artikel overgenomen van socialisme.be
i
In Nederland wil de regering en meer bepaald staatssecretaris Bussemaker (PvdA) besparen op de ziektekosten. In het kader van de afbouw van de sociale zekerheid wil deze staatssecretaris 800 miljoen besparen en dat vooral in het budget van persoonlijke begeleiding. De criteria om een vorm van persoonlijk assistentiebudget te krijgen zullen er strenger worden, waardoor kinderen met autisme of ADHD hard zouden worden getroffen.
i
De Nederlandse Vereniging voor Autisme (NVA, zeker niet te verwarren met de N-VA bij ons…) protesteert tegen deze aangekondigde besparing. De vereniging stelt dat het persoonsgebonden budget moet blijven bestaan. De organisatie behartigt de belangen van mensen met autisme en hun families en stelt vast dat de besparingen voorbij gaan aan de problematiek van mensen met autisme.
“De NVA vindt het vooral verontrustend dat in de kabinetsplannen jongeren met psychiatrische problemen en lichtverstandelijke gehandicapte jongeren worden aangeduid als groepen die op grote schaal misbruik maken van de AWBZ [sociale zekerheid]. Dit strookt niet met de realiteit en wordt door ouders van autistische kinderen als erg frustrerend ervaren. Recente onderzoeken naar het gebruik van PGB's [persoonsgebonden budgetten] laten juist zien dat deze groep zuinig met zorg omgaat, en dat de zorg die zij inkopen broodnodig is.”
l
Het is opvallend dat bij het doorvoeren van besparingsmaatregelen nu ook wordt geprobeerd om de groep van zorgbehoevenden te verdelen en van “misbruik” te beschuldigen. Net zoals werklozen niet verantwoordelijk zijn voor de werkloosheid of armen voor de armoede, zijn mensen met autisme (of een andere beperking) ook niet verantwoordelijk voor de problemen die gepaard gaan met autisme en andere beperkingen. Bovendien is het gevaarlijk als in het kader van een dergelijke neoliberale verdeel-en-heers besparingspolitiek de problematiek van mensen met autisme wordt onderschat.
En in Vlaanderen?
Wij zijn voorstander van een uitbreiding van de mogelijkheden van persoonsgebonden budgetten voor zwakkeren in de samenleving. In die zin zijn we in Vlaanderen tevreden dat het verderzetten van het Persoonlijk Assistentiebudget (PAB) voor personen met een handicap werd veilig gesteld. Het blijft echter een groot pijnpunt dat de wachtlijst voor PAB steeds groter wordt. Tegen eind 2008 zullen naar schatting 5000 personen op deze wachtlijst staan, terwijl slechts 1350 personen een PAB hebben. Ook was er even discussie over het juridisch statuut van de persoonlijke assistent dat vandaag nog te weinig rechtsbescherming biedt en niet voldoet aan de arbeidsvoorwaarden die in de rest van de gehandicaptensector wel worden gebruikt. Uiteraard hopen we dat ook het systeem van Persoonsgebonden Budget (PGB) snel in de praktijk wordt doorgevoerd in ons land zodat zorggebruikers meer impact hebben op het zorgaanbod. Belangrijk is daarbij dat de verworven arbeidsvoorwaarden van personeel hierbij niet worden aangetast.
l
In plaats van te besparen op de zwaksten en hen te verdelen, is er net nood aan meer sociale zekerheid die erop gericht is om de zwaksten in de samenleving een onafhankelijk en menswaardig leven te laten leiden aangepast aan hun zwaktes en sterktes. Een dergelijke visie botst evenwel met het neoliberalisme waarin enkel de winstmaximalisatie van tel is.
