Het Brugmann ziekenhuis in Brussel kent net als een overgrote meerderheid van de grote ziekenhuizen in ons land een personeelstekort. Dat leidt tot een verhoging van de werkdruk met tal van gevolgen zoals een toename van het aantal depressies en burnouts, maar ook een vermindering van de kwaliteit van de zorg. Een ander gevolg van het personeelstekort is de explosie van het aantal gepresteerde overuren door het personeel. Als de continuïteit van de zorgverlening moet worden gegarandeerd, moeten wel overuren worden geklopt.
Op dinsdag 26 mei hield het personeel in gemeenschappelijk vakbondsfront een algemene vergadering in het ziekenhuis. Er waren een 100-tal aanwezigen, vooral verplegenden. Er was vooral ongerustheid over het feit dat de directie een deel van de overuren zomaar wil schrappen in plaats van uitbetalen. Er staan nog 87.000 overuren open op dit ogenblik. Er waren ook verschillende informatici en elektrotechnici die boos zijn omdat er een nieuw systeem is waarbij ze op ieder ogenblik kunnen worden opgeroepen door de directie. De discussie op de personeelsvergadering was erg interessant met tal van getuigen en een enorme woede onder verschillende collega’s. Het personeel maakte de syndicaal verantwoordelijken duidelijk dat het bereid is om tot actie over te gaan. De brancardiers en andere personeelsleden (bijvoorbeeld kuispersoneel en andere groepen) waren aanwezig uit solidariteit en om duidelijk te maken dat de aanvallen op de arbeidscondities alle personeel aanbelangen.
De bijeenkomst besloot om een actie te organiseren op donderdag. Na de personeelsvergadering werd ook meteen een actie gehouden voor het ziekenhuis, een uur later waren er immers onderhandelingen voorzien tussen directie en vakbonden. De actie was een succes qua opkomst met meer dan 70 deelnemers. Na een uur kwam de algemeen directeur naar buiten om meer uitleg te geven: er zal een “werkgroep” opgezet worden om een concreet voorstel te doen. Het is echter duidelijk dat een voorstel van de directie niet direct in het belang van de arbeiders zal zijn. De actie van donderdag blijft dan ook behouden, maar werd jammer genoeg omgevormd tot een nieuwe informatievergadering. Het pamflet heeft het niet meer over een actie en maakt ook geen melding meer van het oproepen van informatici. Er zou een akkoord mogelijk zijn met de directie, maar de betrokken personeelsleden verzetten er zich radicaal tegen.
De acties van dinsdag waren een succes vanuit de nood om zich te organiseren tegenover de ernstige problemen waarmee de werkenden in de sector worden geconfronteerd. Maar de vakbondsleidingen zullen wel een echte strijd moeten organiseren in de plaats van deze te ontwijken.
De eis van een intrekking van de maatregelen rond de overuren is een goede eerste stap, maar moet verder gaan op de kern van het probleem: het tekort aan personeel en de lage lonen in de sector. We moeten de strijd uitbreiden zodat niet alleen het verzorgend personeel actie voert, maar dat de acties worden gedragen door alle personeel van het ziekenhuis en de sector. Daartoe is er nood aan een actieplan om een krachtsverhouding uit te bouwen tegenover de aanvallen van de directie en de politieke verantwoordelijken.
Het tekort aan middelen voor de zorgsector wordt steeds duidelijker en maakt dat de sector onleefbaar wordt. Er is op syndicaal vlak nood aan een strijdbaar antwoord, dat kan worden versterkt door personeelsvergaderingen waar de acties en alle verdere stappen worden besproken. Wordt vervolgd… 
