Een uitgewerkt ACTIEPLAN is nodig!
Ondanks het eeuwige excuus van een federale regering in lopende zaken werd er toch een budget van 50 miljoen Euro vrijgemaakt voor de federale sectoren voor 2011. Dit “mini-akkoord” heeft om meerdere redenen zijn naam niet gestolen. Het mini-akkoord is een zoethouder in afwachting van een regering met volledige bevoegdheden die over een meerjarenakkoord zou kunnen onderhandelen.
Echter plots zal deze regering met “beperkte bevoegdheden” overgaan tot de opmaak van een begroting voor 2012. Besparen, oorlog voeren in Libië, begrotingen opmaken, een interprofessioneel akkoord (IPA) doorduwen tegen de wil van de meerderheid van de werknemers ... Deze regering gedraagt zich steeds meer als een “volwaardige” regering. Gaat men het traditionele meerjarenakoord opsplitsen in meerdere “mini-1-jaarakkoordjes?” Een mens zou het op de duur gaan denken.
De vermaarde Belgische salamitechniek dreigt voor de federale sectoren én dat is allesbehalve positief voor de werknemers en de gebruikers. Zo een scenario zou ongetwijfeld een negatieve invloed hebben op de mobilisatiekracht van de sector en daarmee ook de grootte van de afgedwongen budgetten. Niemand kan voorspellen of er in de nabije toekomst wel een nieuwe stabiele federale regering komt ...
Alles wat ons verdeelt, maakt ons zwakker.
Naar het voorbeeld van de stakingen in de Vlaamse gehandicaptensector!
In januari stak het personeel van de Broeders Van Liefde het vuur aan de lont met maandelijkse stakingen. De staking liet zien dat het hen menens was. Meer dan 90% van het personeel staakte. In sommige regio's moest de provinciegouverneur personeel opvorderen om aan de minimumbezetting te komen. Directe aanleiding voor de staking was het aanslepende personeelstekort in de sector. De Vlaamse gehandicaptensector moest het immers doen met een personeelsnorm van 80% om het werk op te vangen van een personeelsomkadering van 100%.
Al meer dan 25 jaar slepen de problemen van onderbezetting in de gehandicaptensector aan. In 1983 werd de wettelijk voorziene personeelsomkadering bevroren. Sindsdien raakten de instellingen helemaal vol en werd de problematiek van de doelgroepen een stuk complexer, maar extra personeel hiervoor kwam er nooit. De toen ingevoerde personeelsstop was tot voor kort gehandhaafd, waardoor er gemiddeld een vijfde personeel te kort is. Concreet komt dit neer op een tekort van 2200 voltijdse personeelsleden. In 2009 beloofde de toenmalige Vlaamse minister van Welzijn Vanackere (CD&V) 500 extra banen. Zo zouden de instellingen aan een gemiddelde bezetting komen van 87%. Van deze belofte kwam echter zo goed als niks in huis. Zijn opvolger, Vandeurzen (CD&V), maakte op zijn beurt bekend dat hij voor 84 extra jobs zou zorgen dit jaar. De reële dreiging van een escalatie van de acties, zowel in omvang, spreiding en regelmaat deed Vandeurzen uiteindelijk zwichten. Op 21 februari werd er een protocol-akkoord getekend voor het vrijmaken van een budget (25 miljoen Euro) voor 500 (VTE) bijkomende jobs, voor de periode 2011-2014. Dit blijft natuurlijk ver onder de benodigde 2200 maar zonder die acties was het wellicht noppes en een schouderklopje geweest.
De Vlaamse regering lacht ... met de non/social profit!
