Werkgevers van Zorgnet-Icuro klagen over “rusthuis-bashing” en “negatieve beeldvorming”
De stroom reacties over problemen in de zorgsector is stilaan indrukwekkend. Mensen klagen hoe hun ouders of grootouders behandeld worden, personeel laakt het gebrek aan middelen. Een brief van een jonge verpleegkundige legde de vinger op een zere wonde. “Als je je tijd verdeelt over de patiënten, heb je een dikke vijf minuten per persoon. En dat voor het helpen bij de hygiënische zorgen, het aandoen van de nachtkledij en het verplaatsen in bed.” Er volgde een reactie van enkele koks die klagen dat er in verschillende woonzorgcentra drie maaltijden per dag voorzien worden voor een prijs van samen amper 3 euro. Onderzoek van de vakbond LBC-NVK gaf aan dat 84% van het personeel vindt dat de werkdruk de voorbije jaren is toegenomen. Bijna 60% zei te weinig tijd te hebben om te luisteren naar de bewoners of om even met hen te praten.
De commercialisering van de sector en het chronische gebrek aan middelen ondermijnt de kwaliteit van de zorg en legt een onhoudbare werkdruk op aan het personeel. Is dit hoe we onze ouders en grootouders wensen te behandelen?
De werkgeversfederatie Zorgnet-Icuro voelde zich genoodzaakt om te reageren. Dit gebeurt niet door de problemen te erkennen, maar met een aanklacht tegen wat het een “reeks ‘rusthuis-bashing’” noemt. Volgens de werkgevers gaat het om een campagne van “negatieve beeldvorming” en verdienen “de vele woonzorgcentra en hun medewerkers een dergelijke negatieve douche niet.” Volgens Zorgnet-Icuro is er “veel goodwill en engagement om er met de schaarse middelen iets van te maken. Er zijn zoveel mooie praktijkvoorbeelden. Alleen halen die de media meestal niet, die vooral lijken te zoeken naar wat er niet goed loopt in de samenleving.”
Volgens de belangrijkste werkgeverskoepel in de zorg, Zorgnet-Icuro, is er dus voornamelijk een probleem van perceptie bij verslaggeving over de bejaardenzorg. Je hoeft heus geen vakbondsmilitant in de zorg te zijn om te weten dat er heel wat andere zaken gaande zijn dan enkel een foute perceptie vanwege de media. De publieke opinie kan duidelijk het verschil maken tussen de dagdagelijkse inzet van het personeel en het gebrek aan middelen en “allesbehalve ideale omstandigheden” waarin ze moeten werken. In tegenstelling tot wat Zorgnet-Icuro beweert, voelt het personeel in de bejaardenzorg zich niet aangevallen door de krantenartikels maar voelt zich eerder “erkend” : eindelijk eens iets in het nieuws van wat wij dagelijks meemaken!
Er is nood aan een campagne van zowel personeel als bewoners en hun familieleden om meer middelen te eisen en een zorgsector die niet op de winst gericht is, maar op het aanbieden van kwaliteitsvolle zorg. Dit vereist voldoende personeel en lagere kosten voor een verblijf in een rusthuis. De afgelopen vijf jaar nam de prijs met 20% toe. Een gemiddelde basisprijs loop al snel op tot 1.600 euro per maand, een gemiddeld pensioen bedraagt 1.250 euro. Wordt een rusthuisverblijf enkel iets voor de “happy few”? Ook moet de privé uit deze sector gehaald worden: zorg is te belangrijk om er winst op te laten maken. Meer publieke investeringen in personeel en infrastructuur is nodig. “Meer van ons is beter voor iedereen,” zegt de slogan van deze actieblog.
Stop de commercialisering, stop de besparingen: samen voor meer publieke middelen in kwaliteitsvolle zorg. De middelen zijn er: kijk maar hoe de regering momenteel bezig is met het organiseren van een nieuw en zoveelste miljardencadeau aan de werkgevers in de vorm van een tweede taxshift, of naar de vele miljarden die naar belastingparadijzen worden doorgesluisd …
