Polsslag Brugmann:Openbare ziekenhuizen in nood: actieplan is nodig!
Het is niets nieuws. Al jaren ondervindt het personeel van de openbare ziekenhuizen dag aan dag de afbraak van haar arbeidsvoorwaarden. De voorbije tien jaar nam de activiteit van de vijf Brusselse openbare ziekenhuizen (het IRIS netwerk) voortdurend toe. Het aantal patiënten is gestegen van 587.000 naar meer dan een miljoen in 2007, de consultaties in onze ziekenhuizen zijn bijna verdubbeld ten opzichte van 1997. Het aantal dagverblijven neemt eveneens toe, van 42.000 in 2005 naar meer dan 51.000 in 2007 (bron: Le Soir in 2009).
Onze directies scheppen daarover op, maar zwijgen over de gevolgen voor de patiënten en het personeel, want dat neemt niet toe ! In onze instelling die door directie wordt onderworpen aan een « sociaal plan », neemt het aantal werknemers zelfs af (er worden meer dan 80 afvloeiingen voorzien). De groei van de activiteit verhoogt wel de inkomsten, maar wordt noch voor het aanwerven van bijkomend personeel, noch voor verbetering van onze arbeidscondities, noch voor loonsverhoging gebruikt.
De patiënten zijn uiteraard het slachtoffer van deze structurele problemen. Het is onmogelijk om de verzorging van patiënten onder de beste condities te verrichten bij tijdsgebrek en voortdurende stress. Iedere werknemer doet nochtans het uiterste om het ritme bij te houden. Kijk maar naar de opstapeling van overuren. Patiënten zijn geen koopwaar of cijfers in de boekhouding… toch niet voor het personeel.
Het standpunt van de directie is daar totaal tegengesteld aan. Onder voorwendsel van een nieuw uurrooster heeft ze er niet beter op gevonden dan een groot deel van de gepresteerde overuren te “stelen”. Het volstaat blijkbaar niet om ons uit te persen om het « budgettair evenwicht » te behalen, eigenlijk zou de directie willen dat we gratis werken. Samen met de intimidaties en het voortdurend onder druk zetten van het personeel (constante wijzigingen in het uurrooster, dagen van 12u,…) moet dit wel leiden tot toenemende spanning, tot een explosie van burn-outs, met als resultaat dat veel collega’s ons ziekenhuis uiteindelijk verlaten.
Het is hoog tijd om iets te ondernemen tegen deze catastrofe. De acties van vorig jaar tegen de annulatie van overuren waren een goed begin. We hadden de kans moeten aangrijpen om het personeelstekort en de achteruitgang van de arbeidscondities op de agenda te plaatsen... door een mobiliserend actieplan op te stellen.
We moeten geen illusies koesteren : de redenen voor de explosie van de overuren zijn er nog steeds en het zal er alleen maar slechter op worden. Het zal er de komende maand op aan komen ons te organiseren en te verenigen rond strijdbare eisen om een krachtsverhouding op te bouwen tegenover de directie.
Wij roepen alle werknemers, militanten en vakbondsafgevaardigden op om de discussie aan te gaan met hun collega’s en te mobiliseren en om de discussie aan te gaan met de vakbondsverantwoordelijken over de nood om op een georganiseerde wijze te reageren tegen de arrogantie van de directie. We mogen ons niet langer laten doen!
link naar volledig pamflet in PDF
