusselse en in Antwerpen eerder de regel zijn dan uitzondering beginnen ook te verschuiven naar landelijke gebieden. Een gebrekkige bestaffing door personeelstekort werkt dit uiteraard ook in de hand: hoe minder personeel, hoe hoger de werkdruk, hoe kregeliger het personeel, hoe langer de patiënten moeten wachten... en zo zijn we vertrokken in een vicieuze cirkel die de spanning en stress bij zowel patiënten, bezoekers als personeel de hoogte induwt.

Het inzetten van (laaggeschoolde) stewards en bewakingsdiensten is eerder een pleister op een houten been.

i

De toenemende kloof tussen arm en rijk verhoogt sowieso de drempel voor gezondheidszorg. Mensen zullen meer en meer tot op het laatste moment wachten om zich te laten behandelen wegens financiële beperkingen. Het hoeft geen uitleg dat dit voor de nodige stressmomenten kan zorgen die eventueel ontladen in agressie als een acuut ingrijpen op zich laat wachten. Daklozen die bijvoorbeeld een urgentiedienst 'belegeren' om een bed te krijgen, is spijtig genoeg geen scenario uit een B-film maar harde realiteit. Zelfs gewapende bewakers of agenten aan de ingang van de urgentiedienst zoals in sommige ziekenhuizen in de VS, houden het geweld niet buiten...

i

Agressie in het ziekenhuis maakt deel uit van een algemene trend in onze samenleving. Het inzetten van stewards of bewakingsdiensten in de ziekenhuizen komt eigenlijk neer op het inzetten van 'meer blauw' op straat. Meer agenten op straat zullen geen bal veranderen aan de verslechterende leefomstandigheden die een steeds groter deel van de bevolking treffen. Grote medische kosten, hoge huishuren, dalende koopkracht, werkloosheid, hamburgerjobs, werkonzekerheid, het groeiende fenomeen van de werkende armen, individualisering, hyperflexibiliteit ... zullen niet verdwijnen door 'meer blauw' op straat. Deze omstandigheden vormen een voedingsbodem voor de steeds toenemende spanning en stress in de maatschappij die in het slechtste geval hun uitdrukking vinden in agressie, vandalisme, criminaliteit, toxicomanie, depressie... Enkel een nieuwe politiek-syndicale beweging tegen de sociale afbraak kan een begin maken om dit tij te keren: een massaal offensief tegen het neoliberalisme is nodig!

i

Verzetten we ons daarom fundamenteel tegen het inzetten van bewakers in ziekenhuizen? Tuurlijk niet, in sommige gevallen is dit noodzakelijk om de situatie nog enigszins leefbaar te houden voor zowel personeel als patiënten en bezoekers. We willen alleen maar verwittigen dat dit de maatschappelijke problemen die tot uiting komen in het ziekenhuis alleen maar tijdelijk kan indammen maar niet oplossen.

FEDERAAL AKKOORD 2005-2010 SCHIET TE KORT: ACTIE NODIG NU!

Wij publiceren hieronder het hoofdartikel van de Polsslagkatern die op de betoging van 30 april uitgedeeld werd.

Bij de stemming van het huidig federaal akkoord in 2005 was er al heel wat twijfel of het voldoende was om de onmiddellijke noden in onze sector op te lossen. Vooral in het ABVV vertaalde zich dit in het resultaat van de stemming: o.a. de grootste afdeling BBTK Brussel-Halle-Vilvoorde verwierp dit akkoord met 90% van de stemmen. Uiteindelijk keurden zowel BBTK als de Algemene Centrale het akkoord goed met respectievelijk 68% en 73%. De twijfel bestond ook in de rangen van LBC maar om één of andere reden kwam dit niet tot uiting in het stemresultaat. Uiteindelijk was het gevoel dat het onderste uit de kan gehaald was, doorslaggevend. Er werd heel wat uit de brand gesleept maar het neemt niet weg dat maar 14% van het oorspronkelijk pakket in het akkoord opgenomen werd.

Vandaag, anno 2008, hebben we ‘ALARMFASE ROOD’ op de werkvloer bereikt. Ondertussen zitten we nog 2 jaar opgescheept met een ontoereikend akkoord dat pas op kruissnelheid komt (volledige uitvoering van de akkoorden) in 2015.

I

Chronische en acute personeelsonderbezetting zijn eerder regel dan uitzondering terwijl het werkvolume gestaag toeneemt (o.a. door de vergrijzing en toename van administratieve rompslomp) Overuren bereiken astronomische hoogten (per ziekenhuis uit te drukken in duizendtallen) en recuperatie blijft uit (laat staan de uitbetaling ervan) en zo kunnen we wel nog een eindje doorgaan.

I

Zoals de LBC in haar pamflet correct stelt, zijn er dringend meer handen nodig in onze sector. Reeds meer dan 2000 verzorgenden behaalden het diploma van verpleegkundige via een speciaal opleidingsproject. Ondanks het feit dat er reeds honderden kandidaten zijn om volgend schooljaar te beginnen, wordt dit project niet verlengd wegens ‘geen geld’.

I

GEEN GELD ?
I

Hiervoor is geen geld terwijl de lastenverlagingen voor de werkgevers oplopen tot miljarden euro’s per jaar. Denken we maar aan de notionele intrestaftrek… allemaal pure winst die verdwijnt in de zakken van de grote aandeelhouders. Veel bedrijven in de Bel-20 betalen geen euro belasting. Er is wel degelijk geld maar de regering speelt liever omgekeerde Robin Hood: stelen van de werkenden om het te geven aan de rijken.

I

KOOPKRACHT: OOK IN ONZE SECTOR EEN HEET HANGIJZER!
MEER KOOPKRACHT DOOR MEER LOON !

Terwijl onze sector vergeleken met de profitsectoren achteraan in het peloton bengelt wat betreft loonvoorwaarden (ondanks de hyperflexibiliteit) zitten we vast aan een vijfjarenplan. Andere sectoren kunnen via een Interprofessioneel Akkoord (IPA) om de 2 jaar de situatie bijsturen. De ‘apenootjes’ die we bij het huidig akkoord verkregen hebben, volstaan niet om de stijgende levensduurte te compenseren, laat staan de loonachterstand met anderen in te lopen.
I

De prijzen van basisvoedingsproducten zijn de laatste 6 maanden met gemiddeld 13 procent gestegen. Dat blijkt uit een steekproef van VRT Nieuws bij de warenhuizen Delhaize, Colruyt en Carrefour (19 april 2008)

I

Volgens een recente studie van het ABVV behoren 20% van de werkenden tot de nieuwe categorie van de ‘werkende armen’. Hiermee bedoelt men mensen die niet langer een concert of bioscoopbezoek kunnen betalen, geen woning kunnen kopen en niet op reis kunnen gaan. 35% van de respondenten van de studie heeft het niet gemakkelijk om de studies van de kinderen te betalen, 37% kan niet sparen. Het verschijnsel van de ‘working poor’ doet zich vooral voor in de publieke en de rarara… non-profit sector.

I

De ‘apenootjes’ in het huidig akkoord zijn de attractiviteitspremie en de verhoging van de loontoeslag voor nachtwerk op zon- en feestdagen van 50 naar 56 %. Niet echt spectaculair. Premies worden niet bij het pensioen in rekening gebracht en zijn ook gemakkelijker ‘af te bouwen’. De enige weg vooruit voor de koopkracht is een gevoelige verhoging van de barema’s. Ook een volwaardige 13de maand blijft op de agenda en de toelagen voor onregelmatige prestaties moeten omhoog.

I

AKKOORDEN VOOR 5 JAAR IN DE PRAKTIJK NIET WERKBAAR

I

Gezien de evolutie in onze sector is ‘kort op de bal spelen’ met weliswaar een langetermijnvisie pure noodzaak. Het gaat hier niet enkel om de arbeidsvoorwaarden van de werknemers maar ook de algemene toestand van de gezondheidszorg in ons land is hier nauw mee verbonden. Slechte arbeidsomstandigheden maken het terrein vrij voor verdere commercialisering en de ontwikkeling van een gezondheidszorg in 2 versnellingen. Hier worden de werkenden dubbel het slachtoffer van: als werknemer en als patiënt/cliënt.

I

De Non-profit valt niet onder de tweejaarlijkse IPA-onderhandelingen BEHALVE als er moet ingeleverd worden zoals bijvoorbeeld de slechtere voorwaarden voor tijdskrediet door het generatiepact. Als Non-Profit krijgen we enkel de nadelen van het IPA, waar blijven de voordelen? Misschien zijn tweejaarlijkse akkoorden voor de Non-Profit wat scherp door de bocht maar een ‘tussentijdse evaluatie’ moet mogelijk zijn.

I

DE WITTE WOEDE

“HER”UITVINDEN:
Voor een eerlijk en constructief gemeenschappelijk vakbondsfront

Het is aangewezen dat de nationale vakbondsleidingen, samen met de basismilitanten de nodige lessen trekken uit de vorige Witte Woede en dit zowel op het gebied van de eisen, de actiemethoden (organisatie en planning) en de resultaten. De conclusies zouden dan via een zo breed mogelijke discussie in gemeenschappelijk vakbondsfront moeten uitmonden in een gedetailleerd actieplan voor de volgende witte woede.
I
Van in het begin van de Witte Woede zou er een duidelijk en concreet ultimatum aan de regering voorgelegd moeten worden. En dit met een actieplan dat de acties geleidelijk aan opbouwt en tot een hoogtepunt voert met een maximale impact (met een coördinatie op zowel nationaal als provinciaal/lokaal vlak). Als men in actie gaat, moet men de mensen een duidelijk perspectief stellen. Het relatief chaotisch einde van de vorige beweging met de ‘staking tot de finish’ had niet echt een gunstig effect op de reële impact (het leek eerder op het doodbloeden van de staking)

Eerste resultaat van de betoging van 30 april... als de regering niet valt.

Het kabinet van minister Laurette Onkelinx heeft de onderhandelaars van de vakbonden 3 data (9, 21 en 26 mei) gegeven om het sociaal overleg in onze sector terug op te starten. Daar zal men het o.a. hebben over het 'project van de 600' (herscholing verzorgende naar verpleegkundige) dat volgend schooljaar door gebrek aan financiering niet langer dreigt door te gaan, transparantie van het werk in de sector, de diensthoofden en een grondige studie van de problemen in het uitvoeren van het akkoord 2005-2010.

i

En wat met de koopkracht? ... grote stilte ...

Malaise in de Brusselse privé-ziekenhuizen…

Volgens sommige ziekenhuisbestuurders zouden er in de komende 5 jaar tussen de 1000 en 2000 bedden verloren gaan in Brussel…

i

Buiten de kwestie of er een overaanbod aan bedden is in het Brusselse, zal dit proces zich voltrekken op kap van de werknemers en de patiënten. Door verkeerd management hebben heel wat ziekenhuizen een enorme schuldenberg opgestapeld maar daar zullen de ziekenhuisbestuurders niet van wakker liggen. Zij zullen niet moeten gaan stempelen of moeten wachten op een ziekenhuisbed! De privé-ziekenhuizen die de volgende jaren niets hoeven te vrezen en dus financieel gezond lijken, kunnen op een half hand geteld worden.

De eerste dominostenen zijn alvast gevallen met het collectief ontslag in St.-Etienne en het Hopital Français dat sinds 7 april in de eerste fase van de wet Renault zit. In Erasmus verwacht men zich aan ernstige herstructureringen vanaf juni. In St.-Luc heeft men een schuldenberg om ‘u’ tegen te zeggen. De ‘farao-neigingen’ van de directie zijn hier niet vreemd aan. Hier wil men de flexibiliteit voor het personeel nog verder opdrijven maar men geeft het een andere naam: ‘rentabiliseren’.

Gezien de maatschappelijke impact van deze evolutie in de Brusselse regio qua tewerkstelling én dienstverlening aan de bevolking mag men niet langer talmen om de koe bij de horens te vatten.

In plaats van de stroom aan herstructureringen ziekenhuis per ziekenhuis af te wachten, is een ééngemaakt syndicaal initiatief op het niveau van Brussel noodzakelijk!

De politici moeten wakker geschud en op hun verantwoordelijkheid gewezen worden. Er wordt veel te weinig controle uitgevoerd vanwege de overheid op wat de ziekenhuisbestuurders allemaal uitvreten met gemeenschapsgeld.

i

Dit artikel komt uit het uitgebreid Polsslag-pamflet van 30 april

Witte woede in Zweden en Denemarken... in de voetstappen van de Finse verpleegkundigen

In Zweden en Denemarken is de witte woede in alle hevigheid ontbrand in de voetstappen van de Finse. Een uitgebreid artikel kan je hier lezen in het Engels.