PERSMEDEDELING ACOD LRB - ACV - VSOAReeds maanden heerst er sociale onrust bij het verzorgend personeel van het AZ Sint-Jan Brugge – Oostende AV. Het personeel staat onder een heel hoge werkdruk en vraagt oplossingen voor hun problemen.
Na langdurig overleg van de vakbonden met de directie verpleging, stellen we vast dat deze problemen niet worden opgelost. Voor het personeel zijn er drie grote problemen.
(Dit is een ludieke actie, geen staking. Zo wordt de zorg om de patiënt niet onderbroken. Zorgvoorziening is een dienstverlening en daar kan/mag dus niet op bespaard worden)
1. Personeelstekort
Reeds jaren stijgt de activiteit van het ziekenhuis maar er wordt in evenredigheid geen nieuw personeel aangeworven. Ondertussen gaan ook heel wat ervaren personeelsleden met pensioen die niet worden vervangen. Dit veroorzaakt een onaanvaardbaar hoge werkdruk.
2. Structurele problemen
In de ziekenhuissector zijn er heel wat ontwikkelingen op medisch vlak die het werk voortdurend complexer maken. M.a.w. er wordt van de verpleegkundige meer en meer specialisatie vereist. Precies op dit moment beslist de directie verpleging dat het personeel overal inzetbaar en superflexibel moet zijn om de tekorten op de probleemdiensten op te vangen. Dit is een onmogelijke opgave die onvrede en verwarring met zich meebrengt. Specialisaties worden kriskras door elkaar gelegd onder het mom van “er was nergens anders plaats.”
3. Respect voor het personeel
De directie verpleging heeft de laatste tijd bij het personeel (en ook bij de vakorganisaties) heel wat krediet verloren. Ze verwacht heel veel inspanningen van de verpleegkundigen, maar zelf komt de verpleegkundig directeur de afspraken en beloftes niet na. Telkens opnieuw wordt het tekort aan verpleegkundigen op de markt als excuus gebruikt om de problemen niet op te lossen. Als vakbonden probeerden we op constructieve wijze oplossingen aan te bieden, maar ook die werden naast zich neergelegd. Ingrepen van de directie verpleging worden niet gecommuniceerd, laat staan onderhandeld, en worden dikwijls op een dwingende en/of arrogante manier geïmplementeerd. Het overleg tussen de directie en de vakbonden werd meer en meer een show waar beslissingen werden doorgevoerd die geen akkoord kregen van de vakbonden. Artikel 33 van ons statuut is daar een mooi voorbeeld van: er kunnen zonder enige objectiviteit en beperking in tijd personeelsleden op tijdelijke basis worden aangeworven. Dit is een regelrechte ondermijning van ons statuut.
De vakbonden worden niet meer gezien als vertegenwoordigers van het personeel maar als onruststokers. Kritisch personeel wordt onder druk gezet en monddood gemaakt.
De vakbonden eisen nu oplossingen voor de meest dringende problemen en willen een duidelijke planning over hoe het in de toekomst met de zorg verder moet. We willen dat het personeel met respect wordt behandeld en vragen bijkomende inspanningen om het personeelstekort aan te pakken. Ook wensen we oplossingen voor de structurele en organisatorische problemen in het ziekenhuis.
Het geduld van het personeel is nu al lang genoeg op de proef gesteld.
Op vrijdag 17 december was er een ludieke actie op campus SFX
Meer foto's van de actie vind je op de website van LSP West-Vlaanderen
