Met 6000 op de betoging van 19 november!

Ruim 6000 werknemers uit de Vlaamse Non/Social-Profit trokken op vrijdag 19 november door Brussel, van het Noordstation naar het Martelarenplein. Het ging om een zeer gevarieerde groep die ondersteund werd door delegaties uit o.a. ook federale sectoren. Duidelijk aanwezig waren de beschutte werkplaatsen en de socio-culturele sector, twee sectoren die het hardst getroffen worden door de besparingsgolf. Ook medewerkers van Polsslag en militanten van LSP waren zeer duidelijk aanwezig en verdeelden samen een 1000tal exemplaren van de Polsslagkatern die speciaal voor deze betoging geschreven werd.

Op het Martelarenplein kwam het even tot een partijtje eieren en groene dozen gooien, maar verder verliep alles rustig. Naast de zang en dansnummers, die er op non-profitacties steeds bijhoren, waren er ook meerdere sprekers. De toespraken bleven niet beperkt tot een opsomming van de problemen binnen de sector. Ze gingen verder en verwezen naar structurele problemen die aangepakt moeten worden om tot een oplossing te kunnen komen binnen de non-profit. Zo werd er onder meer ingegaan op de cadeaus aan de bedrijven en financiële sector. De notionele interestaftrek werd zwaar in vraag gesteld en het feit dat België het enige West-Europese land is waar geen belasting is voor hoge vermogens.

Voor deze betoging was de Vlaamse regering al duidelijk, er is geen geld voor extra loon- en arbeidsvoorwaarden in de non-profit. Deze uitspraak is geen verassing. De Vlaamse ondernemers en Vlaamse politici hebben een gelijkaardige strategie naar de arbeidsmark toe. Geld halen waar het niet zit en cadeaus uitdelen aan de bedrijven, dat is de huidige politiek. Binnen de Vlaamse regering is het niet verwonderlijk met de voornaamste bevoegdheden die liggen bij Kris Peeters (CD&V en ex-Unizo) en Philippe Muyters (N-VA en ex-Voka). Laat het ook duidelijk zijn dat het regionaliseren van het werkgelegenheidsbeleid niet gauw zal leiden tot een stortvloed aan maatregelen die de positie van de werknemers binnen de non-profit, en daarbuiten, zullen verbeteren.

Het was Kris Peeters die in naam van de Vlaamse regering een afvaardiging van de bonden wilde ontvangen. Hij had een voorstel klaar en verklaarde zich bereid om onderhandelingen te starten. Hopelijk is dit niet dezelfde bereidheid als in september, toen het bij een verkennende vergadering bleef. Het voorstel van Peeters is een vijfjarenplan dat opgedeeld is in twee fasen. In een eerste fase van twee jaar wil hij de “kwalitatieve aspecten” bespreken en dit per sector en per bevoegde minister. Hij voegde er aan toe dat het wel binnen de bestaande budgetten moest blijven. In een tweede fase, van 2013 tot 2015, kunnen er andere elementen aan bod komen. Het hele voorstel toont nog maar eens de gebruikelijke strategie van verdeel-en-heers en van op-de-lange-baan-schuiven. De onderhandeling van de tweede fase start in 2013. Vanaf dan kunnen er eisen als koopkrachtverhoging, extra jobs, werkbaar werk en andere aan bod komen. Deze datum is niet zomaar gekozen, het is net voor de verkiezingen van 2014. Hierdoor kunnen alle hete appels doorgeschoven worden naar de volgende legislatuur. Met een voorspelbaar resultaat: de non-profit kan extra middelen op zijn buik schrijven.

Aan de vakbonden is gevraagd om tegen volgende week vrijdag een antwoord klaar te hebben. Voor LSP en de medewerkers van Polsslag is het antwoord nu al duidelijk: NEE, niet akkoord. Opgesplitste onderhandelingen over kwalitatieve aspecten (1° fase van het voorstel) moeten sowieso gepaard gaan met onderhandelingen over extra jobs, nieuwe opvangnormen en nieuwe functieclassificatie. De onderhandelingen moeten onmiddellijk gestart worden en dit met de volledige witte woede. Er moet een duidelijk vijfjarenplan komen met concrete toezeggingen. Moeilijkheden zijn te verwachten en daarom hebben de vakbonden vandaag al besloten om de provinciale acties van volgende week gewoon door te laten gaan. Woensdag wordt er verzameld in Limburg, donderdag in Antwerpen en vrijdag in Vlaams-Brabant en Brussel.

Politieke antwoorden hoeven de werknemers en gebruikersverenigingen van de non-profit niet te verwachten van de traditionele partijen, ook niet van de “officiële” linkerzijde. De standpunten van CD&V en N-VA zijn reeds duidelijk. VLD kwam in het verleden al naar buiten met het minimaliseren van de wachtlijsten door de zwaarte ervan toe te schrijven aan ‘oneigenlijke gehandicapten’ die op de wachtlijsten zouden staan (uitspraak van ex-VLD voorzitter Somers). Toen bijgetreden door de toenmalige Vlaams minister van welzijn Byttebier (GROEN!). SP.a liet in het verleden bij monde van Van den Bosche al verstaan dat het niet wil onderhandelen met een sector in staking. Vandenbroucke (SP.a) voerde, met de steun van Vervotte (CD&V), een loonstop door binnen het onderwijs en de non-profit. Van het Vlaams Belang moet de sector ook geen steun verwachten. Onderhandelen met vakbonden is voor hen zedenschennis en vertegenwoordigers van personen met een beperking vinden zij sowieso al te links.

De partijen die op de betoging aanwezig waren, bleven doorgaans erg vaag. GROEN! riep op om te investeren in een warm Vlaanderen, zonder daar verder een invulling over te geven. PVDA stelde zeer terecht dat de huidige regering de voorrang geeft aan hun vrienden bankiers en de patroons. Spijtig genoeg kwamen ze niet verder dan de eis van een vermogensbelasting en een verwijzing naar hetgrotegeld.be.

LSP had in haar maandblad en via de Polsslagkatern een duidelijke analyse en een onderbouwd dossier. In de Polsslag werd duidelijk naar voor gebracht dat er nood is aan een brede linkse arbeiderspartij. Enkel een dergelijke partij zal opkomen voor de noden en behoeften van de werknemers, de gebruikers en andere belangengroepen binnen de non-profit. Zo’n partij zal groeien uit de basis van de vakbonden en zich niet beperken tot het sociaal begeleiden van herstructureringen en besparingen, maar vechten tegen de sociale afbraak en zich verzetten tegen iedere vorm van verdeling onder de werknemers. De militanten rond Polsslag willen aan zo’n nieuwe linkse arbeiderspartij meebouwen en versterken intussen de strijd door zich te organiseren.

FOTOREPORTAGES:
reportage op socialisme.be 1
reportage op socialisme.be 2
reportage dewereldmorgen.be 1
reportage dewereldmorgen.be 2
reportage op fov.be
reportage op Algemene Centrale Oost-Vlaanderen
reportage op LBC-NVK

"Wat we in Vlaanderen doen, doen we beter?" BESPAREN en UITVERKOPEN!

Uittreksel uit de Polsslagkatern van 19 november, andere elementen uit dit pamflet verschenen eerder al op deze blogspot. PDF van het volledige pamflet

Minister Muyters (NVA): de leerling-tovenaar van VOKA

Iedereen weet ondertussen dat Muyters een waar rekenwonder is. Hij is echter ook een vat vol ideeën! Deze zomer kreeg onze Einstein de Vlaamse aanmoedigingspremies in het vizier. Deze premies worden gebruikt om het inkomen bij tijdskrediet aan te vullen. Als onbewuste aanhanger van de actieve welvaartstaat heeft hij het niet zo zeer voor mensen die zorgen voor zieke familieleden en hier een uitkering voor krijgen. “Profitariaat van het zuiverste water” en daar wil elke rechtgeaarde NVA’er komaf mee maken! Echter na fel vakbondsprotest mocht Muyters inbinden.

Met de opleidingscheques haalde hij echter zijn slag thuis. Voortaan zijn deze enkel nog geldig als het zin heeft voor het werk. “Arbeit macht frei” lijkt de leuze in VOKA-Vlaanderenen én algemene vorming is van geen tel! Dit zorgt alvast voor een besparing van 650.000 euro.

Onder het motto “de aanhouder wint” wou hij ook komaf maken met de extra 30 miljoen euro voor de noodzakelijke uitbreiding van de gehandicaptensector.

Dertig miljoen lijkt veel maar is eerder een druppel op een hete plaat als je het vergelijkt met de reële noden. Om de huidige wachtlijsten voor personen met een handicap weg te werken is veel meer nodig: 656 miljoen €. Meer dan 25.000 personen met een handicap staan vandaag op een wachtlijst. Vandeurzen heeft het “ambitieuze” plan er voor te zorgen dat tegen 2020 personen met een zware handicap zorgzekerheid hebben. Dat betekent voor velen: nog 10 jaar wachten! Voor personen met een lichtere handicap is er helemaal geen perspectief om ooit een deftige oplossing te krijgen. Wanneer deze mensen Vandeurzen hierop attent maken in het radioprogramma Peters en Pichal doet hij niks anders dan zich boos maken op hen: zwijgen en wachten is de boodschap!

Eén detail had Muyters echter over het hoofd gezien: het regeerakkoord. Met tegenzin moest hij zijn besparingshakbijl even laten rusten. Men zou bijna denken dat na het “De Wever effect” tijdens de laatste federale verkiezingen de NVA in Vlaanderen een opstoot van ‘revisionisme’ krijgt.

De minister had echter al heel snel een ander slachtoffer op het oog: het volwassenenonderwijs in de volkshogescholen van vormingplus. Een besparing van 25% op de werkingsmiddelen, daar krijgt elke ‘crisismanager’ het water van in de mond. Vanaf volgend jaar zal men het daar met 2 miljoen euro minder moeten doen. Concreet betekent dit dat een kleine 50 voltijdse jobs dreigen ophouden te bestaan.

Recent toverde Muyters nog een ander aardigheidje uit zijn hoge hoed. Wat dacht je van beleggen in een rusthuis, school of tramlijn in het kader van PPS (publiek - private samenwerking)? Concreet zouden die beursgenoteerde obligaties genieten van een overheidswaarborg, zodat het risico voor privé-investeerders fors afneemt en het voor hen een 'veilige en aantrekkelijke langetermijninvestering' vormt. Klinkt mooi maar in de praktijk betekent dit zeer bondig: commercialisering of vermarkting van de publieke sector en dus ‘take the money and run’ voor de investeerders terwijl de bevolking naar kwaliteitsvolle dienstverlening kan fluiten.

Wil de Vlaamse regering de Non-Profit een broodje aap aansmeren ?

Ondanks het feit dat er op federaal vlak een regering van lopende zaken is, werd er toch een “mini-overbruggingsakkoord” voor 2011 gesloten met de vakbonden in de gezondheidszorg. Minister Onkelinx zorgt voor o.a. een duizendtal nieuwe voltijdse banen én de beruchte groeinorm van 4,5% wordt voor 2011 vastgelegd. Met de NVA in een toekomstige federale regering zal men die groeinorm niet 1 keer maar twee keer op de buik mogen schrijven.

Ondertussen zwijgt de Vlaamse regering als vermoord als het gaat over onderhandelingen voor een nieuw meerjarenakkoord van de Vlaamse sectoren van de Non-Profit. Men zou met al die besparingsheisa bijna vergeten dat de SP.a ook in die regering zit, maar aan die kant blijft het opvallend stil … In februari werd het eisenplatform van het gemeenschappelijk vakbondsfront plechtig overhandigd en sindsdien … is het daar in de praktijk ook bij gebleven. Even was er een sprankeltje hoop met het vastleggen van enkele vergaderdata in september maar die werden al even snel eenzijdig door de Vlaamse regering afgelast. Het is ook tekenend dat de regering in haar begroting NIETS voorzien heeft voor het nieuw akkoord met de Non-Profit. Er woedt als het ware een koude oorlog tegen de werknemers van de sector en hun vakbonden. Is dit een voorsmaakje van een onafhankelijk Vlaanderen? Dit lijkt ons eerder een stap van 100 jaar terug in de tijd in plaats van vooruit.

Joke Schauvliege (CD&V): de gewillige partner in besparingen.

Het was even slikken voor de socio-culturele sector toen minister Schauvliege haar plannen uit de doeken deed. Het sociaal-cultureel vormingswerk voor volwassenen deelt hard in de klappen. De vormingplus centra, de milieu- en natuurbewegingen en andere sociaal-culturele bewegingen krijgen een inkrimping tot 25% van hun werkingsmiddelen voorgeschoteld. Een Vlaanderen met een onthoofd ‘middenveld’ is zowaar de natte droom van de NVA en bij uitbreiding van alle partijen in de Vlaamse regering om hun neoliberale agenda ongestoord uit te voeren.

Gelukkig zijn de vakbonden niet zo afhankelijk van overheidssubsidies … en met deze boutade leggen we direct de Achilleshiel van het sociaal-cultureel werk bloot. In het verleden waren de volkshogescholen eerder een kritische beweging. De voorbije 10 jaar zijn ze echter meer en meer geëvolueerd naar het “verkopen” van vorming en is men logischerwijze elkaar beginnen beconcurreren waardoor deze verenigingen fundamenteel van karakter zijn veranderd. Bij vele bewegingen zijn de overheidssubsidies én de werknemers die er mee betaald worden het enige overlevingsmiddel. De noodzaak van onafhankelijkheid van overheidssubsidies voor het middenveld wordt nu pijnlijk duidelijk. Het zal er op aankomen om terug aan de basis onafhankelijke en kritische actieve ledenbewegingen van mensen en vrijwilligers op te zetten, wil men in de toekomst niet de mond gesnoerd of eenvoudig geëlimineerd worden door het toedraaien van de subsidiekraan.

Het lijkt ons trouwens ook niet toevallig dat de regering de welwillendheid van de sector om aanvankelijk mee te gaan in de besparingen van 2%, opgevat heeft als een teken van zwakte en dan maar de grovere besparingsborstels heeft bovengehaald. Een meer strijdbare houding (een principiële weigering om in te leveren) van in het begin, had waarschijnlijk de arrogantie van de regering minder zuurstof gegeven. De goedgelovigheid in de regering zal waarschijnlijk een accident de parcours geweest zijn. Ondertussen heeft o.a. de Federatie van Organisaties voor Volksontwikkelingswerk (FOV) zich herpakt en organiseert ze samen met de vakbonden het verzet tegen de besparingshysterie.

ontslagen en het dreigend gemorrel van Muyters aan het DAC-statuut, zal daar ook niet echt bij helpen. En dat het hier niet om de spreekwoordelijk 5 man en een paardenkop gaat, kunnen we lezen op de website van de FOV: “225.000 vrijwilligers die gemiddeld 5 uur per week aan sociaal-cultureel werk spenderen: dat is 1.125.000 uren per week.”

De aankondiging van de Vlaamse ministerraad op vrijdag 12 november dat er nog een onvoorzien gat van 94 miljoen euro in de begroting van 2011 dient dichtgefietst te worden, laat vermoeden dat het ergste nog niet gepasseerd is. Peeters maakte duidelijk dat er niet zal gezocht worden naar extra inkomsten maar dat het dus… besparingen zullen zijn.

Tegen deze besparingswaanzin van de regering is maar 1 kruid gewassen: ALLEN SAMEN: organiseren en mobiliseren!

“Creatief” met wachtlijsten…

De manier waarop de Vlaamse regering en het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap (VAPH) de wachtlijsten proberen weg te werken, is zeer bedenkelijk. Het offensief werd 5 jaar geleden ingezet door Somers en Byttebier door te verklaren dat de lange wachtlijsten te wijten zijn aan “oneigenlijke gehandicapten.” De volgende drie jaar werd er gerekend en herrekend zodat de wachtlijsten op papier de ene moment al wat minder lang waren dan de andere. Tegelijk werd het Vlaams Fonds hervormd naar het huidige VAPH, wat zorgde voor een andere aanpak. De twee meest opmerkelijke werkwijzen om de wachtlijsten weg te werken is enerzijds het plan om alle 65-plussers door te sturen naar de bejaardensector (zo wordt de gehandicaptensector wel wat verlicht, maar wordt het probleem verschoven naar de bejaardensector, die nu al te kampen heeft met te weinig bedden) en anderzijds het schrappen van enkele minderheidsgroepen. Zo zijn er personen met een niet-aangeboren hersenletsel (NAH) van de ene dag op de andere hun herkenning door het VAPH afgenomen. Aangezien ze het 'geluk' hadden niet schuldig te zijn aan het ongeval dat leidde tot hun handicap, hebben ze een vergoeding gekregen van de verzekeringen. Het VAPH is van oordeel dat zij niet moeten instaan voor deze mensen daar zij reeds vergoed zijn voor hun handicap. Ze mogen nog wel gebruik maken van de diensten en organisaties die gesubsidiëerd worden door het VAPH, maar moeten de kost hiervoor 100% zelf betalen.

WHERE … IS … THE … MONEY ???

De regering laat de werknemers en de gemeenschap opdraaien voor een crisis die ze niet veroorzaakt hebben. De banken en bedrijven blijven desondanks zonder blikken of blozen megawinsten opstrijken. De Belgische beursgenoteerde bedrijven keren dit jaar voor 4,4 miljard euro dividenden uit. Tussen 2001 en 2008 zijn de gezamenlijke bedrijfswinsten bijna verdubbeld, van 47 miljard euro naar 93 miljard euro. Hoewel het officiële belastingstarief 33,99 % bedraagt, betaalden de vennootschappen door allerlei kortingen en aftrekken in 2008 nog slechts een reëel tarief van 13,6 %, goed voor 12,7 miljard euro in plaats van 31 miljard euro. (ACV zomerblog 19-11 augustus 2010)

Een studie van de ULB (DULBEA) toont aan dat de schatkist aan fiscale fraude jaarlijks 16 tot 20 miljard euro misloopt.

Volgens de nationale bank behoort 15% van de bevolking tot de groep met een hoog armoederisico. De armste 10% van de bevolking zou 3,5 % van het beschikbare inkomen bezitten tegen 22,3% voor de rijkste 10%. Vooral alleenstaande ouders, werklozen en ouderen vanaf 65 jaar behoren tot de risicogroep.

Voor ons is het zo klaar als een klontje: HAAL HET GELD … WAAR HET ZIT !

Morgen betoging Vlaamse sectoren Non/Social Profit

Hier alvast de cartoon die de Polsslagkatern voor de betoging samenvat ...

The return of the… Witte Woede!

Verslag van de regionale actie in Gent

In Gent was er op donderdag 28 oktober de voorbode van een reeks regionale Witte-Woede acties. Honderden actievoerders kwamen bijeen voor een fietstocht en lieten duidelijk verstaan dat ze geen besparingen willen en dat bijkomende middelen in de sector noodzakelijk zijn. Minister Schauvliege werd op de korrel genomen door een delegatie van Vorming Plus.

Op federaal vlak is er voorlopig enkel een 'overbruggingsakkoord' voor 2011, dat is een soort 'stilte voor de storm' tot de nieuwe regering er komt. Deze zal ongetwijfeld het mes in de sector willen zetten, net zoals dit al op Vlaams vlak het geval is. Vlaams minister van financiën Muyters wil een verdere regionalisering van de gezondheidszorg en verdedigt daarbij onomwonden de agenda van de Vlaamse werkgevers.

Dat mensen in actie komen is een goede zaak voor het zelfvertrouwen van vakbondsmilitanten, die de komende maanden sterk zullen mobiliseren om de Witte Woede écht wakker te krijgen eens de onderhandelingen voor een meerjarenakkoord op het bord liggen. Bovendien zet het de toon: er komen nog regionale acties en op 19 november is er een eerste nationale afspraak voor de Vlaamse sectoren in Brussel.

Ook Vorming Plus, het zwaar geteisterde volwassenenonderwijs, was aanwezig op de actie. Men vroeg zich af waar de 'warme samenleving' waarover Schauvliege het in haar verkiezingscampagne had, te vinden was. Zij moeten het nu stellen met liefst een kwart minder, wat gezien de beperkte middelen die ze al hadden, gigantisch veel is.

Hoewel deze actie nog altijd louter symbolisch van aard was (op het einde van de fietstocht werd een 'tijdbom' afgeleverd aan de partijkantoren van de drie Vlaamse regeringspartijen, die tevens aan de federale onderhandelingstafel zitten), was de hoge opkomst en de teneur toch een teken dat de Witte Woede tot veel in staat is. In een sector waar nog meer toegevingen geen optie zijn voor de werknemers, zal elk gevecht een alles -of niets kwestie worden, die mogelijk ook bredere strijd en solidariteit op de agenda kan zetten.

fotoreportage op socialisme.be
fotoreportage op Algemene Centrale Oost-Vlaanderen

... en in Brussel en Namen!

Diezelfde dag ging er ook een actie door georganiseerd door de franstalige vleugels van de vakbonden SETCa (BBTK) en CNE (LBC) met betrekking tot de problematiek van de weigering van de werkgevers in het paritair comité 330 om de CAO's voor brugpensioen te verlengen.

De militanten gingen een bezoekje brengen aan de volgende secretariaten van werkgeverskoepels: COBEPRIVE te Watermaal-Bosvoorde, de FIHw te Namen en bij SANTHEA (het voormalige AFIS, de 'socialistische' werkgeverskoepel). In Brussel beloofden de woordvoerders van de betreffende werkgevers dat hun federatie de CAO's zou ondertekenen indien al de andere dit ook doen ... Bij SANTHEA kwam er wat meer rumoer aan te pas om een gesprek af te dwingen met een woordvoerder: er werd op de luiken geklopt en een regen van eieren vloog tegen de gevel. Uiteindelijk werd er toch een delegatie ontvangen.

Het hoofdprobleem blijkt Zorgnet Vlaanderen te zijn die zijn wil oplegt aan de andere werkgeversfederaties. In November zal er alvast door LBC in de instellingen van Zorgnet actie gevoerd worden om deze machtige werkgeverskoepel op andere gedachten te brengen.