Besparingen in de gezondheidszorg: wie biedt meer?
Miljarden voor de banken, apenootjes voor ons?
Er is 300 miljoen Euro voorzien voor een meerjaren-akkoord van de federale gezondheidsdiensten. Of dit een late aprilgrap is, dat laten we in het midden. Voor de 150.000 (*) werknemers van de Vlaamse sectoren werd recent een sociaal akkoord gesloten met een kostenplaatje van 210 miljoen Euro. Een belangrijke stap vooruit hier is het binnenhalen van een “bijna 13de maand” (94 à 95%) Als we dat vergelijken met het budget voor de 300.000 (*) werknemers van de federale sectoren zullen we dus niet ver springen …
(* bron: deredactie.be)
IF-IC geflikt?
De implementatie van de nieuwe functieclassificatie (IF-IC) met bijhorende barema’s zou op zich al een meerkost betekenen van 910 miljoen Euro. Ook al zou het de bedoeling zijn om de toepassing hiervan te spreiden over 2 opeenvolgende sociale akkoorden, moet men geen kernfysicus zijn om te beseffen dat de peulschil van 300 miljoen Euro ruim onvoldoende is.
Toen de banken in nood waren, had de regering maar een weekend nodig om met miljarden te gooien. Onze sector “wacht geduldig op Godot” sinds het afgeven van de eisenbundels op 2 februari 2010. Oh ja: we waren bijna het mini-akkoord (2011) vergeten. Dit tussen-de-soep-en-de-patatten akkoord van 50 miljoen Euro heeft zijn naam niet gestolen. De prioriteit van de regering van eeuwiglopende zaken is duidelijk: het redden van het grote geld terwijl de werknemers op hun honger blijven zitten en als toemaatje ziet het er naar uit dat wij de crisis dubbel en dik zullen mogen betalen.
De “denk(s)tank” Itinera …
In het asociale kringetje van Alexander De Croo hoort ook de zogenaamde denktank Itinira waarvan de specialisten te pas en te onpas in de media opgevoerd worden om de blijde neoliberale boodschap te verkondigen. Deze herauten van de commercialisering en privatisering schrikken niet terug voor boude uitspraken.
In Jobat van 14 november (volledig gewijd aan de zorgsector) stelt Brieuc Van Damme: “De groeinorm in de gezondheidszorg bedraagt momenteel nog 4,5 % bovenop de inflatie. Veel hoger dus dan de snelheid waarmee onze economie groeit. Dat betekent dat de gezondheidszorg beetje bij beetje de welvaart die in België geproduceerd wordt, kannibaliseert.” Wij als naiëve werknemers dachten nochtans dat het de beurshyena’s (banken, speculanten en bonusgeile CEO’s) zijn die onze economie naar de haaien helpen en ons zonder scrupules in de diepste crisis sinds WO 2 storten. Gelukkig zijn er nog de gemediatiseerde profeten van Itinera om ons het juiste pad te tonen …
Verder wordt er in het artikel gesteld dat de enige oplossing een grondige commercialisering is aangezien we sowieso evolueren naar een witte economie en het collectieve vangnet (de sociale zekerheid dus) het best beperkt wordt en er meer verantwoordelijkheid bij het individu moet komen te liggen. Ondertussen weten we tot wat dit geleid heeft in de Verenigde Staten. Miljoenen Amerikanen hebben geen toegang tot gezondheidszorg terwijl de CEO’s van de private zorgverzekeringsmaatschappijen bij de best betaalden onder hun soort horen. Het wordt pas echte horror als men stelt dat bij het gebruik van nieuwe dure medicatie of technologieën een kosten-baten analyse op zijn plaats is. Alvast een gevaarlijke denkpiste …
TINA (There Is No Alternative) ???
De medewerkers van Polsslag menen dat enkel een fundamentele reorganisatie van de gezondheidszorg een antwoord kan bieden op deze dreigende liberale beestenboel. Ons antwoord op de winstzucht van de farma-industrie, de sluipende commercialisering en de kanker van de prestatiegeneeskunde: de creatie van een ééngemaakte openbare en nationale gezondheidsdienst die de verschillende gezondheids-diensten overkoepelt, organiseert en coördineert in het belang van de volksgezondheid en niet van winst of prestige van diverse individuen en instellingen. Naar onze mening is dit niet mogelijk in het huidig kapitalistisch bestel dat zich vandaag de dag in een ware systeemcrisis bevindt. De strijd voor een andere gezondheidszorg maakt integraal deel uit van de strijd voor een andere maatschappij. Het wordt dan ook hoog tijd dat de georganiseerde arbeidersbeweging aansluiting vindt bij de nieuwe generatie jongeren die zowel in de Arabische wereld als in het klassieke Westen terugvechten als pleinbezetters, indignados, occupiers… Democratisch socialisme is volgens ons het enige alternatief.
Ons antwoord op TINA is de uitspraak van ROSA*: “Socialisme of de barbarij!”
(* Rosa Luxemburg: Duitse socialiste)
