woensdag 19 december 2007
Collectief ontslag in ziekenhuis St-Etienne in Sint-Joost-ten-Node
De directie van het ziekenhuis St-Etienne in Sint-Joost-ten-Node heeft op een bijzondere ondernemingsraad het voornemen tot collectief ontslag aangekondigd in het kader van een herstructurering. Dat heeft Johan Foblets, secretaris van LBC-NVK Brussel, gemeld.
Volgens Foblets slaat de ontslagprocedure op zowat 50 van de 370 personeelsleden van het ziekenhuis, met name 20 arbeiders en een 30-tal bedienden. De operatie past volgens Foblets in de 'opslorping' door het nabij gelegen Sint-Jan ziekenhuis. De vakbonden hebben een stakingsaanzegging ingediend voor vrijdag 21 december.
De volgende dagen worden de geneesheren, de diensthoofden en het kaderpersoneel door de directie ingelicht. Vrijdag 21 december zal de directie haar plannen toelichten op een algemene personeelsvergadering, aldus nog de bonden. Zij kondigen aan alles in het werk te zullen stellen om de werkgelegenheid te verdedigen.
belga 18/12/07
Meer info vind je ook op de website van de LBC: wittewoede.be
artikel 1 en het vervolgartikel
zondag 16 december 2007
Video ABVV van betoging 15 december voor koopkracht en solidariteit.
Fotoreportages en interviews kan je vinden op Indymedia.be
Een fotoreportage op de Aalsterse CAP-website vind je hier
Een kort verslag op socialisme.be kan je lezen hier
donderdag 13 december 2007
dinsdag 11 december 2007
Janssen Pharmaceutica voor de rechter in de Verenigde Staten
maandag 3 december 2007
vrijdag 30 november 2007
donderdag 29 november 2007
Bericht van de syndicale delegaties van Total en Degussa
We zijn blij dat er eindelijk een actie, in gezamenlijk vakbondsfront, komt op 15 december! Maar laat het duidelijk zijn dat één dag actie onze sociale zekerheid niet zal redden. Er zal meer nodig zijn om het rechtse programma te counteren van de komende regering. Gelukkig wordt het stilaan voor iedereen duidelijk dat de splitsing van de sociale zekerheid WEL op de agenda staat. We kunnen met zijn allen enkel hopen dat die eis zal verdwijnen maar dat wil niet zeggen dat het gevaar dan geweken is ! Het wil wel zeggen dat we strijd zullen moeten blijven voeren om de sociale zekerheid te behouden en nog veel belangrijker, ze proberen te versterken. Die sociale zekerheid is er voor ieder van ons, beste vrienden. Samen staan we sterk en samen moeten we de strijd blijven voeren. Dus laat 15 december een BEGIN zijn, een start ter verdediging van onze sociale verworvenheden en meer solidariteit!
Zijn mensen trouwens nog mee met de communautaire spelletjes op hoog niveau? En dit terwijl de gewone burger in dit land het steeds meer in de portemonnee begint te voelen. Wij willen toch benadrukken dat er al wel allerhande patronale lastenverlagingen op de agenda staan en een hoop van die verlagingen vinden hun weerslag in de sociale zekerheid. Daarover is er dan weer geen onenigheid onder de onderhandelaars. Wel datgene dat werkgevers nu, en in de toekomst, minder zullen moeten betalen aan sociale zekerheid zullen werknemers moeten ophoesten !
Meer flexibiliteit, langer werken voor minder geld, afschaffen brugpensioenen en verhogen van de pensioenleeftijd zijn maar enkele eisen die dit duidelijk maken.
Daarom willen wij toch nog eens extra oproepen om ook actief mee te werken aan de petitie van red de solidariteit en de actieweek die vanaf nu zaterdag 1 December zal plaatsvinden. Voor de mensen uit Antwerpen zijn er acties gepland op :
* Zaterdag 1 December : 10u00 aan de Wapper
* Woensdag 5 December : 19u00 aan de Wapper
* Donderdag 6 December : 19u00 aan de Wapper
* Vrijdag 7 December : 19u00 aan de Wapper
* Zaterdag 8 December : 10u00 aan de Wapper
Alle info kan je terugvinden op de website : www.bloggen.be/netwerk
Hopelijk tot dan !
Syndicale delegaties Total en Degussa
woensdag 28 november 2007
Vers van de pers: nationale betoging gemeenschappelijk vakbondsfront op zaterdag 15 december
donderdag 22 november 2007
Korte maar krachtige reactie van een collega op het artikel over de Finse Witte Woede
Sicko in België: 9% stelt medische zorgen uit wegens geldgebrek.
Tot wat leidt de groeiende commercialisering van de gezondheidszorg en de aanvallen op onze koopkracht? Bij ruim 9% van de bevolking leidt het tot een uitstel van medische zorgen omdat deze onbetaalbaar waren. Dat cijfer komt uit een grootschalige enquête van verzekeraar DKV en Roularta bij 7674 mensen. Tegelijk kondigde de regering echter aan dat er zal bespaard worden op de gezondheidszorg om zo 10 miljard Euro te vinden die nodig is om de begroting in evenwicht te houden (en 3 miljard Euro aan cadeaus te kunnen geven aan het patronaat). Blijkbaar wil men er alles aan doen opdat bij een volgende enquête meer dan 10% zou verklaren dat medische zorgen worden uitgesteld omdat het onbetaalbaar is! Sicko is ook hier een realiteit...
Uit de enquête blijkt ook dat 30% vindt dat patiënten meer zouden moeten betalen naargelang hun inkomen. 48% verklaart dat het stimuleren van meer private verzekeringen een oplossing zou zijn. Dat zijn echter valse oplossingen die enkel de kloof tussen rijk en arm zou versterken. Wie arm is kan zich geen extra private verzekering permitteren.
Positief punt: een meerderheid verzet zich tegen een splitsing van de gezondheidszorg. Terecht: een dergelijke splitsing zou enkel gebruikt worden om in de verschillende regio's op een verschillend ritme te besparen. Er is nood aan eengemaakt verzet tegen alle aanvallen op de gezondheidszorg en voor betaalbare gezondheidszorg toegankelijk voor iedereen in het kader van een nationale gezondheidsdienst.
dinsdag 20 november 2007
Finland: verpleegkundigen behalen indrukwekkende overwinning door keiharde opstelling: tot 28% loonsverhoging!
Vorige week gingen er al veel lokale betogingen, stakingen en walk-outs door als voorbereiding op de hardere actie. Beide ‘kampen’ waren voorzien op een historisch conflict maar op de valreep, nét voor het aflopen van het fors ultimatum vanwege TEHY, werd er een akkoord bereikt. Op maat van het dreigende conflict werd vorige vrijdag nog snel-snel een noodwet gestemd in het parlement dat het moest mogelijk maken om verpleegkundigen die hun ontslag ingediend hadden alsnog op te vorderen.
TEHY eiste een loonsverhoging van 24% terwijl de werkgevers (de 416 gemeenten en 200 gezamenlijke gemeentelijke autoriteiten) aanvankelijk maar met 12% over de brug kwamen. Een andere kleinere vakbond in de sector; SuPer genaamd, tekende dit akkoord maar TEHY zette zijn eis door.
Een gans campagneplan werd uitgedokterd en hierbij werd een zeer onorthodoxe piste bewandeld: de dreiging met massaal collectief ontslag… door de werknemers. (lees dit vorig artikel) Vanaf maandagavond zouden 12.800 verpleegkundigen (25% van het totaal) hun ontslag indienen. In de weken erna zouden er nog eens 3600 verpleegkundigen volgen.
Tegen zondagavond had de politie maar 60% van de opgevorderden hun opvorderingbrief kunnen overhandigen. De klok tikte ondertussen verder maar tegen zondag laat werd er tenslotte een princiepsakkoord bereikt tussen de onderhandelaars. Maandagmorgen gaven de algmene raad van TEHY en de commissie voor werkgevers van de lokale autoriteiten beiden hun fiat aan het akkoord.
Het bereikte akkoord loopt tot 2011 en houdt o.a. een loonsverhoging tussen de 22 en 28 %, gespreid over 4 jaar met in het eerste jaar een verhoging met 10%. In de praktijk zal de loonsverhoging op maandbasis tussen 350 en 650 Euro liggen, afhankelijk van de kwalificatie. Ook wordt er een éénmalige kerstbonus van rond de 270 Euro in december uitbetaald. Daarnaast werd er een apart protocol opgesteld om de massa-ontslagen ongedaan te maken; de werknemers worden verwacht zich ten laatste tegen woensdag op de werkvloer aan te bieden.
Deze overwinning bewijst dat werknemers hun terechte eisen kunnen afdwingen als men over een degelijke vakbondsleiding beschikt die niet voor het minste terugdeinst en een degelijk georganiseerd actieplan naar voor schuift en uitvoert. Het wordt misschien tijd dat de Belgische Witte Woede haar strategie ook eens herevalueert…tegen 2010 moet er immers terug een federaal akkoord afgesloten worden.
zondag 18 november 2007
Finland: historische (surrealistische?) aanval op het stakingsrecht door rechtse regering…
dinsdag 13 november 2007
Pamflet gemeenschappelijk vakbondsfront van de VZW's in het Brussels Stedenfonds
Erkenning en respect voor de Brusselse realiteit
Duidelijkheid voor alle projecten en vzw’s over hun voortbestaan vanaf 1 januari 2008.
vrijdag 9 november 2007
Sicko in België: commercialisering en concurrentiezucht in stroomversnelling…een ‘Sabena-bis’ in de maak?
Multinationals zetten offensief in
Een zeer recent fenomeen in België is de komst van multinationals in de rusthuissector. Een schoolvoorbeeld hiervan is de franse groep ORPEA. Deze groep wil de volgende jaren een sterke positie uitbouwen op de Belgische markt van rust- en verzorgingstehuizen. Streefdoel is een aangroei van 500 bedden per jaar. Ondanks het feit dat ORPEA nog maar een jaar actief is in België bezit het reeds 9 tehuizen met een totaal van 835 bedden. Het leeuwendeel van de instellingen bevindt zich in het Franstalig landsgedeelte waar de commercialisering reeds het verst gevorderd is: 5 rusthuizen in Brussel, 3 in Waals-Brabant en 1 in Vlaanderen. Al deze instellingen zijn het resultaat van overnames.
Jean-Claude Marian, de gedelegeerd bestuurder van ORPEA, ziet in België vooral de mogelijkheden voor “nieuwe, vooral zeer gespecialiseerde verzorgingstehuizen” Wij lezen dit alvast als “verzorgingstehuizen voor rijke gepensioneerden die in goede lichamelijk conditie zijn”: de (lichamelijke) zorg is minimaal en de winst maximaal. Dat de commerciële rusthuissector een goudmijn is, bewijzen de volgende cijfers: ORPEA realiseerde het voorbije jaar een omzet van 415 miljoen Euro en een nettowinst van 309 miljoen Euro op een totaal van 1724 bedden verspreid over Frankrijk, Spanje, België, Italië en Zwitserland. Dit zijn cijfers waarvan elke kapitalist het water in de mond van krijgt.
(info ORPEA uit De Tijd 6/9/2007)
Een “Sabena-bis” in de ziekenhuissector in BHV op komst?
Concurrentie wordt moordend.
Ondertussen verschijnen er donkere wolken boven de ziekenhuissector in Brussel-Halle-Vilvoorde. Volgens sommige bronnen lijkt de doodsstrijd van het Vilvoordse AZ Jan Portaels ingeluid met de aankondiging dat men 100 bedden van de hand gaat doen (van in totaal 434 bedden) De aanwezigheid van politieke kopstukken zoals Jean-Luc Dehaene en Hans Bonte in de gemeente lijkt hier weinig verschil te maken (remember Renault)
Ondertussen is het AZ Sint-Maria in Halle aan het onderhandelen om bedden over te kopen van Jan Portaels en Sint-Jan in Brussel. Het Sint-Maria ziekenhuis is de laatste jaren uit haar voegen aan het barsten. Sinds de verhuis naar de nieuwbouw in 1998 verdubbelde het aantal artsen verbonden aan het ziekenhuis en nam het aantal bedden toe van 209 naar 320. Buiten een nagelnieuwe aangebouwde ziekenhuisblok en een prefab-blok is er nog bijkomende bouwgrond aangekocht voor toekomstige uitbreiding.
In het Brusselse zelf worden de kleine ziekenhuizen opgeslokt door de grote entiteiten met de nodige conflicten rond arbeidsvoorwaarden en in de praktijk het afbouwen van de activiteiten in de kleinere campussen in het voordeel van de overnemers. Volgens de bestuurders van een Brussels ziekenhuis dat we niet bij naam gaan noemen, zouden er de komende 5 jaar tussen de 1500 en 2000 bedden verloren gaan in de hoofdstad.
Door het acuut tekort aan verpleegkundigen zou voor deze beroepsgroep de sociale impact eerder beperkt blijven maar voor de omkaderende diensten zoals de administratie, kuis- en keukenpersoneel, logistieke en technische diensten… zou dit een regelrechte ramp betekenen in een regio met een hoge werkloosheidsgraad. In de praktijk zal de beddenafbouw resulteren in lichte of zware herstructureringen en in de uiteindelijke sluiting van kleine ziekenhuizen. De Brusselse ziekenhuisbestuurders kijken ondertussen de kat uit de boom en wachten af wie de eerste kopje onder zal gaan…
De grotere ziekenhuizen zoals Erasmus en Saint-Luc kampen echter ook met problemen. In Erasmus heeft men historisch gezien te maken met een vrij oud personeelsbestand die op het einde van hun barema’s zitten en dus peperduur zijn in de ogen van de directie. Er wordt dan ook een bewust personeelsbeleid gevoerd om de oudere personeelsleden te ontmoedigen en buiten te werken zodanig dat men ze kan vervangen door goedkopere jonge werkkrachten. Het activeren van oudere werknemers vanwege de overheid lijkt ons dan ook een absurditeit in deze context. Ook in andere sectoren probeert men zich te ontdoen van oudere werknemers wegens ‘te duur’.
Dit ‘accident waiting to happen’ heeft meerdere redenen. Wegens historische redenen was er een wildgroei van ziekenhuizen in Brussel. Ziekenhuizen werden opgericht vanuit verschillende hoeken: de traditionele (politieke) zuilen, privé- en openbare sector en dan nog eens vanuit de verschillende onderwijsinstellingen, Nederlandstalig en Franstalig…
Zo een overaanbod zou er niet zijn in een systeem van een ééngemaakte nationale publieke gezondheidszorg (naar het voorbeeld van de NHS in het VK) maar is overduidelijk het resultaat van de organisatie van de Belgische gezondheidszorg in een netwerk van VZW’s. In een systeem van nationale gezondheidszorg zou de ziekenhuissector georganiseerd worden volgens de behoeften van de bevolking en niet volgens de behoeften van de verschillende zuilen. Deze historische achtergrond is echter geen reden om blindweg ziekenhuizen te gaan sluiten, te herstructureren en personeel op straat te zetten.
Indien men de zuivere economische logica volgt, krijgt men een ‘survival of the fittest’ waarin slechts de grootste en/of kapitaalkrachtige ziekenhuizen overblijven.
Enkel de ‘rijke’ ziekenhuizen zullen immers in de bittere concurrentiestrijd voldoende gekwalificeerd personeel kunnen aantrekken. Door het nijpend tekort aan verpleegkundigen is men nu al verplicht om een batterij aan (extralegale) voordelen aan te bieden om personeel van andere ziekenhuizen te kunnen afsnoepen. Dit proces is nu nog maar in een beginstadium. Indien men geen personeel kan houden, moet men vroeg of laat ook bedden sluiten, komt de kwaliteit in het gedrang en trekt het ziekenhuis minder patiënten aan… Deze vicieuze cirkel leidt dan tot de logische conclusie van volledige sluiting. Kleinere ziekenhuizen in verarmde buurten die wel degelijk drempelverlagend werken, zouden dan meedogenloos van de kaart geveegd worden.
Een ziekenhuis dat financieel leefbaar wil blijven moet een gemiddelde bezettingsgraad van 75 à 80 procent halen, sommige ziekenhuizen in het Brusselse behalen dit zelfs niet op hun tippen en hangen eerder rond de 50 %. Daarbij moeten we vermelden dat er in de Brusselse regio op het vlak van gezondheidszorg al een niet onbelangrijk deel van de bevolking uitgesloten wordt omdat ze het gewoonweg niet kan betalen. Dit heeft uiteraard ook zijn weerslag op de opnames in ziekenhuizen.
Mensen die gezondheidszorg niet kunnen betalen (o.a. werklozen met schulden, alleenstaande moeders, daklozen, asielzoekers e.d.) stellen dit zo veel mogelijk uit en als ze dan toch in het ziekenhuis belanden, worden ze als een hete aardappel tussen diverse ziekenhuizen heen en weergeschoven, inclusief openbare en OCMW-ziekenhuizen! Het uitstellen van consultaties hebben dan ook nog als gevolg dat de ziekten of aandoeningen zich in een erger stadium bevinden en de zorg uiteindelijk duurder is. De film Sicko IS in Brussel AL REALITEIT. Een arme grootmoeder van Marokkaanse afkomst die opeens geconfronteerd wordt met een ziekenhuisrekening met 6000 Euro ereloon van de dokter is maar een voorbeeld uit de duizend.
De concurrentie tussen de ziekenhuizen is dan ook letterlijk en figuurlijk moordend, zowel voor het personeel als voor de volksgezondheid. Uiteraard is het vanzelfsprekend dat deze malaise een prachtig alibi vormt voor de op winstbeluste privésector om haar slag te slaan in de gezondheidszorg of zoals met de woorden van blauwe brulaap De Decker: “De privé moet inspringen waar de overheid tekort schiet” En dan is de cirkel rond…
De komende jaren zal de gezondheidszorg in ons land een sociaal-economisch én politiek slagveld vormen. Een initiatief zoals Polsslag kan hierin een belangrijke rol spelen door mensen te informeren en militanten en activisten in de sector te organiseren over de vakbondsgrenzen heen. Bij het gebrek aan een politieke partij in het parlement die consequent de belangen van de werkende klasse verdedigt, zal het verzet hoofdzakelijk rond en door de vakbonden moeten georganiseerd worden. Eenheid in actie zal belangrijker dan ooit zijn.
woensdag 7 november 2007
Commerciële gezondheids"zorg": enkel voor de happy few
Binnenkort wordt in Turnhout het 'Thomashuis' geopend, een kleinschalige private zorginstelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Elk huis - of instelling - wordt geleid door twee "zorgondernemers". Dit klinkt allemaal mooi en moesten de belangen van de zorgverkrijgers centraal staan, zou het ook mooi zijn. Kleinschalige aanpak in een gewone leefomgeving bevordert immers de maatschappelijke deelname en betrokkenheid van de mensen met een beperking. Tot zover het goede nieuws. Probleem met het initiatief in Turnhout is het commerciële karakter.
Een verantwoordelijke van de instelling Den Leeuweric in Turnhout stelde terecht in Knack: "Niet bij het project zelf, want dat zit wel goed. Wat ons ergert, is het commerciële karakter. In Nederland heeft die man een veertigtal huizen. Hij werkt voor de 'meest gemakkelijke' gehandicapten en 'de moeilijken' laat hij over aan de reguliere sector." (...) "Er is inderdaad nood aan opvang in aangepaste huizen, aan ruimte en nieuwe plekken. Maar moet het werkelijk die toer op? Van privatiseringen wordt iedereen beter, behalve meestal de zwakkeren. De commercialisering van de zorg zou wel eens tot extra drempels voor de hulpbehoevenden kunnen leiden, én tot een beleid dat systematisch de goedkope oplossingen kiest. Worden de Thomashuizen de Mc Donalds van de zorgsector?"
Sicko: Commercialisering gezondheidszorg ook bij ons een groeiend probleem!
maandag 5 november 2007
Betoging voor behoud van de NHS in Londen, 3 november
Voor een uitgesproken socialistische kijk op de NHS verwijzen we naar een artikel op de website van de Socialist Party: Health Service condition critical...Our prescription - a socialist NHS!
filmvoorstelling 'Sicko' door ABVV Oost-Vlaanderen
vrijdag 2 november 2007
Nederlandse versie van pamflet BBTK Social Profit
Toepassing van de CAO van 30 juni 2006
De CAO van 30 juni 2006 - "Toekenning van bepaalde voordelen van het bediendestatuut aan de arbeiders" verleent aan alle arbeiders die ten minste 5 jaar anciënniteit in de federale gezondheidssectoren verworven hebben, twee belangrijke voordelen van het bediendestatuut. In dit opzicht vormt deze overeenkomst een grote stap vooruit in de richting van een (opwaartse) toenadering tussen arbeiders- en bediendestatuut
inzake opzeggingstermijnen bij ontslag (of desgevallend de compenserende opzeggingsvergoedingen) :
Behalve tijdens de proefperiode bedraagt de in acht te nemen opzeggingstermijn 3 maanden per aangevatte schijf van 5 jaar anciënniteit bij de werkgever.
Anciënniteit bij de werkgever
Opzegging gegeven door de werkgever
0 tot 5 jaar: 3 maanden
5 tot 10 jaar: 6 maanden
10 tot 15 jaar: 9 maanden
15 tot 20 jaar: 12 maanden
Opmerking 1 : Deze regel is niet van toepassing wanneer het ontslag, in akkoord met de arbeider, door de werkgever wordt gegeven met het oog op brugpensioen.
Opmerking 2 : Het suppletief stelsel voorzien door CAO nr. 75 blijft van toepassing voor de arbeiders met minder dan 5 jaar anciënniteit.
Inwerkingtreding : 1 januari 2007.
Inzake gewaarborgd loon bij ziekte of ongeval :
Behalve tijdens zijn proefperiode behoudt de arbeider het recht op zijn loon gedurende de eerste 30 dagen van arbeidsongeschiktheid.
Inwerkingtreding : vanaf de datum waarop de financiering daadwerkelijk door de overheid verzekerd wordt.
Wij hebben vernomen dat sommige werkgevers van de sector weigeren de twee voornoemde maatregelen uit te voeren, naar eigen zeggen omdat de overheidsfinanciering ontbreekt.
De BBTK kant zich ten stelligste tegen deze foute interpretatie. Want al is het zo dat de CAO op het punt van het gewaarborgd loon bij ziekte of ongeval nog niet van toepassing is omdat de desbetreffende voorwaarden nog niet vervuld zijn, toch moet de overeenkomst sinds 1 januari 2007 wél worden toegepast betreffende de aangepaste opzeggingstermijnen.
Door de niet-toepassing van deze tweede maatregel dreigen de betrokken werknemers trouwens moeilijkheden te krijgen met hun werkloosheidsuitkeringen. Opletten geblazen dus !
maandag 29 oktober 2007
Nieuw pamflet van SETCa betreffende arbeidersstatuut in de federale Social Profit sector
Het gaat over de moeilijkheden die zich vooral voordoen in het franstalig landsgedeelte met betrekking tot het vernieuwd arbeidersstatuut in de federale sector van de Social Profit.
zondag 28 oktober 2007
CAP-Limburg organiseert discussieavond op 9 november: "Wie redt de solidariteit"?
CAP-Limburg organiseert in samenwerking met Sociaal & Democratisch Houthalen-Helchteren (SDHH) en AFI Winterslag een avond op 9 november. Sprekers op die avond zijn Jef Sleeckx (CAP), Erik De Bruyn (ex-kandidaat SPa-voorzitterschap), Gaby Jaenen (ABVV-secretaris), Philippe Dutilleul (RTBF-journalist, maker film Bye Bye Belgium).
vrijdag 26 oktober 2007
Aankondiging meeting 5 november
Een open debat
en de staatshervorming
Inleiding: comité Red de Solidariteit: Jan Vandeputte
Panel: Jo Libeer – VOKA West-Vlaanderen
Eddy Van Lancker – ABVV federaal
Ferre Wyckmans – Algemeen Secretaris LBC-NVK
Moderator: Kris De Nys, VRT-journalist
Waar? KULAK-aula, Etienne Sabbelaan 53, Kortrijk
Wanneer? Maandag 5 november 2007 – 19.30 h.
Verslag meeting rond Sociale Zekerheid van 24 oktober te Antwerpen.
Rudy De Leeuw: nationale militantenconcentratie tegen aanvallen op sociale zekerheid
Op een druk bijgewoonde informatievergadering over de sociale zekerheid in Antwerpen, weerklonk vanuit de zaal een (weliswaar stille) roep tot actie. ABVV-voorzitter De Leeuw beantwoordde die vraag met de mededeling dat vrijdag met het ACV wordt gesproken over een militantenconcentratie midden november. Dat zal eventueel gevolgd worden door een actie eind november.
Het initiatief voor de informatievergadering in Antwerpen kwam van de syndicale delegaties van Total en Degussa die reeds enige maanden campagne voeren voor het behoud van de sociale zekerheid. Het is duidelijk dat het communautaire opbod vandaag ook wordt gebruikt om aanvallen op die sociale zekerheid voor te bereiden. Daarom is het nodig om waakzaam te zijn en zal er nood zijn aan actie.
Op de informatievergadering waren er ruim 250 aanwezigen, wat zeker niet slecht is voor een dergelijke bijeenkomst. Er waren drie sprekers: journalist Guido Fonteyn, ACV-topvrouw An Van Laer en ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw. Fonteyn bracht eerst een historisch stukje waarin hij terecht wees op de rol van het kapitalisme in de ontwikkeling van het België dat we nu kennen. Wallonië kende in de 19e eeuw een sterke opgang, voornamelijk op basis van de grondstoffen die er aanwezig waren. Tegelijk was het miserie troef in Vlaanderen met cholera, tyfus,… De medische term voor een overlijden door hongersnood was in die tijd “le mal de Flandre” (de Vlaamse ziekte…). Het einde van de industrialisering in Wallonië zorgde deze eeuw voor veel problemen, maar volgens Fonteyn zien we nu ook in Vlaanderen en begin van dat proces: bedrijven trekken weg, delokaliseren. Daartegenover zal er nood zijn aan solidariteit.
An Van Laer bracht een meer technische uitleg over wat de sociale zekerheid is en hoe dit functioneert. Er werd ingegaan op een aantal verschillende takken van de sociale zekerheid. Volgens Van Laer is de sociale zekerheid een goed product en moeten we het bijgevolg verdedigen. Nochtans hebben we volgens Van Laer reeds een aantal zaken moeten slikken: het Generatiepact of het activeringsbeleid voor werklozen dat op sanctioneren is gericht. Ook stelde Van Laer zich vragen bij het feit dat de middelen voor dienstencheques uit de pot van de sociale zekerheid komen.
Rudy De Leeuw stelde terecht dat Voka en Unizo de sociale zekerheid niet willen regionaliseren om de Vlaamse arbeiders en hun gezinnen meer sociale rechten toe te kennen. Neen, het gaat de patroons enkel om het doorvoeren van hun programma van verdere lastenverlagingen en daartoe komt het hen goed uit als ze de werkenden en uitkeringstrekkers in dit land tegen elkaar kunnen uitspelen. Voor de lonen zien we nu reeds dat geschermd wordt met de concurrentiepositie tegenover de buurlanden, wat zou het geven indien die concurrentie ook nog eens in dit land zelf wordt uitgespeeld? De Leeuw wees er ook op dat de regionale verschillen zich niet beperken tot Vlaanderen versus Wallonië, maar sterk streekgebonden zijn. In Oostende liggen de kosten voor de gezondheidszorg even hoog als in Charleroi bijvoorbeeld. De Leeuw stelde dat er een rechtse regering komt, maar dat er wat hem betreft nergens aan mag geraakt worden.
Na de drie sprekers was er tijd voor een pauze waarna vragen konden worden gesteld via formulieren die werden ingevuld. Hierdoor konden de militanten zelf niet het woord nemen, wat ongetwijfeld de sterkte van een aantal argumenten sterk heeft ondermijnd. Maar met drie sprekers is het qua tijd natuurlijk moeilijk om de nadruk te leggen op een debat met de zaal.
De belangrijkste vragen die naar voor kwamen, en die vaak werden opgeschreven door de aanwezigen, handelden over twee zaken: de vraag naar de verhouding tot politieke “partners” (of beter gezegd: het gebrek aan politieke partners) en de vraag naar actie. Alle traditionele partijen schakelen zich in het communautaire opbod in en staan voor een neoliberaal beleid van sociale afbraak.
De Leeuw kan zich proberen te verstoppen achter de oppositiekuur van SP.a, maar dat beantwoordt de vraag natuurlijk niet. De SP.a heeft 18 jaren regeringsdeelname niet gebruikt om de sociale zekerheid verder uit te bouwen, integendeel. Nu pleitte de partij bovendien voor een regionalisering van het tewerkstellingsbeleid. De SP.a kondigde al snel na de verkiezingen aan dat het een staatshervorming zou steunen, maar De Leeuw verzette zich daar nu tegen. Hij moest overigens toegeven dat veel syndicale militanten “verweesd” achterblijven omdat ze geen politieke vertaling voor solidariteit vinden in een periode van communautair opbod.
Dat klopt, maar de centrale vraag is natuurlijk wat je daaraan kan doen. In een discussie over media werd gesteld dat het moeilijk is om syndicale thema’s in de media te krijgen en dat er misschien nood is aan een eigen arbeidersmedia. Geldt dat op politiek vlak echter ook niet? Is er ook daar geen nood aan een eigen politiek verlengstuk, een nieuwe arbeiderspartij? Wij menen alvast van wel en het CAP-pamflet verdedigde de noodzaak van een nieuwe arbeiderspartij.
Waar de meeste vragen over gingen, was de vraag naar actie. Het CAP-pamflet had als titel “met de petitie red de solidariteit… tijd voor actie”. Dat weerspiegelde de sfeer in de zaal en de vele vragen hierover. De Leeuw stelde dat de zaal niet zo vol zat als vlak voor de beweging tegen het Generatiepact (toen de ABVV-leiding door de basis werd gedwongen tot actie), maar dat de goede opkomst wel een signaal vormt. Hij stelde dat er midden november een nationale concentratie zou komen, met eind november mogelijk een grote actie (eventueel in het kader van de petitie “red de solidariteit”?). Vrijdag zou hierover worden onderhandeld met het ACV.
Het feit dat er actie zal komen, is zeker positief. Maar het bleef erg vaag: welk soort actie, rond welke punten, hoe kan de actie gebruikt worden om te mobiliseren,… Een nationale actiedag met een duidelijk platform voor het behoud en de uitbreiding van de sociale zekerheid zou een mobiliserend effect kunnen hebben. Maar die conclusie werd gisteren jammer genoeg (nog?) niet getrokken in Antwerpen.
Het CAP-pamflet met de titel: " Met de petitie “Red de Solidariteit”... tijd voor actie." dat uitgedeeld werd op de meeting, kan je hier lezen.
Bericht van de initiatiefnemers:
Vrienden van de sociale zekerheid,
In de eerste plaats willen wij iedereen die gisteren kwam afgezakt naar Antwerpen nog eens extra bedanken. Van West-Vlaanderen tot Limburg en Waals Brabant, uit de politieke wereld en afvaardigingen van verschillende actiegroepen, allemaal waren ze er. Solidair met elkaar, ABVV en ACV samen in de zaal en samen in het panel. Een verslag kan je lezen op indymedia : http://www.indymedia.be/nl/node/24593
Gisteren is er een zoveelste stap gezet in de goede richting en is bewezen dat we allemaal als individu een verschil kunnen maken. Als we nu allemaal samen, solidair, een grote vuist maken dan is dat de beste manier om onze sociale zekerheid te beschermen en te verdedigen. Net zoals bij de start van het initiatief, is ook nu nog informatie en argumentatie van het allergrootste belang. Daarom hebben we al de info, die we de voorbije maanden op jullie hebben afgestuurd, verzameld en op het net gesmeten. Iedereen kan er vrij over beschikken op : http://www.bloggen.be/netwerk/
Geloof ons vrij als we zeggen dat er echt niet veel nodig is om mensen te overtuigen van het nut van de sociale zekerheid en de nood aan solidariteit. Vraag hen zelf maar eens of ze ooit al eens hebben genoten van de sociale zekerheid en toon hen dan bvb. de twee levenslopen. Het is maar een idee.
Iedereen kent hem ondertussen wel maar we vermelden hem toch nog maar eens, het adres van "red de solidariteit" : reddesolidariteit.be
We beloven jullie dat we de strijd zullen verder zetten en hopen op dezelfde massale ondersteuning zoals we ze tot op heden kennen. We kunnen alvast meegeven dat soortgelijke initiatieven als paddestoelen uit de grond rijzen. Een eerste om alvast met stip aan te duiden, vinden jullie hieronder (zie volgende post op de blogspot, redactie Polsslag)
Wij zullen er zeker zijn !
Syndicale delegaties Total en Degussa
dinsdag 23 oktober 2007
Meeting rond sociale zekerheid op 24 oktober: ANDERE plaats!
vrijdag 19 oktober 2007
Infomeeting in Antwerpen over sociale zekerheid
Vervolgens zullen onze gastsprekers elk een dertigtal minuten het woord krijgen alvorens er een korte pauze wordt ingelast. Tijdens de pauze worden vragen vanuit de zaal verzameld die daarna door het panel zullen worden beantwoord. De resterende tijd kan dan nog dienen om te discussieren en nadien om tussen pot en pint elkaar van dichterbij te leren kennen.
donderdag 18 oktober 2007
Een kijk op de patronale hebzucht
woensdag 17 oktober 2007
3 november: nationale betoging in Londen ter verdediging van de National Health Service (NHS)
Voor meer info over de betoging en de NHS in het algemeen kan je terecht op de nationale campagnewebsite van Keep Our NHS Public of de deelwebsite van de vakbond UNISON Keep the NHS working of de TUC-website (TUC: Britse vakbondskoepel) NHS together
Onder vind je een gedeelte van de affiche voor de betoging van de vakbond UNISON: in ware 'V for Vendetta'-stijl...
dinsdag 16 oktober 2007
Media voert propaganda-oorlog tegen openbare gezondheidszorg.
Sommige artikels en standpunten zijn een rechtstreekse reactie op het ongenuanceerd beeld dat in de film Sicko wordt geschetst van de Europese gezondheidszorg en de Britse NHS in het bijzonder. Michael Moore had beter moeten weten…Door bijvoorbeeld de Britse NHS te portretteren als het aardse Nirvana heeft hij de gezworen aartsvijanden (de op winstbeluste privé-aasgieren) van de publieke gezondheidszorg een wapen in de handen geduwd. De Britse NHS is verre van het paradijs op het eiland. De neoliberale besparingspolitiek van de laatste decennia begint steeds duidelijker sporen na te laten op de eens zo geroemde National Health Service.
Het fundamenteel debat wordt echter bij al deze schrijfsels uit de weg gegaan: welke politieke keuze maken we? Kiezen we voor megawinsten voor de bedrijven of kiezen we voor serieuze openbare diensten. Duizelingwekkende winsten voor de enkelingen versus de behoeften van de overgrote meerderheid van de bevolking… Patronaat, media en traditionele politici vormen front voor de eerste optie, laat daar geen twijfel over bestaan. Zij verkondigen dat ze de gulden middenweg zoeken…deze bestaat echter niet, evenmin als een derde weg naar het socialisme.
De tegenstanders van publieke gezondheidszorg storen zich dan ook niet aan de nodige stemmingmakerij... Prijs voor ‘beste’ propagandastoot van de privésector die ondertussen al ongeneerd zit te kwijlen op de miljardenstromen in de gezondheidszorg, gaat deze week naar onze favoriete bazengazet: Het Laatste Nieuws met het artikel “Britten trekken tanden zelf door tekort aan tandartsen” Dit artikel is eigenlijk te zot om los te lopen en we zullen het daarom in al zijn riooljournalistieke glorie publiceren:
Door een tekort aan tandartsen in de openbare gezondheidssector zien sommige Britten zich genoodzaakt zelf hun tanden te trekken, tandsteen te verwijderen met een schroevendraaier of een kroon terug te plaatsen met lijm. Dat blijkt uit een enquête bij 5.212 Britten die vandaag werd gepubliceerd.
Stopverf
"Ik heb veertien tanden moeten uittrekken met een tang", aldus een van de ondervraagden. "Ik heb mezelf een tand uitgetrokken, dat is makkelijker dan een tandarts te vinden", getuigde een andere. Nog een patiënt vertelt dat hij een tand heeft moeten vullen met stopverf, terwijl een andere ondervraagde verklaart dat hij een kroon met lijm heeft herbevestigd. Ook getuigt een patiënt dat hij met een schroevendraaier tandsteen verwijdert.
Privé-tandarts te duur
In totaal verklaarde zes procent van de ondervraagden dat ze zichzelf moeten verzorgen omdat ze geen tandarts vinden die deel uitmaakt van het National Health System, het openbare Britse gezondheidssysteem. Andere Britten die moeilijkheden hebben om een afspraak vast te krijgen met een tandarts van de overheid nemen hun toevlucht tot een privé-tandarts, hoewel die veel duurder is. (hln.be 15/10/07)
Het “De Pfaffs”-gehalte van dit artikel is vrij hoog. Kennelijk levert een bevraging onder enkele duizenden Britten (van de 60 miljoen) al de nodige zeemansverhalen op. We zouden evengoed een beperkte rondgang kunnen doen in enkele volkscafés in Aalst of in Antwerpen: het percentage zware verhalen van bij ‘den tantist’ zal waarschijnlijk veel hoger liggen.