SAMEN IN STRIJD VOOR EEN
UITGEBOUWDE HULP EN ZORG !
STOP DE BESPARINGSPOLITIEK OP ZORGBEHOEVENDE EN
ZORGVERSTREKKER!
WACHTRIJEN WORDEN EEN INDIVIDUEEL PROBLEEM VAN DE
ZORGBEHOEVENDE
Het tekort aan middelen in de
gehandicaptenzorg in Vlaanderen is algemeen bekend. Door de lange wachtlijsten
krijgt bijna 1 op de 3 van de mensen met een beperking niet de zorg die ze
nodig heeft. De Vlaamse Overheid kiest ervoor dit “aan te pakken” door zwaar in
te zetten op de vermaatschappelijking van de zorg. Zorgbehoevenden zullen
verplicht worden om mee te stappen in een ondersteuningsplan dat er op gericht
is om zo veel mogelijk van de zorgen door hun eigen netwerk (familie en
vrienden) en reguliere diensten (thuisverpleging, familie-en poetshulp en
welzijnsdiensten) te organiseren. Pas als er dan nog een ondersteuningsnood
overblijft, zal men via een erkenning door het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap
(VAPH) beroep kunnen doen op de niet rechtstreeks toegankelijke
gespecialiseerde zorg.
Daarbij kiest men voor een
tweetrapssysteem. Iedereen met een erkende handicap én een aantoonbare
ondersteuningsnood zou een basisondersteuningsbudget (BOB) krijgen van slechts
300 euro. Hiermee kan men zorg inkopen bij reguliere diensten en de
rechtstreeks toegankelijke zorg. Aan de hand van het verplichte
ondersteuningsplan gaat men dan na of er nog noden zijn. Wanneer dit het geval
is kan men een persoonsvolgend budget (PVB) krijgen. Dit bedrag wordt niet
bepaald door de reële zorgnood, maar door de nood die nog overblijft na aftrek
van de inzet van het persoonlijk netwerk en wat men kan inschakelen via het
BOB. Hiermee verengt men de toegang tot de gespecialiseerde (dure) zorg en laat
men het nu al erg zwaar belaste netwerk gratis inspringen.
WIE HULP VRAAGT, WORDT
KOOPWAAR.
De hervorming deelt de sector op in
vergunde en niet-vergunde zorg die met elkaar moeten concurreren op de
zorgmarkt. In de vergunde zorg, die door de hervorming minder subsidies zal
krijgen, zullen kwaliteitsnormen en personeelsvoorwaarden nog door de overheid
bewaakt kunnen worden. De niet-vergunde zorg kan zowel qua prijs,
kwaliteitsnormen als personeelsvoorwaarden onder die kwaliteitsnormen gaan. In
een situatie waar de BOB en PVB niet zullen volstaan om alle nodige zorg in te
kopen, zal al snel de goedkopere, niet vergunde, zorg de bovenhand halen. Het gevaar voor een neerwaartse spiraal
binnen de zorgsector wordt zo reëel.
Een gelijkaardige tendens zien we
in de Antwerpse sociale sector waar men recent besliste om een aantal
daklozenprojecten op de markt te gooien. Verschillende spelers, ook
commerciële, zullen met elkaar concurreren om de projecten binnen te halen. Ook
hier dreigt, in navolging van Nederland waar reeds een groot deel van de
sociale sector vermarkt werd, een daling van kwaliteit van de hulpverlening en
van de arbeidsvoorwaarden. Op 30/05 werd een eerste succesvolle
waarschuwingsactie georganiseerd door het Sociaal Werk Actie Netwerk. SWAN
kondigde reeds nieuwe acties aan en oriënteert zich daarvoor op het actieplan
van de vakbonden.
HULP VERLENEN TEN KOSTE VAN
DE EIGEN GEZONDHEID
Minister Muyters heeft midden mei
eenzijdig beslist om de Vlaamse premie voor de landingsbaan (tijdskrediet) af
te schaffen voor niet-hulpverlenend personeel. Administratieve bedienden,
onthaalmedewerkers aan de balie, logistiek personeel, ICT, … zullen bij het
uitbollen na een lange carrière in de zorgsector veel inkomen verliezen, of ze
moeten blijven werken tot de verhoogde pensioenleeftijd. Dit in een sector waar
alle werknemers geconfronteerd werden met een verhoogde werkdruk. Vandeurzen
beknibbelde afgelopen jaar nog op de portefeuilles, waardoor voor vele
werknemers het water aan de lippen staat. Ook voor niet-hulpverlenend personeel
die binnen beperkte uren meer werk moeten verzetten.
De tax shift zou in de zorgsector
extra jobs opleveren. Dat is echter een vergiftigd geschenk: door de lasten te
verlagen wordt in de sociale zekerheid beknibbeld. Het uitgestelde loon van
werknemers vermindert op deze wijze. De extra man- en vrouwkracht komt
bovendien niet tegemoet aan de noden van de sector: de vragen stijgen, ze
worden steeds complexer en ze vragen meer registratie. Het nieuwe VIA akkoord
dat vanaf september onderhandeld wordt, kan een aantal directe verbeteringen
brengen: bijkomende jobs, portefeuilles gekoppeld aan anciënniteit, de
toenemende registratie compenseren, verbeteringen in het statuut van
zorgverstrekker, … Deze eisen zijn echter geen garantie. 5 jaar geleden kwam er
een 13e maand bij, slechts door opbouwende acties. Strijd loont!
Vanaf september zal dit nog meer nodig zijn dan 5 jaar geleden!
Het overleg in de sector kent zijn
grenzen: Muyters beslist eenzijdig om de premie voor de landingsbaan te
beperken, Vandeurzen bespaart op personeel, de werkgeversorganisaties gaan mee
in commercialisering, … Slechts door ons te organiseren en collectief strijd te
voeren, zullen we besparingen stoppen en vooruitgang realiseren!
ALS HET REGENT IN DE
VLAAMSE SECTOREN, DRUPPELT HET IN DE FEDERALE SECTOREN … ?
In het kader van
de besprekingen over de uit te voeren besparingen
in het RIZIV, zou in een voorstel dat momenteel op tafel ligt sprake zijn van
besparingen op personeel van de
gezondheidszorg in een aantal federale sectoren. In 2005 was in het kader van het sociaal meerjarenakkoord een
eindeloopbaanmaatregel verkregen die, in verschillende
fases (45 jaar, 50 jaar en 55 jaar) de werklast diende te verlichten van het
personeel.
Concreet zou het
voorstel dat de Minister van Volksgezondheid vandaag overweegt, inhouden dat de
leeftijd van 45 jaar wordt verhoogd naar 46 jaar om 2 uur per week vrijstelling
of een gelijkwaardige premie van 5,26 % berekend op het voltijds loon te kunnen
genieten. Dit is onaanvaardbaar aangezien hiermee terug de spiraal van
moeilijke werkomstandigheden op gang komt. Integendeel, door de langere
loopbanen, zou er een bijkomende trap in de arbeidsduurvermindering moeten
voorzien worden op 60 jaar.
SAMEN IN VERZET TEGEN DE BESPARINGSPOLITIEK VAN VLAAMSE
EN FEDERALE REGERING!
Op alle beleidsniveaus worden er
harde besparingen doorgevoerd. De afschaffing van de 38-uren week en het
invoeren van onbeperkte interimarbeid zijn maar een greep uit de recentste
maatregelen. De rechtse regering krijgt haar beleid niet meer verkocht. Het
ongenoegen over deze politiek ligt aan de basis van een stakingsgolf die over
het land trekt.
Wie denkt dat deze regering op haar
maatregelen terug zal komen, is naïef of van kwade wil. Deze regering kent een
unieke samenstelling, daarvan geen gebruik maken om “het DNA van België te wijzigen” zoals Michel zei, is geen optie. Enkel door deze regering ten val te
brengen, kunnen we haar maatregelen stoppen. Dit moet de inzet van het huidige
actieplan zijn.
Dat zal enkel lukken wanneer het
actieplan breed gesteund wordt. De eerste betoging was met 80.000 aanwezigen
geslaagd. We moeten onze collega’s die nog niet mee zijn, overtuigen.
Organiseer personeelsvergaderingen op het werk of vraag het aan een
vakbondsafgevaardigde. Geef er toelichting, maar leg ook het actieplan voor
zodat het gedragen wordt door een collectieve beslissing. Denk na over hoe je
een piket zal organiseren en werk specifieke eisen uit voor een werking van het
bedrijf en de sector in het belang van heel de gemeenschap in plaats van de
winst. Zo moet zorg terug volledig in publieke handen komen en dit onder
controle van zorggebruikers en personeel om de kwaliteit van de zorg en dus ook
van de arbeidsvoorwaarden te garanderen.
“Polsslag”
zag het
levenslicht in 2004 tijdens de Witte Woede als een actieblad van en voor strijdbare en kritische
vakbondsmilitanten in zowel ACV als ABVV. Dit netwerk ontstond op initiatief van
vakbondsafgevaardigden en militanten van de Linkse Socialistische Partij (LSP / socialisme.be) maar staat open voor elke strijdbare activist in
de sector.
In 2007 startte de gelijknamige blog. Op facebook zijn we te vinden onder de
naam “RESPECT voor de werknemers in de ZORG.” Als je regelmatig op de hoogte
wenst gebracht te worden van de handel en wandel in de non/social profit en
bijvoorbeeld ook de leerrijke ervaringen van de witte woede in het buitenland
wil volgen: aarzel dan niet om lid te worden van deze facebookgroep.
Weg met TINA ! There Is No Alternative
?
De regering zegt dat er geen
alternatief is op haar besparingsprogramma. Dat is er wel: een samenleving
gebaseerd op solidariteit. Dat verkrijgen, vereist een kordaat politiek
initiatief dat open staat voor nieuwe sociale bewegingen, de PVDA en andere
krachten van radicaal links, ook LSP. Wij zijn ervan overtuigd dat dergelijk
initiatief een verpletterend enthousiasme kan opwekken. Wil je daarop niet
wachten, maar helpen bouwen aan een solidaire, echt democratische en
socialistische maatschappij, niet alleen in woorden of ergens in een verre
toekomst, maar vanaf vandaag? Neem dan contact op met LSP.
