Eind september vernam het personeel van het Brugmann-ziekenhuis dat de
stad Brussel in het kader van een nieuw mobiliteitsplan het betalend
parkeren zou invoeren in de straten rond het ziekenhuis. Omdat het
ziekenhuis zelf onvoldoende parkeerruimte heeft, moeten veel
personeelsleden in de buurt een plaatsje zoeken. Voortaan zouden ze een
parkeerkaart van 750 euro per jaar moeten kopen! Het verzet liet niet
lang op zich wachten...
Interview met Karim Brikci, delegee ACOD-Brugmann
overgenomen van socialisme.be
Hoe werd de woede georganiseerd?
Karim: “De directie had het personeel niet ingelicht over de
wijzigingen. De stilte vanuit die hoek was oorverdovend. Het
parkeerprobleem is niet nieuw, er is een gebrek aan plaats in de buurt
rond het ziekenhuis en op de eigen parking van het ziekenhuis gelden er
strikte privileges. We besloten om in actie te komen.
“Samen met onze collega’s van verschillende werkgevers op de site Horta
organiseerden we een personeelsvergadering in gemeenschappelijk
vakbondsfront. Er waren maar liefst 400 aanwezigen. Er werd
gediscussieerd en we beslisten democratisch over onze eisen: een gratis
bewonerskaart, volledige terugbetaling van het openbaar vervoer en
herziening van de criteria voor toegang tot de interne parking. Het
ordewoord was duidelijk: wij gaan niet betalen!”
Het gebeurt niet veel dat acties op deze manier worden
georganiseerd met personeelsvergaderingen waar het eisenplatform wordt
bediscussieerd en gestemd. Hoe zijn jullie zo ver gekomen?
Karim: “Ik hoop eerst en vooral dat deze werkwijze steeds minder
uitzonderlijk zal worden. Het is immers enthousiasmerend. Sinds meer dan
een jaar organiseren we elk kwartaal een personeelsvergadering om
iedereen te informeren en te mobiliseren over diverse thema’s. Er waren
ook specifieke vergaderingen voor bepaalde diensten (zoals de
schoonmaak). Ik denk dat dit nodig was om geleidelijk aan te bouwen en
ervoor te zorgen dat we uiteindelijk kwamen tot personeelsvergaderingen
met een erg grote betrokkenheid. We hebben op een maand tijd vier
pamfletten gemaakt, een blog opgezet en ook een nieuwsbrief. Op die
manier blijven alle personeelsleden op de hoogte en kunnen we de actieve
betrokkenheid maximaliseren.”
Wat zijn de voordelen van deze werkwijze?
Karim: “Het zijn de personeelsleden zelf die op een vergadering de
beslissingen nemen over zowel de eisen als de wijze waarop de strijd
wordt georganiseerd. Het is ook voor iedereen duidelijk dat ieder
resultaat van onderhandelingen op zo’n personeelsvergadering moet
voorgelegd worden om er te stemmen over onze houding. Dat heeft het
vertrouwen tussen het personeel en de syndicale vertegenwoordigers
versterkt. Het is ook mogelijk om op deze manier de druk hoog te houden,
ook als ze ons willen uitputten.”
Hoe zal het nu verder gaan?
Karim: “De stad Brussel heeft rap ingebonden. De toepassing van het
mobiliteitsplan wordt uitgesteld tot 1 januari. De stad hoopt dat ze
hiermee tijd kan winnen om ons uiteindelijk toch te laten betalen, zelfs
indien het aan een lager tarief is. De personeelsvergadering was echter
duidelijk: we willen geen cent betalen. Na eerdere acties volgt er op 8
november een nieuwe actie: “Bezet de parking”. We zullen de interne
parking die normaal enkel beschikbaar is voor de directieleden
openstellen voor alle personeelsleden.
“Er is ook een groeiende steun voor het idee dat we met alle Brusselse
werknemers moeten reageren. Er werd meermaals gesproken over de
mogelijkheid van een gezamenlijke actie voor het stadhuis in Brussel. Op
8 november is er ’s avonds een vergadering van de volledige
ACOD-werking rond deze problematiek. Wij zullen er voorstellen om onze
acties uit te breiden om met alle Brusselse personeelsleden gratis
woon-werk verkeer te eisen.”
Is er bij jullie iets voorzien op de Europese actiedag van 14 november?
Karim: “Onze sector zal op 14 november effectief in staking gaan tegen
het besparingsbeleid. We zullen onze volgende lokale actiemomenten
gebruiken om zoveel mogelijk collega’s te informeren over het
besparingsbeleid in Europa, maar ook over wat ons de komende maanden in
eigen land te wachten staat. We hopen dat de stakingsoproep uitbreiding
kent. Na de aangekondigde sluiting bij Ford Genk wordt het tijd om een
echt actieplan op te zetten, 14 november kan daar een stap in zijn.”
Meer foto's van de actie
