maandag 29 oktober 2007

Nieuw pamflet van SETCa betreffende arbeidersstatuut in de federale Social Profit sector

Een nieuw pamflet van SETCa (franstalige vleugel van de BBTK) kan je lezen op de franstalige blogspot van Polsslag: Hypertension
Het gaat over de moeilijkheden die zich vooral voordoen in het franstalig landsgedeelte met betrekking tot het vernieuwd arbeidersstatuut in de federale sector van de Social Profit.

zondag 28 oktober 2007

CAP-Limburg organiseert discussieavond op 9 november: "Wie redt de solidariteit"?


CAP-Limburg organiseert in samenwerking met Sociaal & Democratisch Houthalen-Helchteren (SDHH) en AFI Winterslag een avond op 9 november. Sprekers op die avond zijn Jef Sleeckx (CAP), Erik De Bruyn (ex-kandidaat SPa-voorzitterschap), Gaby Jaenen (ABVV-secretaris), Philippe Dutilleul (RTBF-journalist, maker film Bye Bye Belgium).

vrijdag 26 oktober 2007

Aankondiging meeting 5 november

LBC-NVK Kortrijk en BBTK Kortrijk nodigen u uit voor:
Een open debat

RED DE SOLIDARITEIT
en de staatshervorming

Inleiding: comité Red de Solidariteit: Jan Vandeputte

Panel: Jo Libeer – VOKA West-Vlaanderen
Eddy Van Lancker – ABVV federaal
Ferre Wyckmans – Algemeen Secretaris LBC-NVK

Moderator: Kris De Nys, VRT-journalist

Waar? KULAK-aula, Etienne Sabbelaan 53, Kortrijk
Wanneer? Maandag 5 november 2007 – 19.30 h.

Verslag meeting rond Sociale Zekerheid van 24 oktober te Antwerpen.

verslag en foto overgenomen van anderepolitiek.be en socialisme.be

Rudy De Leeuw: nationale militantenconcentratie tegen aanvallen op sociale zekerheid

Op een druk bijgewoonde informatievergadering over de sociale zekerheid in Antwerpen, weerklonk vanuit de zaal een (weliswaar stille) roep tot actie. ABVV-voorzitter De Leeuw beantwoordde die vraag met de mededeling dat vrijdag met het ACV wordt gesproken over een militantenconcentratie midden november. Dat zal eventueel gevolgd worden door een actie eind november.

Het initiatief voor de informatievergadering in Antwerpen kwam van de syndicale delegaties van Total en Degussa die reeds enige maanden campagne voeren voor het behoud van de sociale zekerheid. Het is duidelijk dat het communautaire opbod vandaag ook wordt gebruikt om aanvallen op die sociale zekerheid voor te bereiden. Daarom is het nodig om waakzaam te zijn en zal er nood zijn aan actie.

Op de informatievergadering waren er ruim 250 aanwezigen, wat zeker niet slecht is voor een dergelijke bijeenkomst. Er waren drie sprekers: journalist Guido Fonteyn, ACV-topvrouw An Van Laer en ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw. Fonteyn bracht eerst een historisch stukje waarin hij terecht wees op de rol van het kapitalisme in de ontwikkeling van het België dat we nu kennen. Wallonië kende in de 19e eeuw een sterke opgang, voornamelijk op basis van de grondstoffen die er aanwezig waren. Tegelijk was het miserie troef in Vlaanderen met cholera, tyfus,… De medische term voor een overlijden door hongersnood was in die tijd “le mal de Flandre” (de Vlaamse ziekte…). Het einde van de industrialisering in Wallonië zorgde deze eeuw voor veel problemen, maar volgens Fonteyn zien we nu ook in Vlaanderen en begin van dat proces: bedrijven trekken weg, delokaliseren. Daartegenover zal er nood zijn aan solidariteit.

An Van Laer bracht een meer technische uitleg over wat de sociale zekerheid is en hoe dit functioneert. Er werd ingegaan op een aantal verschillende takken van de sociale zekerheid. Volgens Van Laer is de sociale zekerheid een goed product en moeten we het bijgevolg verdedigen. Nochtans hebben we volgens Van Laer reeds een aantal zaken moeten slikken: het Generatiepact of het activeringsbeleid voor werklozen dat op sanctioneren is gericht. Ook stelde Van Laer zich vragen bij het feit dat de middelen voor dienstencheques uit de pot van de sociale zekerheid komen.

Rudy De Leeuw stelde terecht dat Voka en Unizo de sociale zekerheid niet willen regionaliseren om de Vlaamse arbeiders en hun gezinnen meer sociale rechten toe te kennen. Neen, het gaat de patroons enkel om het doorvoeren van hun programma van verdere lastenverlagingen en daartoe komt het hen goed uit als ze de werkenden en uitkeringstrekkers in dit land tegen elkaar kunnen uitspelen. Voor de lonen zien we nu reeds dat geschermd wordt met de concurrentiepositie tegenover de buurlanden, wat zou het geven indien die concurrentie ook nog eens in dit land zelf wordt uitgespeeld? De Leeuw wees er ook op dat de regionale verschillen zich niet beperken tot Vlaanderen versus Wallonië, maar sterk streekgebonden zijn. In Oostende liggen de kosten voor de gezondheidszorg even hoog als in Charleroi bijvoorbeeld. De Leeuw stelde dat er een rechtse regering komt, maar dat er wat hem betreft nergens aan mag geraakt worden.

Na de drie sprekers was er tijd voor een pauze waarna vragen konden worden gesteld via formulieren die werden ingevuld. Hierdoor konden de militanten zelf niet het woord nemen, wat ongetwijfeld de sterkte van een aantal argumenten sterk heeft ondermijnd. Maar met drie sprekers is het qua tijd natuurlijk moeilijk om de nadruk te leggen op een debat met de zaal.

De belangrijkste vragen die naar voor kwamen, en die vaak werden opgeschreven door de aanwezigen, handelden over twee zaken: de vraag naar de verhouding tot politieke “partners” (of beter gezegd: het gebrek aan politieke partners) en de vraag naar actie. Alle traditionele partijen schakelen zich in het communautaire opbod in en staan voor een neoliberaal beleid van sociale afbraak.

De Leeuw kan zich proberen te verstoppen achter de oppositiekuur van SP.a, maar dat beantwoordt de vraag natuurlijk niet. De SP.a heeft 18 jaren regeringsdeelname niet gebruikt om de sociale zekerheid verder uit te bouwen, integendeel. Nu pleitte de partij bovendien voor een regionalisering van het tewerkstellingsbeleid. De SP.a kondigde al snel na de verkiezingen aan dat het een staatshervorming zou steunen, maar De Leeuw verzette zich daar nu tegen. Hij moest overigens toegeven dat veel syndicale militanten “verweesd” achterblijven omdat ze geen politieke vertaling voor solidariteit vinden in een periode van communautair opbod.

Dat klopt, maar de centrale vraag is natuurlijk wat je daaraan kan doen. In een discussie over media werd gesteld dat het moeilijk is om syndicale thema’s in de media te krijgen en dat er misschien nood is aan een eigen arbeidersmedia. Geldt dat op politiek vlak echter ook niet? Is er ook daar geen nood aan een eigen politiek verlengstuk, een nieuwe arbeiderspartij? Wij menen alvast van wel en het CAP-pamflet verdedigde de noodzaak van een nieuwe arbeiderspartij.

Waar de meeste vragen over gingen, was de vraag naar actie. Het CAP-pamflet had als titel “met de petitie red de solidariteit… tijd voor actie”. Dat weerspiegelde de sfeer in de zaal en de vele vragen hierover. De Leeuw stelde dat de zaal niet zo vol zat als vlak voor de beweging tegen het Generatiepact (toen de ABVV-leiding door de basis werd gedwongen tot actie), maar dat de goede opkomst wel een signaal vormt. Hij stelde dat er midden november een nationale concentratie zou komen, met eind november mogelijk een grote actie (eventueel in het kader van de petitie “red de solidariteit”?). Vrijdag zou hierover worden onderhandeld met het ACV.

Het feit dat er actie zal komen, is zeker positief. Maar het bleef erg vaag: welk soort actie, rond welke punten, hoe kan de actie gebruikt worden om te mobiliseren,… Een nationale actiedag met een duidelijk platform voor het behoud en de uitbreiding van de sociale zekerheid zou een mobiliserend effect kunnen hebben. Maar die conclusie werd gisteren jammer genoeg (nog?) niet getrokken in Antwerpen.

Het CAP-pamflet met de titel: " Met de petitie “Red de Solidariteit”... tijd voor actie." dat uitgedeeld werd op de meeting, kan je hier lezen.

Bericht van de initiatiefnemers:

Vrienden van de sociale zekerheid,

In de eerste plaats willen wij iedereen die gisteren kwam afgezakt naar Antwerpen nog eens extra bedanken. Van West-Vlaanderen tot Limburg en Waals Brabant, uit de politieke wereld en afvaardigingen van verschillende actiegroepen, allemaal waren ze er. Solidair met elkaar, ABVV en ACV samen in de zaal en samen in het panel. Een verslag kan je lezen op indymedia :
http://www.indymedia.be/nl/node/24593

Gisteren is er een zoveelste stap gezet in de goede richting en is bewezen dat we allemaal als individu een verschil kunnen maken. Als we nu allemaal samen, solidair, een grote vuist maken dan is dat de beste manier om onze sociale zekerheid te beschermen en te verdedigen. Net zoals bij de start van het initiatief, is ook nu nog informatie en argumentatie van het allergrootste belang. Daarom hebben we al de info, die we de voorbije maanden op jullie hebben afgestuurd, verzameld en op het net gesmeten. Iedereen kan er vrij over beschikken op :
http://www.bloggen.be/netwerk/

Geloof ons vrij als we zeggen dat er echt niet veel nodig is om mensen te overtuigen van het nut van de sociale zekerheid en de nood aan solidariteit. Vraag hen zelf maar eens of ze ooit al eens hebben genoten van de sociale zekerheid en toon hen dan bvb. de twee levenslopen. Het is maar een idee.

Iedereen kent hem ondertussen wel maar we vermelden hem toch nog maar eens, het adres van "red de solidariteit" :
reddesolidariteit.be

We beloven jullie dat we de strijd zullen verder zetten en hopen op dezelfde massale ondersteuning zoals we ze tot op heden kennen. We kunnen alvast meegeven dat soortgelijke initiatieven als paddestoelen uit de grond rijzen. Een eerste om alvast met stip aan te duiden, vinden jullie hieronder
(zie volgende post op de blogspot, redactie Polsslag)

Wij zullen er zeker zijn !

Syndicale delegaties Total en Degussa

dinsdag 23 oktober 2007

Meeting rond sociale zekerheid op 24 oktober: ANDERE plaats!

Wegens organisatorische omstandigheden zijn de initiatiefnemers genoodzaakt om te verhuizen naar het bondsgebouw in de Ommeganckstraat 47- 49. Dit is op slechts 5 minuten stappen van de Van Arteveldestraat en dus nog steeds heel makkelijk bereikbaar met trein, tram of bus. Hier naast vindt u een stratenplan en een korte wegbeschrijving (op afbeelding klikken voor grotere versie)

Voor diegenen die nu niet meer bereikt kunnen worden, zullen er mensen klaar staan met de wegbeschrijving tussen de Van Arteveldestraat en de Ommeganckstraat.

vrijdag 19 oktober 2007

Infomeeting in Antwerpen over sociale zekerheid

Informatieve militantenvergadering. Splitsing sociale zekerheid, in wiens belang?
Aanvang : 19u30
Van Arteveldstraat, 17 te 2060 ANTWERPEN
Organisatie: Algemene Centrale Antwerpen-Waas en BBTK Antwerpen.
Initiatief: Syndicale delegaties Total Raffinaderij en Degussa
I
Bij aankomst zal er een brochure overhandigd worden met extra info omtrent de sociale zekerheid. De avond zal beginnen met een kleine presentatie van het onstaan van de sociale zekerheid en de strijd die er aan vooraf is gegaan. Nadien een kort stuk uit terzake waarin al duidelijk wordt hoe erg het gesteld is met onze gezondheidszorg.

Vervolgens zullen onze gastsprekers elk een dertigtal minuten het woord krijgen alvorens er een korte pauze wordt ingelast. Tijdens de pauze worden vragen vanuit de zaal verzameld die daarna door het panel zullen worden beantwoord. De resterende tijd kan dan nog dienen om te discussieren en nadien om tussen pot en pint elkaar van dichterbij te leren kennen.
I
gastsprekers van dienst zijn :
Ann Van Laer (nationaal secretaris ACV)
Rudy De Leeuw (voorzitter ABVV)
Guido Fonteyn (ex-schrijver De Standaard en Wallonië kenner)
I
Er wordt wel gevraagd om een seintje te geven naar sociale.zekerheid@gmail.com indien u naar de meeting komt omwille van de infrastructuur.

donderdag 18 oktober 2007

Een kijk op de patronale hebzucht

Het argument bij uitstek om te besparen in de gezondheidszorg (en bepaalde taken aan de op winstbeluste privésector over te laten) is dat er geen geld is. Dat dit een flagrante leugen is, kan je lezen in een licht satirisch artikel dat enkele hoogtepunten van de patronale hebzucht belicht vanuit de actualiteit. Er is wel degelijk geld maar je moet op de juiste plaatsen zoeken... en de juiste politieke keuzes maken.

woensdag 17 oktober 2007

3 november: nationale betoging in Londen ter verdediging van de National Health Service (NHS)

Zoals al in eerdere artikels aan bod is gekomen, ligt de publieke gezondheidszorg in het Verenigd Koninkrijk serieus onder vuur. Op 3 november organiseren de vakbonden, samen met allerhande (lokale) comités, campagnes en organisaties, een nationale betoging ter verdediging van de NHS.

Voor meer info over de betoging en de NHS in het algemeen kan je terecht op de nationale campagnewebsite van Keep Our NHS Public of de deelwebsite van de vakbond UNISON Keep the NHS working of de TUC-website (TUC: Britse vakbondskoepel) NHS together

Onder vind je een gedeelte van de affiche voor de betoging van de vakbond UNISON: in ware 'V for Vendetta'-stijl...
I

dinsdag 16 oktober 2007

Media voert propaganda-oorlog tegen openbare gezondheidszorg.

De laatste weken is gezondheidszorg HOT in de pers. Er gaat geen dag voorbij of er vloeit de nodige inkt over de (on)deugden van onze gezondheidszorg, vooral over die van over het Kanaal. Onnodig te vermelden dat het niet altijd even zinnig is (en dat is soms een eufemisme).

Sommige artikels en standpunten zijn een rechtstreekse reactie op het ongenuanceerd beeld dat in de film Sicko wordt geschetst van de Europese gezondheidszorg en de Britse NHS in het bijzonder. Michael Moore had beter moeten weten…Door bijvoorbeeld de Britse NHS te portretteren als het aardse Nirvana heeft hij de gezworen aartsvijanden (de op winstbeluste privé-aasgieren) van de publieke gezondheidszorg een wapen in de handen geduwd. De Britse NHS is verre van het paradijs op het eiland. De neoliberale besparingspolitiek van de laatste decennia begint steeds duidelijker sporen na te laten op de eens zo geroemde National Health Service.

Het fundamenteel debat wordt echter bij al deze schrijfsels uit de weg gegaan: welke politieke keuze maken we? Kiezen we voor megawinsten voor de bedrijven of kiezen we voor serieuze openbare diensten. Duizelingwekkende winsten voor de enkelingen versus de behoeften van de overgrote meerderheid van de bevolking… Patronaat, media en traditionele politici vormen front voor de eerste optie, laat daar geen twijfel over bestaan. Zij verkondigen dat ze de gulden middenweg zoeken…deze bestaat echter niet, evenmin als een derde weg naar het socialisme.

De tegenstanders van publieke gezondheidszorg storen zich dan ook niet aan de nodige stemmingmakerij... Prijs voor ‘beste’ propagandastoot van de privésector die ondertussen al ongeneerd zit te kwijlen op de miljardenstromen in de gezondheidszorg, gaat deze week naar onze favoriete bazengazet: Het Laatste Nieuws met het artikel “Britten trekken tanden zelf door tekort aan tandartsen” Dit artikel is eigenlijk te zot om los te lopen en we zullen het daarom in al zijn riooljournalistieke glorie publiceren:

Door een tekort aan tandartsen in de openbare gezondheidssector zien sommige Britten zich genoodzaakt zelf hun tanden te trekken, tandsteen te verwijderen met een schroevendraaier of een kroon terug te plaatsen met lijm. Dat blijkt uit een enquête bij 5.212 Britten die vandaag werd gepubliceerd.

Stopverf

"Ik heb veertien tanden moeten uittrekken met een tang", aldus een van de ondervraagden. "Ik heb mezelf een tand uitgetrokken, dat is makkelijker dan een tandarts te vinden", getuigde een andere. Nog een patiënt vertelt dat hij een tand heeft moeten vullen met stopverf, terwijl een andere ondervraagde verklaart dat hij een kroon met lijm heeft herbevestigd. Ook getuigt een patiënt dat hij met een schroevendraaier tandsteen verwijdert.

Privé-tandarts te duur

In totaal verklaarde zes procent van de ondervraagden dat ze zichzelf moeten verzorgen omdat ze geen tandarts vinden die deel uitmaakt van het National Health System, het openbare Britse gezondheidssysteem. Andere Britten die moeilijkheden hebben om een afspraak vast te krijgen met een tandarts van de overheid nemen hun toevlucht tot een privé-tandarts, hoewel die veel duurder is. (hln.be 15/10/07)

Het “De Pfaffs”-gehalte van dit artikel is vrij hoog. Kennelijk levert een bevraging onder enkele duizenden Britten (van de 60 miljoen) al de nodige zeemansverhalen op. We zouden evengoed een beperkte rondgang kunnen doen in enkele volkscafés in Aalst of in Antwerpen: het percentage zware verhalen van bij ‘den tantist’ zal waarschijnlijk veel hoger liggen.

maandag 15 oktober 2007

Sicko: vakbondsactie aan vertoning film te Antwerpen

Hieronder publiceren we de oproep van een groep sydicalisten uit de Antwerpse Chemie die al een tijdje bezig zijn rond het thema Sociale Zekerheid. Meer info en betreffende links vind je hier

Oproep syndicale delegaties Total en Degussa:

Kameraden en gezellinnen,

Na maanden van jullie lastig te vallen met allerhande pamfletten en andere info komt het einde van het initiatief voor het behoud van onze sociale zekerheid stilaan in zicht. Alles zal vallen of staan met de info avond die zal doorgaan op donderdag 24 oktober (concrete info: zie onder). Daarom dat we deze week ook starten om zo breed mogelijk te mobiliseren.

Wat zijn we van plan ?
I
Zoals jullie allemaal wel al zullen weten ging vorige week de nieuwste film van Michael Moore, SICKO, in première in de Belgische filmzalen. Daarom hadden wij gedacht om donderdagavond post te vatten aan het cinemacomplex Metropolis te Antwerpen. Verkleed als dokters en patiënten zullen we daar de flyers, die jullie in de bijlage vinden, uitdelen.

Wat vragen we nu aan jullie ?

We verzamelen tussen 19.00 uur en 19.15 uur (film start om 20.15 uur) aan de parking van BRICO PLAN-IT. Indien jullie kunnen om zelf attributen mee te brengen om jezelf, of anderen, om te toveren tot dokters of patiënten dan zou dit meer dan welkom zijn. Diegene die zich niet direct willen verkleden vragen we dan om toch duidelijk te maken dat het om een vakbondsinitiatief gaat en dus jullie frakskes, sjallekes,... aan te doen. Momenteel hebben we zelf een duizendtal flyers laten copieren. Op zich zijn het er veel maar er komt daar op één vertoning wel wat meer volk over de vloer dan die 1000 flyers die we momenteel hebben. Dus iedereen die kan helpen om de oplage wat te vergroten, graag !

Diegenen die niet aanwezig zullen zijn, kunnen misschien de flyers op hun bedrijf uitdelen aan hun militanten.

Strijdbare groeten,
Syndicale delegaties Total en Degussa
I
afbeelding (recto-verso) van de flyer voor de info-avond rond Sociale Zekerheid op 24 oktober:

donderdag 11 oktober 2007

Enkele argumenten uit de actualiteit waarom het Kiwimodel een illusie is

1. De winsthonger van de aandeelhouders in de farmaceutische industrie is onstilbaar. Het verlies aan winsten door invoering van het kiwimodel in België zou ervoor zorgen dat men dit zou willen compenseren op andere terreinen.

In laatste instantie wil dit zeggen dat de tewerkstelling en de arbeidsomstandigheden in de farma-industrie er moeten aan geloven. Het is niet toevallig dat op korte tijd 2 bedrijven uit de sector grote kuis willen houden in hun personeelsbestand. Bij Janssens Pharmaceutica wil men het verlies aan winsten door het verlopen van patenten zoals op het product Risperdal (anti-psychoticum) compenseren door een deel van het personeel op straat te zetten. Bij Bayer volgt men een zelfde logica. Alles moet wijken voor de winst…

Die logica kunnen we gerust doortrekken indien een onverkort kiwimodel zou ingevoerd worden. Houden de grote verdedigers van het kiwimodel er rekening mee dat goedkopere medicamenten (enkel op korte termijn) een sociaal bloedbad zou kunnen aanrichten in de industrie?

Volgens ons kan het niet de bedoeling zijn om ‘eerst de patiënten, dan de chemie-arbeiders’ te propageren. Globaal maatschappelijk gezien zou dit een broekzak-vestzak operatie zijn: tijdelijk goedkopere medicamenten maar een heleboel werklozen bij. Indien men naar oplossingen zoekt (wie is er niet akkoord mee dat medicamenten veel te duur zijn?) moet men rekening houden met de mogelijke gevolgen van die oplossing.

Eén ding is voor ons, syndicale militanten, alvast belangrijk: een oplossing mag geen verdeeldheid zaaien tussen de werknemers: in dit geval tussen de werknemers als (potentiële) patiënt enerzijds en de werknemers in de farmaceutische industrie anderzijds. Demotte had gelijk toen hij stelde dat de situatie in Nieuw Zeeland en België totaal anders is. In het land van de Kiwi is er nagenoeg geen farma-industrie, in België werk(t)en er duizenden mensen in de sector, de cijfers variëren wel eens van bron tot bron: 20.000 of 26.000…

2. Het kiwimodel wil de vrije markt laten spelen in het tijdperk van het monopoliekapitalisme. Ten eerste lijkt het ons zeer curieus dat communisten en sociaal-democraten zich de laatste tijd meer en meer geroepen voelen om de vrije markt (o.a. via de EU-instellingen) op te leggen in de kapitalistische economie. De natuurlijke richting van het huidige kapitalisme is die naar steeds omvangrijker monopolies ( een ABC voor elke econoom, men hoeft daarvoor heus geen marxist te zijn) Deze monopolies bij wet verbieden of tegenwerken of ze tegen elkaar uitspelen, brengt echter weinig zoden aan de dijk. Er zullen steeds systemen van prijsafspraken bestaan binnen de sector en zeker als de winsten in het gedrang komen zal men het niet zo nauw nemen met de wet.

Een tekenend voorbeeld van prijsafspraken in een sector is de massale bouwfraude die enkele jaren geleden in Nederland aan de oppervlakte kwam. Firma’s verdeelden onderling het werk en de winst en duwden daarbij de prijzen gevoelig omhoog. Die bouwfraude zou de overheid 40 miljard Euro gekost hebben…

Op 11 oktober meldt belga dat de anti-karteldienst is binnengevallen bij Bayer in Duitsland. Er werden huiszoekingen verricht in twee vestigingen van Bayer Vital in Leverkusen en Keulen. De inval kadert in een onderzoek naar mogelijke prijsafspraken met apothekers over verschillende medicamenten.Twee jaar geleden werd Bayer al eens veroordeeld in Portugal omdat het bedrijf de prijs van medicijnen, die in 22 ziekenhuizen van het land geleverd werden, beïnvloed had.

Het kiwimodel hoort thuis in het soort maatregelen zoals de Tobintaks: een zéér beperkte taks op muntspeculatie. Het zal er hoogstwaarschijnlijk nooit van komen en indien wel: het zou geen fundamenteel verschil maken. Trouwens het systeem is verre van origineel: zelfs in de vermaledijde Verenigde Staten met zijn catastrofale gezondheidzorg, maakt men gebruik van openbare aanbestedingen (zoals in Los Angeles)

Gans de discussie is eigenlijk even oud als de arbeidersbeweging zelf. Gaat men bij het zoeken naar oplossingen dit doen op het niveau van de productie (marxisten) of gaat men dit doen op het niveau van de consument (kiwimodel of bijvoorbeeld het ‘gratis verhaal’ van Stevaert) Het is niet zonder toeval dat het kapitalisme het meest agressieve economisch model is in de geschiedenis van de mensheid. Dit systeem met zijn onstilbare winsthonger kan je niet temmen met halfslachtige maatregelen. Dit systeem valt niet economisch te bestrijden: dat heeft de ganse socialistische coöperatieve beweging in het verleden tot schade en schande zelf mogen ondervinden. De strijd tegen het kapitalisme is een politieke strijd en een kwestie van het opbouwen van krachtsverhoudingen.

Het positieve van de heisa rond het Kiwimodel is dat het voor een bewustmaking gezorgd heeft bij bredere lagen van de bevolking over het feit dat de farma-industrie recordwinsten binnenhaalt op de rug van de zieken en de belastingbetaler.

woensdag 10 oktober 2007

dinsdag 9 oktober 2007

NIEUWE RUBRIEK

Het onderstaand artikel kregen we in onze mailbox en gaf ons het idee om een nieuwe rubriek op de blog te starten: ‘getuigenis vanop de werkvloer’ Het artikel is afkomstig van een verpleegster werkzaam in een RVT in het Antwerpse.

Nieuws vanop de werkvloer:
Ervaringen van een verpleegkundige werkzaam in een RVT


Er is al veel gezegd en gesproken over besparingen in de gezondheidszorg, commercialisering van bepaalde sectoren, tekorten aan personeel, etc… Hoe vertaalt zich dit nu concreet op de werkvloer…?

Ik volgde een opleiding als A1-verpleegkundige via de VDAB en studeerde af in juni 2006. Sindsdien ben ik werkzaam als verpleegkundige in een rust- en verzorgingstehuis in het Antwerpse, meer bepaald op een afdeling voor ouderen met Alzheimer- en andere vormen van dementie.

De kloof tussen wat je aangeleerd wordt op de schoolbanken en de realiteit is immens.
Vanaf het begin van mijn loopbaan in de RVT, werd het me zeer duidelijk dat de hoge werkdruk, een tekort aan middelen door verregaande besparingen en een hoog verloop van collega-verpleegkundigen structurele problemen vormden.

Wantoestanden blijven daardoor niet uit en vaak kan er geen voldoende kwalitatief hoogstaande zorg geboden worden aan de bewoners, wat zeer frustrerend is en vaak leidt tot een burn-out effect bij verpleegkundigen en verzorgenden.

Als verpleegkundige spring ik vaak mee in bij de dagdagelijkse verzorging, door gebrek aan verzorgend personeel. Hierdoor komen mijn verpleegkundige taken vaak in het gedrang en moet alles snel afgewerkt worden, waardoor er vaak spijtig genoeg geen tijd meer overblijft om nog een persoonlijk contact aan te gaan met de bewoners. Enkel de hoogstnodige zorgen kunnen gegeven worden, waardoor het vaak voorkomt dat er niet voldoende aandacht kan zijn voor emotionele, sociale en andere noden van de bewoners. Het beeld van rusthuisbewoners die vaak , zonder genoeg aandacht te krijgen, urenlang alleen doorbrengen, klopt spijtig genoeg in de meeste gevallen.

Dit komt zeker niet voort uit onwil van het personeel, maar wel vanuit pure onmacht, personeelstekort en tijdsgebrek.

Vaak wordt geopperd dat ons land het beste systeem van gezondheidszorg heeft ter wereld, maar de huidige afkalving daarvan blijft niet uit, er is een steeds grotere tendens naar privatisering en commercialisering van RVT`s, ziekenhuizen, etc…Door de vergrijzende samenleving zijn de wachtlijsten van de meeste RVT`s immens en de bewonersbezetting maximaal.

Deze tendens wordt echter niet vertaald in meer personeel, integendeel, er is steeds minder personeel voor een steeds grotere werklading. Ziekteverzuim blijft niet uit, waardoor de personeelsleden die niet ziek zijn, systematisch overuren moeten draaien. Een vicieuze cirkel… Niet te verwonderen dat veel RVT`s vaak openstaande vacatures hebben die grotendeels niet ingevuld raken. Dus zelfs als de overheid meer arbeidskrachten wil aantrekken en vrijmaken in de toekomst voor deze sector, zullen er niet veel gegadigden zijn.

Wantoestanden blijven, zoals ik eerder vermeldde, niet uit. Ik ben de enige verpleegkundige op mijn afdeling, dus als ik er niet ben en er ook op de andere afdelingen geen verpleegkundigen aanwezig zijn (wat vaak voorkomt), moet het verzorgend personeel soms verpleegkundige taken zoals wondzorg, etc overnemen. Dit is absurd en het is echt dweilen met de kraan open. Aangezien deze zorg op die momenten vaak niet volledig correct kan uitgevoerd worden, omdat deze verzorgenden niet opgeleid zijn voor deze specifieke handelingen (geen rekening houden met principes van de steriliteit,…etc) heeft dit vaak een negatief effect op de kwaliteit van de zorg en de toestand van de bewoner…

Er wordt door de RVT waar ik werk niet voldoende steriel materiaal aangekocht, waardoor handelingen zoals wondzorg, sonderen, vaak in ongunstige omstandigheden moeten uitgevoerd worden, soms met infectie tot gevolg.

Toiletrondes moeten soms uitgesteld worden bij gebrek aan personeel en mensen moeten in sneltreintempo worden gewassen, eten gegeven, etc…

Op incontinentie- (pampers,…) en ander verzorgingsmateriaal moet bespaard worden, er kunnen vaak geen geschikte matrassen of bedden aangekocht worden (wat dan weer een verhoogd aantal doorligwonden tot gevolg heeft),…

Ik zou nog veel kunnen vertellen, maar denk dat het beeld wel duidelijk is en dat de situatie zowel voor bewoners als personeel ondraaglijk en soms zelfs regelrecht gevaarlijk wordt. Hier moet verandering in komen, desnoods door harde strijd! De verloning van verzorgend en verplegend personeel staat totaal niet in verhouding met hun werklast/druk en is bitter laag. De inzet en het idealisme van het personeel is vaak nog hoog, maar hoe lang zal dit blijven duren? België is zeker niet meer het land van melk en honing op vlak van gezondheidszorg en er moet dringend aan de alarmbel getrokken worden!

Bij dit besluit van onze Antwerpse collega kan de redactie zich voluit aansluiten!

Actie LBC aan avant-première Sicko in Gent

Naar aanleiding van de avant-première van de film 'Sicko' in het kader van het Gents Filmfestival voerde de LBC gisteren actie aan de Kinepolis. De bediendenbond van het ACV is al een tijdje bezig rond het thema 'commercialisering van de gezondheidszorg'. Kort voor de verkiezingen van 10 juni voerde de LBC ook al actie aan de Brusselse Beurs. Op de website wittewoede.be vind je daar de nodige info rond.

Vanaf 18u30 was het verzamelen geblazen op het Sint-Pietersplein. Toen de militanten wat samengestroomd waren, ging men in stoet naar de Kinepolis. Een megaspandoek, wat slagwerk en een draak vergezelden de groene vakbondstroepen.

Eénmaal daar aangekomen ging men over naar een kortstondige bezetting van de trappen van het cinemacomplex. Een toespraak van Mark Selleslach volgde. Opeens doemde er vanuit het niets een immense limo op... en wie stapte eruit? Een bebaarde man met een rode baseballpet omringd door 2 bodyguards. Als ludieke actie alvast zeer geslaagd: mij hadden ze toch voor een moment even op het verkeerde been gezet. Van dichterbij bekeken was Michael Moore wat mager uitgevallen en die bodyguards leken treffend op die bebaarde venten die steeds vooraan lopen op betogingen van de Witte Woede.

Nadien volgde er een pamflettenslag: pamfletten van de LBC, Geneeskunde voor het Volk (dokter Van Duppen kwam ook een luchtje scheppen) en van het 'Actieplatform gezondheid en solidariteit' werden rondgedeeld aan de actievoerders en de cinemagangers.

De medewerkers van Polsslag hadden zo een overrompeling voorzien: vandaar dat we de papieren versie van Polsslag samen met een flyer van CAP reeds op het Sint-Pietersplein aan alle LBC'ers verdeelden. We haalden ook nog wat handtekeningen op voor de petitie 'Red de solidariteit.'

Mark Selleslach deelde ook nog mee dat de LBC in de maanden oktober en november de boer zal opgaan met de film Sicko om de discussie rond de commercialisering van de gezondheidszorg aan te wakkeren. Vanuit een andere bron hebben we vernomen dat het ABVV ook filmvoorstellingen gaat organiseren in gans het land. Je gaat dus al veel moeite moeten doen om de première van Sicko te missen...


Verzamelen blazen...
'Ik wil de grootste hebbeuh!'

Uiteraard heb je wel meer dan 2 handen nodig om zo een gevaarte 'even uit te laten'.

BEZETTEN DIE BOEL! (toch voor even)

Man bijt spandoek...

Een nachtverpleger (in het midden met slaapmuts) legt aan enkele verpleegkundigen uit het operatiekwartier uit hoe men te werk gaat bij het verwijderen van een overmaats spandoek.

Mark Selleslach doet zijn ding.

Mark Selleslach slaat een praatje met de dubbelganger van M. Moore

maandag 8 oktober 2007

Debat tijdens Zevende Dag over gezondheidszorg

Opgelet: dit artikel is geschreven door een nachtverpleger. De mogelijke lage bloedsuikerspiegel is verantwoordelijk voor eventuele satirische tot sarcastische oprispingen!

Zondags politiek vermaak op de Zevende Dag...

Gisteren ging tijdens het gekende VRT-programma ‘de 7de dag’naar aanleiding van de Belgische première van Sicko een debat over de gezondheidszorg in België door. Milde en harde neoliberalen van dienst waren: Vlaams minister van welzijn Vanackere (CD&V), de donkerblauwe grote muil der lage landen Jean-Marie Dedecker en Mieke Vogels van Groen!.

Het was opvallend waarin deze twee heren en dame het over eens waren: er moet bespaard worden in de gezondheidszorg… uiteraard om ze leefbaar te houden. Mieke Vogels deed zelfs haar beklag dat men hier al 10 jaar over praat maar er in de praktijk niets gebeurt. Misschien is de splitsing van de gezondheidszorg reeds een feit in Antwerpen maar de rest van België mocht ten volle genieten van de besparingsmaatregelen van Minister Demotte en co. In de grond zijn alle traditionele partijen het eens: met fluwelen handschoenen het chirurgisch mes zetten in de gezondheidszorg terwijl de duurverdiende centjes van de belastingbetaler langs de staat overvloedig vloeien richting werkgevers en multinationals om hun spaarpotten met megawinsten nog verder vet te mesten. Hakbijlpolitiek wordt meestal niet in dank afgenomen door de kiezer in dit door snel na elkaar volgende verkiezingen geteisterde land... Vandaar dat men in Belgie liever salamipolitiek lust of pittige sociaaldemocratische Chorizo voor de fijnproevers.

Groene Mieke pleitte precies liever voor 1 neoliberale vogel in de hand dan 2 sociale in de lucht…Voor deze 2 laatste mocht het kiwimodel opdraven én de waarschuwing voor een gezondheidszorg in 2 snelheden. Dat het Kiwimodel economisch gezien in de Belgische context kant noch wal raakt (zie vorige teksten op deze blog)…dat vergeven we mevrouw Fruit, sorry: Vogels. Dat kiwi-gedoe begint me al parten te spelen... Diegenen die echter van het kiwimodel hun vlaggenschip maken, zouden beter moeten weten. Bij deze partij doet het Kapitaal van Marx (netjes naast een reeks vergeelde nummers van het parochieblad) in de bibliotheekkast kennelijk enkel nog dienst als ornament… om tijdens de koffieklets aan bezoekers te tonen. De keer dat het eens aangeraden is om de oude Karl er eens op na te lezen, doet men het juist niet. Rare jongens, die Van Duppvda’ers…

Uiteraard deed Jean-Marie wat van hem gevraagd werd… Hij begint meer en meer te gelijken op een dansende beer uit de Balkan die op vraag van het publiek zijn gekende kunstjes toont. Splits de gezondheidszorg met een pirouette, laat de privé-sector het gat vullen wat de staat niet kan aanbieden met een sprongetje en last but not least een lekkere anekdote over de schabouwelijke leugen van de Cubaanse gezondheidszorg met een buiging. De blauwe ongelikte beer heeft gesproken: meer moet da ni zijn!

Wat de heer Vanackere betreft: die speelde gewoon zijn rolletje als ik-wil-het-wel-zeggen-maar-ik-ga-me-CD&V-gewijs-van-de-domme-houden. Het excuus van de formatiegesprekken kwam handig uit toen de vraag van de splitsing van de gezondheidszorg op tafel werd gelegd. Om er zich enigszins uit te wringen lanceerde hij de term ‘responsabilisering’. Zeg dus niet ‘splitsen’ maar ‘responsabiliseren’. En ik heb altijd gedacht dat dat in de praktijk ‘besparen’ betekende. Toch dus nog iets bijgeleerd die dag.

Dit debat verschilde met het voorgaande gesprek met LBC-woordvoerder Mark Selleslach zoals dag en nacht. Bij Mark geen straffe dedeckeriaanse oneliners of traditioneel rond-de-potgedraai: gewoon een eerlijk en duidelijk gesprek over de huidige toestand. Moeder: waarom zijn er nog politiekers?

zondag 7 oktober 2007

Bush ontzegt kinderen ruimere ziekteverzekering

De Amerikaanse president Bush heeft zijn veto gebruikt om een wet tegen te houden die voorzag in het uitbreiden van de ziekteverzekering voor kinderen. Hiermee beschermt hij de politieke erfenis van o.a. president Nixon die de ‘architect’ is van de huidige rampzalige gezondheidszorg in de VS. Het wetsvoorstel haalde een meerderheid en zou ervoor gezorgd hebben dat 10 miljoen kinderen verzekerd zijn (in plaats van de huidige 6 miljoen). De maatregel zou gefinancierd worden met hogere taksen op sigaretten. Het voorstel kreeg de steun van Democraten en Republikeinen in het parlement, maar Bush gebruikte zijn veto.
Rechtse hysterie: "Universele gezonheidszorg als eerste stap naar het communisme!"
l
Volgens Bush zou deze wet de gezondheidszorg "in de verkeerde richting manoeuvreren". Neoconservatieven en andere republikeinse haviken beschouwen elke maatregel die maar een beetje naar universele gezondheidszorg of ‘Socialized Medicine’ (gezondheidszorg in staatshanden) neigt, als een eerste opstap naar het communisme. Dat men dit gezondheidssysteem wel kent in het ontaarde en ‘liberal’ Europa is een reden te meer. In de film Sicko wordt ook naar deze ‘red scare’ verwezen wat betreft universele gezondheidszorg.

Zo organiseerden rechtse groepen begin jaren ’60 een soort van Tupperware-avonden onder de naam van operation coffeecup waar mensen uitgenodigd werden om naar een plaat te komen luisteren die pleitte tegen socialized medicine. Die beruchte plaat, Ronald Reagan Speaks Out Against Socialized Medicine, werd ingesproken door de ons aller bekende acteur en later notoire anti-communist en president van de VS. Dit zou ook meteen de start van de politieke carrière betekenen voor de toekomstige acteur-president. De keuze voor een Hollywood-acteur was ook niet toevallig: iemand die uit een beroepssfeer kwam die aangetast was door het communistische spook en dito liberale decadentie en er zich dan tegen uitsprak: geloofwaardiger voor de Amerikaanse conservatieve god fearing gezinnen kon je niet krijgen. Dit was lang vóór het tijdperk van YouTube… maar even effectief. De plaat kan je hier online beluisteren... maar beeld je eerst in dat er een Sovjetsoldaat in je achtertuin staat: kwestie van wat in de sfeer te komen. Een ander propagandamiddel waren bijvoorbeeld affiches aangeboden aan dokters met de titel "Socialized medicine ... will undermine the democratic form of government."

Een recenter voorbeeld van deze aversie van rechts tegen universele gezondheidszorg kunnen we vinden bij Rudolph Giuliani, republikeins presidentskandidaat en oud-burgemeester van New York, die in een speech in juli 2007 stelde dat: "The American way is not single-payer, government-controlled anything. That's a European way of doing something; that's frankly a socialist way of doing something. That's why when you hear Democrats in particular talk about single-mandated health care, universal health care, what they're talking about is socialized medicine." (zie ook: Giuliani attacks Democratic health plans as 'socialist' op de website van CNN)

Waar Giuliani voor staat, daar hebben de hulpverleners van 9/11 ook ervaring mee. De overgrote meerderheid van de hulpverleners die op vrijwillige basis op 9/11 bijsprongen, moeten de kosten van hun ziekten veroorzaakt door hun toenmalige engagement zelf dragen. Dit heeft reeds tot vele sociale drama's geleid. In zo een situatie ben je er vet mee dat je in de media geroemd wordt als 'real American heroe'. Maar deze materie wordt ook uitvoerig aangesneden in de film Sicko.

Eén van de vele Spartaanse tegenstanders van socialized medicine is het CATO Institute met als allesverklarende ondertitel: "Individual Liberty, Limited Government, Free Markets and Peace." Enkele staaltjes vind je in onder andere: Five Myths of Socialized Medicine waar o.a. hetzelfde cijfermateriaal dat gebruikt wordt door de voorstanders, aangewend wordt in een argumentatie in de omgekeerde richting. Is het glas half leeg of half vol? Een ander artikel is
A Hard Lesson About Socialized Medicine waarin men de besparingen in de gezondheidszorg in Europa aandraagt als het bewijs van het failliet van de universele gezondheidszorg. Dat dit eerder een kwestie is van politieke prioriteiten (liever meer cadeau's en lastenverlagingen voor de werkgevers dan een kwaliteitsvolle gezondheidszorg voor iedereen) daar zwijgt men wijselijk over.

Terug naar Bush nu…
De president probeert zijn verzet "sociaal" in te kleuren en zegt dat met de huidige wet teveel kinderen uit de middenklasse van een nationale ziekteverzekering kunnen genieten, terwijl hun families een private verzekering kunnen betalen... Een typisch staaltje van neoconservatief cynisme à la Bush. De afgelopen weken werd gelobbyd door verschillende tabaksbedrijven om de wet tegen te houden... Met andere woorden: heel wat parlementsleden hebben voor de verandering hun portefeuille wagenwijd opengezet. America: Land of the corrupted Free!

vrijdag 5 oktober 2007

Polsslag: papieren versie net gedrukt!

Vanaf volgende week zal de papieren versie van Polsslag/Hypertension verdeeld worden aan de avant-premières van de film Sicko in o.a. Gent, Brussel en Luik. Maar ook aan de gewone vertoningen van de film zal er campagne gevoerd worden.

voor een groter beeld: klik op de afbeelding

donderdag 4 oktober 2007

De ironie van de geschiedenis...

overgenomen van internationaalverzet.blogspot.com
Cubaanse dokters behandelen man die Che vermoord heeft.

Cubaanse dokters in Bolivia hebben het zicht gered van de man die in 1967 instond voor het neerschieten van Che Guevara. Mario Teran, een Bolivaanse militair, schoot Che dood op 9 oktober 1967. 40 jaar later werd het zicht van Teran bedreigd en was een medische ingreep noodzakelijk. Hij zag zich verplicht om daartoe deel te nemen aan een Cubaans programma van gratis oogheelkunde in Bolivia. De operatie vond vorig jaar reeds plaats, maar werd nu pas (niet geheel toevallig rond de 40ste verjaardag van de moord op Che) bekend gemaakt.

woensdag 3 oktober 2007

Kwalitatieve gezondheidszorg versus ‘vrije’ markt: deel 3

DEEL 3

Gezondheidszorg in Europa: het land van melk en honing?

De laatste jaren is er ook in Europa een tendens om de gezondheidszorg te commercialiseren. De pleitbezorgers van het Amerikaanse systeem stellen dat de ‘vrije’ handel in “zorgproducten” zal resulteren in efficiëntie, kostenbeheersing, keuzevrijheid en kwaliteit.

Er zijn verschillende pogingen om via de internationale instellingen (o.a. WTO en de EU) de basis te creëren om privé-aasgieren de vrije hand te geven in de gezondheidszorg. Het is bijvoorbeeld enkel door syndicale druk dat we er (tijdelijk?) in geslaagd zijn om de gezondheidssector (en aanverwanten) uit het toepassingsgebied van de beruchte dienstenrichtlijn “Bolkestein” te halen.

In tegenstelling tot het geïdealiseerd beeld dat “Sicko” van de Europese gezondheidszorg geeft, zijn er wel degelijk problemen. Zoals in andere sectoren heeft het harde neoliberaal beleid ook zijn sporen nagelaten in de gezondheidszorg. De besparingen treffen ook deze sector en de problemen zijn dan ook meestal te wijten aan een tekort aan middelen waardoor de systemen van universele gezondheidszorg zoals de NHS (National Health Service) in Groot-Brittannië onder druk komen te staan.

En in België?

Met het argument dat de overheid niet langer de steeds toenemende financiële druk van de gezondheidszorg kan dragen, wordt in de sector steeds meer plaats gemaakt voor de privé. Zo vormen de wachtlijsten in o.a de rusthuissector het perfecte alibi om privé-initiatieven te lanceren. In de rusthuissector zijn de commerciële rusthuizen aan een ware opmars bezig: er zijn al 7 grote investeringsmaatschappijen actief op het terrein. Uiteraard veronderstelt dit winst maken: besparen op personeel, gebouwen, infrastructuur enz. De betrokkenheid van die investeringsmaatschappijen is niet ingegeven vanuit liefde voor de bejaarden…

In de ziekenhuizen worden deeltaken (zoals de schoonmaakdiensten) uitbesteed en de zeer lucratieve activiteiten geprivatiseerd. In sommige (openbare) ziekenhuizen bestaan tal van categorieën van personeel : naast de uitstervende ‘benoemden’, zijn er de contractuelen die ondergebracht zijn in aparte juridische constructies met slechtere loon-en arbeidsvoorwaarden,...

Een doorgedreven commercialisering in België zal op termijn onvermijdelijk leiden tot een gezondheidszorg met twee snelheden: een (zwak) basisaanbod dat voor iedereen beschikbaar is en luxe-zorg voor wie het zich kan veroorloven.

Gezondheidszorg in Cuba en de VS: David en Goliath…

De ‘gezondheidszorghorror’ in de VS staat in schril contrast met de gezondheidszorg in Cuba. Ondanks de kritieken die we hebben op het Cubaanse systeem, vinden we het indrukwekkend dat het land een betere gezondheidszorg kent dan de VS.

In Cuba is er gratis en universele gezondheidszorg. Er is een geïntegreerd zorgsysteem dat de nadruk legt op preventie. De dokters verzorgen hun patiënten maar pakken ook de oorzaken aan. Ze passen een gezondheidspolitiek toe op het niveau van de wijk.

In Cubaanse laboratoria wordt baanbrekend werk verricht wat betreft vaccins en dergelijke. Duizenden Cubaanse dokters werken in 68 verschillende landen. In Venezuela alleen zijn er bijna 20.000 Cubaanse gezondheidswerkers (14.000 artsen, 3000 tandartsen, 500 verpleegsters en 500 oogartsen) Niet slecht voor een derde wereldland met ongeveer evenveel inwoners als België. Dokters die van wanten weten, hoeven dus niet persé geldwolven te zijn…

Waar wij voor staan:
Ons antwoord op de winstzucht van de farmaceutische industrie, de sluipende commercialisering en de kanker van de prestatiegeneeskunde: de creatie van een openbare en nationale gezondheidsdienst die de verschillende gezondheidsdiensten overkoepelt, organiseert en coördineert in het belang van de volksgezondheid en niet van winst of prestige van diverse individuen en instellingen. Naar onze mening is dit een droom in het huidig kapitalistisch bestel. Een andere gezondheidszorg is slechts mogelijk in een andere wereld: een socialistische.

dinsdag 2 oktober 2007

Minder studenten in eerste jaar geneeskunde

Het aantal eerstejaarsstudenten geneeskunde is met ongeveer 15 procent gedaald. Dat blijkt uit een rondvraag van de Artsenkrant bij de Vlaamse universiteiten. Aan zowat alle universiteiten hebben zich beduidend minder eerstejaarsstudenten geneeskunde ingeschreven. Dit is vrij logisch aangezien er ook 15 procent minder studenten geslaagd zijn in het toelatingsexamen.
bron: belga

Kwalitatieve gezondheidszorg versus ‘vrije’ markt: deel 2

DEEL II

Kassagezondheidszorg: “Eerst de aandeelhouders, dan de patiënten”

In de VS worden alle onderdelen van de gezondheidszorg in principe geregeld via de zogezegde “vrije” markt. Resultaat: een onoverzichtelijke chaos. Er zijn talloze organisatievormen met elk hun eigen economische dynamiek, kosten, verzekeringspakket, kwaliteit en toegankelijkheid. De “zorginkopers” sluiten contracten met onderdelen van zorg bij goedkope aanbieders verspreid over grote gebieden. Mensen moeten voor eerstelijnszorg naar centrum A, spoedeisende hulp naar ziekenhuis B, voor opnames naar C, voor diabetes naar polikliniek D, naar rusthuis E,…

In de Health Maintenance Organisations (HMO’s) zijn verzekeringsmaatschappijen en zorgaanbieders (ziekenhuizen, huisartsen, rusthuizen) georganiseerd. Deze industrieën sluiten ook contracten met de werkgevers voor hun werknemers. Sommigen zijn non-profit, anderen zijn commercieel, beursgenoteerd en kennen de duurst betaalde managers van het land.

Het enige doel van de gezondheidszorg in de VS is het maken van winst. Hoe meer kosten voor het verzorgen van patiënten, hoe minder geld er overschiet voor de aandeelhouders. In de film van Michael Moore wordt dit mechanisme uitvoerig geïllustreerd. De private ziekteverzekeringen verzetten hemel en aarde om niet te moeten betalen voor de verzekerde patiënt. Er worden detectives ingezet die in de medische voorgeschiedenis van de patiënt graven om het geld te kunnen terugvorderen wegens het achterhouden van informatie bij het contract. Het niet vermelden van een onschuldige schimmelinfectie bij het opmaken van het contract kan volstaan om patiënten hun zorg wegens bijvoorbeeld kanker niet terug te betalen.

Medisch-technisch gezien wordt er - voor wie er toegang toe heeft - deskundige zorg geboden. In de praktijk is optimale gezondheidszorg in de VS een voorrecht van de rijken. Diegenen die volledig uit de boot vallen, moeten beroep doen op liefdadigheid in de zogezegde ‘community health centers’.

Preventieve geneeskunde is in de VS bijna onbestaande en beperkt zich tot voorlichting met folders, vaccinaties en bevolkingsonderzoek. De gezondheidszorg is geheel gericht op individuen en is eigenlijk “ziektezorg”. Om met ziekte en gezondheid op een economische markt om te kunnen gaan, moet de zorg worden georganiseerd als een verzameling verhandelbare “producten” met een prijs. Preventie past niet in dit plaatje.

De productbenadering blokkeert de aandacht voor het werken aan de gezondheid van mensen en gemeenschappen. Het niet kunnen investeren in gezondheid en rationeel gebruik van voorzieningen genereert consumentisme, overconsumptie en oneigenlijk gebruik. Hiervoor moet de rekening uiteindelijk worden betaald in het curatieve zorgssysteem. Vandaar de hoge kosten in de VS.

De idee “vrijheid van kiezen” is in de VS en ook in Europa een alibi voor marktwerking. Op een markt van zorg valt voor de meeste mensen niets te kiezen. Alles wordt geregeld door inkopers en aanbieders van zorg.
l
Het volgende deel zal in het kort de situatie schetsen in Europa, België...en Cuba.

maandag 1 oktober 2007

trailer 'Sicko'

Voor diegenen die een voorproefje wensen alvorens naar de cinema te trekken: de officiële trailer van Sicko kan je hier bekijken.