26 april: regionale actie LBC Non-Profit in Antwerpen

Maandag 26 april 2010 vanaf 18u
naast het Stadhuis in Antwerpen.

link naar het LBC-pamflet

Zorgsector binnenkort weer wit van woede

interview met Mark Selleslach (LBC-NVK Non-Profit) op de website dewereldmorgen.be dinsdag 23 maart 2010

Pamflet Polsslag, editie Brugmann maart 2010

Polsslag Brugmann:
Openbare ziekenhuizen in nood: actieplan is nodig!

Het is niets nieuws. Al jaren ondervindt het personeel van de openbare ziekenhuizen dag aan dag de afbraak van haar arbeidsvoorwaarden. De voorbije tien jaar nam de activiteit van de vijf Brusselse openbare ziekenhuizen (het IRIS netwerk) voortdurend toe. Het aantal patiënten is gestegen van 587.000 naar meer dan een miljoen in 2007, de consultaties in onze ziekenhuizen zijn bijna verdubbeld ten opzichte van 1997. Het aantal dagverblijven neemt eveneens toe, van 42.000 in 2005 naar meer dan 51.000 in 2007 (bron: Le Soir in 2009).

Onze directies scheppen daarover op, maar zwijgen over de gevolgen voor de patiënten en het personeel, want dat neemt niet toe ! In onze instelling die door directie wordt onderworpen aan een « sociaal plan », neemt het aantal werknemers zelfs af (er worden meer dan 80 afvloeiingen voorzien). De groei van de activiteit verhoogt wel de inkomsten, maar wordt noch voor het aanwerven van bijkomend personeel, noch voor verbetering van onze arbeidscondities, noch voor loonsverhoging gebruikt.

De patiënten zijn uiteraard het slachtoffer van deze structurele problemen. Het is onmogelijk om de verzorging van patiënten onder de beste condities te verrichten bij tijdsgebrek en voortdurende stress. Iedere werknemer doet nochtans het uiterste om het ritme bij te houden. Kijk maar naar de opstapeling van overuren. Patiënten zijn geen koopwaar of cijfers in de boekhouding… toch niet voor het personeel.

Het standpunt van de directie is daar totaal tegengesteld aan. Onder voorwendsel van een nieuw uurrooster heeft ze er niet beter op gevonden dan een groot deel van de gepresteerde overuren te “stelen”. Het volstaat blijkbaar niet om ons uit te persen om het « budgettair evenwicht » te behalen, eigenlijk zou de directie willen dat we gratis werken. Samen met de intimidaties en het voortdurend onder druk zetten van het personeel (constante wijzigingen in het uurrooster, dagen van 12u,…) moet dit wel leiden tot toenemende spanning, tot een explosie van burn-outs, met als resultaat dat veel collega’s ons ziekenhuis uiteindelijk verlaten.

Het is hoog tijd om iets te ondernemen tegen deze catastrofe. De acties van vorig jaar tegen de annulatie van overuren waren een goed begin. We hadden de kans moeten aangrijpen om het personeelstekort en de achteruitgang van de arbeidscondities op de agenda te plaatsen... door een mobiliserend actieplan op te stellen.

We moeten geen illusies koesteren : de redenen voor de explosie van de overuren zijn er nog steeds en het zal er alleen maar slechter op worden. Het zal er de komende maand op aan komen ons te organiseren en te verenigen rond strijdbare eisen om een krachtsverhouding op te bouwen tegenover de directie.

Wij roepen alle werknemers, militanten en vakbondsafgevaardigden op om de discussie aan te gaan met hun collega’s en te mobiliseren en om de discussie aan te gaan met de vakbondsverantwoordelijken over de nood om op een georganiseerde wijze te reageren tegen de arrogantie van de directie. We mogen ons niet langer laten doen!

link naar volledig pamflet in PDF

FAX: Nationale Raad voor Verpleegkunde hakt knoop door over de orde.

artikel overgenomen van BBTK RZ Sint Maria

Een overwinning voor de tegenstanders van een 'orde voor verpleegkundigen'!

Voorgeschiedenis:
Minister Onkelinx vroeg aan de Nationale Raad voor Verpleegkunde (NRV, adviesraad van de FOD Volksgezondheid) met haar beruchte 'plan voor het attractiever maken van het verpleegkundig beroep' in augustus 2008 om een advies te verstrekken over 'de opportuniteit om een orde van verpleegkundigen op te richten'

Vandaag, 18 maart 2010, na vele discussies in o.a. een speciale werkgroep van de NRV én niet te vergeten de campagne van het gemeenschappelijk vakbondsfront, werd de kwestie ter stemming gelegd in de plenaire vergadering van de NRV. Er werd concreet gestemd over "de opportuniteit om een Orde van de Verpleegkundigen of een ander gelijkaardig orgaan te creëren." Resultaat van de stemming: 5 voor, 8 tegen en 1 onthouding (de zetelende arts)

In mensentaal: de Nationale Raad voor Verpleegkunde geeft een negatief advies aan de minister betreffende een orde.

Maar de kwestie van de orde is zoals het monster van Loch Ness: dat duikt regelmatig terug op... én uiteraard hoeft de minister niet naar dit advies te luisteren...

Wordt hopelijk NIET vervolgd!

tripartite akkoord 4/03/2010 Attractiviteitsplan Onkelinx – maatregelen 2010

Onder vind je de link naar de integrale tekst van het tripartite akkoord (de minister, vakbonden en werkgevers) van 4 maart 2010 betreffende de maatregelen van het attractiviteitsplan van minister Onkelinx.

Vanuit syndicaal standpunt kunnen we stellen dat het een verbetering is tegenover de 'hypercorporatistische' eerste aanzet. Er blijven uiteraard nog heel wat terechte bedenkingen overeind (zie vorige artikels) maar anderzijds kan het ook dienst doen als 'breekijzer' in het nieuwe federaal akkoord van de social/non profit.

tripartite akkoord attractiviteitsplan Onkelinx 2010

2 februari: geslaagd maar nat startschot witte woede

Het was verzamelen geblazen voor de militanten van de Vlaamse, Federale en Brusselse sectoren van de non/social profit in een overvolle Ancienne Belgique te Brussel op dinsdag 2 februari. Hier werden de diverse eisenbundels gelanceerd voor nieuwe sociale akkoorden.

De complexiteit van de sector werd duidelijk geïllustreerd door de grote banner vooraan met alle betrokken vakbondscentrales: LBC, BBTK-SETCa, CNE, ACLVB-CGSLB, Algemene Centrale, ACV Openbare Diensten, ACV Bouw en Industrie, ACV Voeding en Diensten. Er kwamen dan ook een hele reeks sprekers aan de beurt, verdeeld over de sectoren, de taal en de vakbondskleuren. Dit werd afgewisseld met een bandje dat Braziliaanse muziek bracht.

Na de woorden werd het tijd voor wat actie. Een dikke 3000 militanten zetten in de onverbiddelijke regen koers richting Peeters en Leterme. Daar werden de eisen overgebracht, niet in een brief met een postzegel maar 'met wat volk'. Alvast een niet mis te verstane waarschuwing voor de regeringen: de witte woede vraagt niet enkel maar is ook bereid tot mobilisaties. Wordt zeker en vast vervolgd!

link naar: GEMEENSCHAPPELIJK EISENBUNDEL VOOR EEN NIEUW SOCIAAL AKKOORD
Federale non-profit/social profitsector
Gezondheidsinrichtingen en -diensten (html) of in PDF

link naar: GEMEENSCHAPPELIJK EISENBUNDEL VOOR EEN NIEUW VLAAMS AKKOORD
non-profit/social profitsectoren (PDF)

2 februari: startschot witte woede!

artikel overgenomen van www.socialisme.be (27 januari 2010)

Op 2 februari wordt in de AB in Brussel het startschot gegeven voor de onderhandelingen over nieuwe sociale akkoorden voor de non/social-profit met een militantenconcentratie in gemeenschappelijk vakbondsfront. Tijdens de meeting en erna met een betoging langs de kabinetten van de politieke verantwoordelijken, zullen de eisenbundels voor de Federale, Vlaamse en Brusselse sectoren gelanceerd worden.

Het lijkt wat vreemd dat er tot een dikke week vooraf nog nergens mobilisatiemateriaal te bespeuren was voor de meeting (zelfs nergens op het internet). Enkel op de blogspot van Polsslag werd de actie aangekondigd. Hoe komt dit? Ten eerste ging er aan 2 februari het “traditionele potje armworstelen” tussen de diverse vakbonden vooraf om tot een gemeenschappelijk eisenplatform te komen. Het laatste overleg ging door op 20 januari, wat al akelig dicht bij 2 februari was. Ten tweede kunnen er maar 2000 mensen binnen in de AB waardoor het beperkt blijft tot een interne mobilisatie, dat wil zeggen enkel de vakbondsafgevaardigden.

In tegenstelling tot het interprofessioneel akkoord (IPA) voor de privésectoren dat om de twee jaar wordt afgesloten, moet onze sector het doen met vijfjaarlijkse akkoorden. Een situatie die er automatisch voor zorgt dat de achterstand van de sector wat betreft verloning (gemiddeld 15%) in vergelijking met de privé, amper kan ingehaald worden.

Iedereen is er zich van bewust dat het gezien de economische crisis zeer moeilijk zal zijn om zaken af te dwingen. En daarbij komt dan nog eens de verdeel- en heersstrategie van minister Onkelinx. In augustus 2008 lanceerde Onkelinx het “plan voor het attractiever maken van het verpleegkundig beroep.” Sindsdien is er al heel wat overleg geweest tussen de minister en de vakbonden over dit plan. Spijtig genoeg moeten we vandaag vaststellen dat dit overleg met de syndicale organisaties pure cinema is: de minister doet gewoon haar zin en houdt geen rekening met de opmerkingen van de vakbonden.

De minister voorziet voor 2010 enkele koopkrachtmaatregelen die enkel voor de verpleegkundigen bestemd zijn: de premies voor de houders van een bijzondere beroepstitel Spoed en Intensieve Zorgen, Oncologie en Geriatrie (jaarlijkse brutopremie van 6.750 euro, inclusief patronale lasten) en bijzondere beroepsbekwaamheid Geriatrie (1.500 euro). Deze groep vertegenwoordigt een kleine minderheid bij de verpleegkundigen (*). De bijkomende extra prestaties (20%) tussen 19 en 20u gelden enkel voor verpleegkundigen. Deze maatregelen discrimineren niet enkel tussen verpleegkundigen onderling, maar ook met de andere beroepsgroepen in de sector die dezelfde oncomfortabele uren werken.

De complexiteit van onze sector is zodanig dat er 101 manieren zijn om de werknemers te verdelen. Iets waar zowel regering als werkgevers gretig gebruik van maken. Het traditioneel kleurengekibbel tussen de vakbonden onderling mag hier niet verder toe bijdragen. Wij hebben maar één boodschap: SAMEN STERK!

Aanvulling redactie Polsslag:(*) Het bedrag van 37,3 miljoen euro voor de valorisatie van de erkende specialisaties werd gebudgetteerd vanaf 2010, op basis van een evaluatie van 5300 voltijdse equivalenten (VTE) Bijzondere Beroepstitels en 1000 VTE Bijzondere Beroepsbekwaamheden.

Naschrift Polsslag maart 2010: Onder druk van de vakbonden evolueerde het Plan Onkelinx in positieve zin (hoewel er nog heel wat opmerkingen van vakbondswege geldig blijven) Een verschuiving in de origineel voorziene budgetten is hier dan ook een gevolg van. We verwijzen hiervoor naar dit artikel.

Enkele genuanceerde BBTK-bedenkingen rond deze materie:
1. brief van BBTK aan minister Onkelinx, 11/12/2009
2. persbericht BBTK "Aantrekkelijke maatregelen voor het verplegend personeel: JA! Discriminerende maatregelen: NEEN!" 17/11/2009
De zogezegde kwaliteitskrant De Standaard greep dit persbericht aan om de waarheid compleet op zijn kop te zetten onder de spectaculaire titel:"Vakbond tegen opslag voor verpleegkundigen."

FAX: startschot witte woede 2 februari

Startmeeting én startactie WITTE WOEDE
dinsdag 2 februari 2010 vanaf 10u
zaal "Ancienne Belgique"
Anspachlaan 110
Brussel

Actie in Zonnewende en Zonnetij (Aartselaar) tegen personeelstekort

Het personeel van de rusthuizen Zonnewende en Zonnetij in Aartselaar is het personeelsgebrek kotsbeu en kijkt niet langer lijdzaam toe. Onder zie je enkele foto's van de actie op dinsdag 15 december. Een week eerder had het personeel al spontaan het werk neergelegd.

In volgende artikels op de nationale website van BBTK Social Profit kan je meer lezen:

actie in Aartselaar

€ 28 miljoen voor aandeelhouders, besparingen voor personeel

artikel in de Gazet van Antwerpen: Personeel rusthuizen klaagt over overdreven werkdruk

Brief gemeenschappelijk vakbondsfront aan de Nationale Raad voor Verpleegkunde betreffende 'Orde van Verpleegkundigen'

Onder vind je de link naar de tekst van de brief (vertaling uit het Frans)van het gemeenschappelijk vakbondsfront aan de Nationale Raad voor Verpleegkunde betreffende de 'Orde van Verpleegkundigen'

Brief GVF betreffende 'Orde'

Campagne gemeenschappelijk vakbondsfront tegen de oprichting van een Orde van Verpleegkundigen

In gemeenschappelijk vakbondsfront (ACOD, ACV Openbare Diensten, BBTK-SETCa, CGSP, CNE, CSC Services Publics) wordt er een campagne opgestart tegen de mogelijke oprichting van een Orde van Verpleegkundigen in België.

Er werd reeds op 13 februari 2008 een wetsontwerp in de Senaat neergelegd door Jacques Brotchi van de MR (de franstalige liberalen) ... een dokter uiteraard. In de schoot van de Nationale Raad voor Verpleegkunde werd er recent ook gestart met een werkgroep die op vraag van Minister Onkelinx de opportuniteit van zo een orde dient te bediscussiëren en advies erover te verstrekken. Dit werd immers gevraagd in het beruchte 'plan Onkelinx voor het attractiever maken van het verpleegkundig beroep'.

Het gemeenschappelijk vakbondsfront besliste dan ook om niet langer af te wachten en een informatiecampagne op te zetten naar de verpleegkundigen toe en er ook meteen een actie aan te koppelen. Pamfletten/affiches zullen in beide landstalen verspreid worden. Ook is het de bedoeling om zo veel mogelijk verpleegkundigen de speciale protestpostkaarten te laten invullen om ze vervolgens in bulk op te sturen naar het kabinet van minister Onkelinx.

Het initiatief tot de campagne werd genomen door de franstalige vakbonden aangezien het vooral de franstalige corporatistische beroepsorganisaties zijn die de orde hoog in het vaandel dragen. In Vlaanderen bestaat er veel meer tegenstand bij de beroepsorganisaties gezien de slechte ervaringen in het verleden met de Orde van Geneesheren. De grootste Vlaamse beroepsorganisatie NVKVV is alvast geen vragende partij voor een orde.

Het nederlandstalig pamflet kan je in PDF-formaat downloaden via BBTK Social Profit

Opmerking: Er is kennelijk iets misgegaan bij de definitieve gedrukte versie van het pamflet aangezien de eerste zinnen van de originele tekst weggelaten zijn en vervangen door andere zinnen waardoor de boodschap in de titel herhaald wordt. Een letterlijke invulling van het gezegde: "Een gewaarschuwd man is er twee waard." :-)

(ORIGINELE) TEKST PAMFLET GEMEENSCHAPPELIJK VAKBONDSFRONT:

Zal het beroep van verpleegkundige, na het vertrek uit “de ordes”, opnieuw tot de ORDE moeten toetreden?
Vandaag het beroep van verpleegkundige en morgen…?

BETALEN om bestraft te worden ! BETALEN om als verpleegkundige te werken !

Wat de voorstanders van de ORDE VAN VERPLEEGKUNDIGEN beweren, is dat deze de kwaliteit van de zorgverlening zal waarborgen via toezicht op het werk van de verpleegkundigen.

Wat ze eigenlijk willen is :
1. een repressieve orde (boetes tot € 2500 en tot twee jaar schorsing zonder mogelijkheid om het beroep uit te oefenen)
2. een machtsorde (naast je werkgever nóg een macht die gelijkstaat met de gerechtelijke macht)
3. een belastingheffende orde (bijdrage automatisch van het loon afgehouden)

Wat de verpleegkundigen willen is:
1. Dat de aantrekkelijkheid van het beroep wordt verhoogd via een verbetering van de arbeidsvoorwaarden (uurroosters, combinatie werk en gezinsleven, respect vanwege de artsen en de patiënten…)
2. Een verhoging van de normen: naleving van de normen per pauze en per dienst
3. Een verbetering van de omkadering en begeleiding van de stagiairs
4. Een loonsverhoging naargelang van de verantwoordelijkheden
… om zodoende écht in staat te zijn om de bevolking een betere kwaliteit van zorgverlening te bieden.

De Orde van Verpleegkundigen bestaat al in Canada, Groot-Brittannië en Frankrijk. In Frankrijk strijden de verpleegkundigen tegen de ORDE, staken ze en willen ze niet meer bestuurd worden in hun beroep. In Canada bestraft de ORDE diegenen die weigeren overuren te kloppen !
IN BELGIE WILLEN WIJ DEZE ORDE NIET!

Wij zijn loontrekkenden en wij hebben de middelen om ons te verdedigen, onder meer binnen de wettelijk erkende overlegorganen. Bij problemen is het momenteel eerst de werkgever die verantwoordelijk is en daarna pas het personeel, als er een fout is gebeurd. De Orde zou enkel de individuele verantwoordelijkheid van de verpleegkundige versterken en de werkgever buiten schot zetten, zelfs als de fout het gevolg is van een tekort aan middelen of een gebrekkige organisatie. De arbeidsrechtbank en de andere instanties zoals de Provinciale Geneeskundige Commissie, de Technische Commissie voor Verpleegkunde en de Federale Raad voor Verpleegkunde bestaan, maar hun opdrachten zouden kunnen worden uitgebreid.

Als de zelfstandige verpleegkundigen een orde willen, dat ze er dan één voor hen alleen oprichten en dat ze de loontrekkende verpleegkundigen hun beroep laten uitoefenen !

Aarzel niet om bijkomende informatie te vragen aan je syndicaal afgevaardigden !

Verstuur massaal postkaarten naar Minister Onkelinx om te tonen dat wij, als verplegers en verpleegsters, weigeren ons te plooien naar een “almachtige” ORDE die ons zou beletten om in alle rust goed werk te leveren !

FAX: Onkelinx moet knoop 'arbeidstijd-mobiele equipes' zelf doorhakken

De werkgevers en vakbonden in het Paritair Comité 330 (ziekenhuizen, RVT's, rusthuizen...) zijn er niet in geslaagd een CAO af te sluiten over de uitvoering van de maatregel van het Federaal akkoord betreffende de toekenning van bijkomende banen gekoppeld aan de onmiddellijke vervanging (mobiel team) en de naleving van de sociale wetgeving (termijn voor de bekendmaking van de uurroosters en naleving van het definitieve uurrooster).

Het meningsverschil tussen de partijen heeft voornamelijk betrekking op de invoering van sancties voor de werkgever ingeval van een verplichte wijziging van het definitieve uurrooster.

Zoals het raamakkoord voorziet, is het nu aan de minister om haar verantwoordelijkheden op te nemen.

Op de vergadering van 6 juli hebben de sociale partners hun standpunten in herinnering gebracht. Deze blijven trouwens ongewijzigd.

De minister zal eerstdaags (vóór de vergadering van het PC 330 van 13 juli) de ontwerpomzendbrief bekendmaken die op 17 juli naar de instellingen zal worden gestuurd.

Commercialisering schaadt de gezondheidszorg

We publiceren de licht gewijzigde tekst van het pamflet dat we voorbereid hadden voor de geannuleerde betoging van 10 juni in AZ Groeninge.

Commercialisering schaadt de gezondheidszorg!

De vakbonden, met de LBC op kop, voeren al geruime tijd campagne tegen de commercialisering van de zorg, denken we maar aan de acties tegen Synartes in het ZiekenhuisNetwerk Antwerpen (ZNA). Maar recent kwam ook Zorgnet Vlaanderen (koepel van Vlaamse katholieke instellingen) op de proppen met een dossier over het thema. De bezorgdheid vanuit Zorgnet Vlaanderen loopt grotendeels gelijk met die van de vakbonden, maar er is wel een extra motivatie: de nieuwe “privé-cowboys” (Zorgnet noemt ze ‘for profit’ ondernemingen) bedreigen het semi-monopolie van de katholieke instellingen in Vlaanderen. Vanuit dit oogpunt kan men inderdaad van “oneerlijke concurrentie” spreken. Commercialisering in de zorg dreigt steeds belangrijker te worden, gezien de economische crisis en de groeiende begrotingstekorten van de overheid.

Lasten voor gemeenschap, lusten voor de privé…

Als we spreken over commercialisering hebben we het over een verzameling van mechanismen die maar één doel hebben: zo efficiënt mogelijk gemeenschapsgeld overhevelen naar privé-handen om ze vervolgens te laten verdwijnen in de zakken van aandeelhouders. Amerikaanse toestanden dus, maar met een fundamenteel verschil: een ziekteverzekering die volledig in handen is van de staat en dus dient gemolken te worden door de private sector. Geert Noels, hoofdeconoom bij Petercam, synthetiseert de relatie privé-gemeenschap in een artikel in De Morgen (29/01/2009) als volgt: hij meent dat om de maakindustrie (profit) te laten overleven, andere sectoren (= non-profit) de lasten moeten gaan dragen.

Enerzijds hebben we de zuivere privatiseringen: instellingen uit de openbare sector die (gedeeltelijk) geprivatiseerd worden omdat de superviserende overheid niet over de nodige middelen beschikt (ten gevolge van politiek wanbeleid). Voorbeeld hiervan is het Aalsters Stedelijk Ziekenhuis waar de meest lucratieve diensten ondergebracht zijn in de VZW van de dokters. Door het gebrek aan overheidsmiddelen ontstaan er leemtes in de zorg waar de privésector de meest lucratieve activiteiten uitpikt en de rest links laat liggen, zoals bijvoorbeeld het geval is in het Brussels gewest waar enerzijds volwassen gehandicapten niet kunnen worden opgevangen maar anderzijds lustig handel gedreven wordt in ziekenhuisbedden en -gebouwen, privé-labo’s extreem hoge winsten maken,…

Maar aangezien het overgrote deel van de zorg om historische redenen reeds in handen is van de privé (VZW’s gelinkt aan de zuilen), gaat de discussie meestal niet over privatisering maar over de verschuiving van ‘social’ naar ‘for’ profit, van dienstverlening aan de bevolking naar zuiver winst scheppen. Allerhande multinationals en investeerdersgroepen doen de laatste jaren hun intrede in de gezondheidszorg met maar één doel: winst maken op de kap van de patiënten én de werknemers. In Vlaanderen kent men bijvoorbeeld de privaat commerciële sector een marktaandeel van 10% toe in de residentiële bejaardenzorg, wat vergeleken met Wallonië en Brussel nog vrij laag is. Heel wat wantoestanden zijn al vastgesteld in de rusthuizen die door deze groepen uitgebaat worden. Een voorbeeldje: het drastisch beperken en verplicht hergebruiken van incontinentiemateriaal. Laat je fantasie maar werken…of liever niet!

Uiteraard beperken de wantoestanden zich niet tot de nieuwe privé-cowboys, heel wat reguliere instellingen tonen ook de nodige creativiteit. Een voorbeeldje: een Brussels ziekenhuis slaagde er in 10 jaar lang een BTW-carrousel draaiende te houden: medicatie werd systematisch in het buitenland aangekocht aan een lager BTW-tarief maar voor de volle pot aan de gemeenschap aangerekend. De fiscus kwam hier uiteindelijk op uit en wat was het verdict? Drie jaar opbrengst van de fraude moest terugbetaald worden. Zeven jaar ‘in the pocket’ dus... De grens tussen de twee soorten privaat-uitbating is soms moeilijk te trekken aangezien beiden gebruik maken van dezelfde mechanismen om de gemeenschap geld lichter te maken.

Het ‘blokkendoosprincipe’…

Onze ziekenhuizen worden als een blokkendoos uit elkaar getrokken in verschillende (juridische) entiteiten, wat rampzalig is voor het personeel. Een aparte entiteit voor de gebouwen, de personeelskosten, de lucratieve diensten… Op die manier worden de kosten (voor de gemeenschap) optimaal van de opbrengsten (voor de privé) gescheiden. Een sprekend voorbeeld is het Aalsters Stedelijk Ziekenhuis (ASZ) waar 4 verschillende personeelsstatuten gelden; de statutairen en de contractuelen bij het publieke gedeelte, de onderaanneming in de keuken (privé dus) en de contractuelen die voor ‘de VZW van de dokters’ werken. De laatste groep heeft zelfs geen recht op het lopende federaal akkoord van de gezondheidssector aangezien men hen in een ‘vuilbak-paritair comité’ gedropt heeft. We moeten er geen tekeningetje bij maken dat dit een ernstige belemmering is voor ééngemaakte syndicale actie en de solidariteit onder de werknemers. De veelheid aan verschillende vakbondscentrales op het terrein (privé en publiek) maakt het ook niet gemakkelijker.

ZNA, AZ Groeninge,… wie volgt?
Nationale mobilisatie nodig bij elke provocatie!

De strijd bij ZNA tegen Synartes was duidelijk een tijdelijke overwinning. Sommige werkgevers zullen elke zwakte wat betreft syndicale reactie uitbuiten om hun agenda van commercialisering beetje bij beetje door te drukken. In ZNA werd de ganse voeding reeds verkocht aan multinational Sodexo. Magazijnen en apotheek staan in de vitrine. En zéér toevallig: Groeninge directeur Jan Deleu zetelt in de ZNA Raad van Bestuur... De drang naar uitbesteding lijkt wel de Mexicaanse griep van onze sector. Het vastberaden verzet van de vakbonden tegen de directie van AZ Groeninge, met verschillende stakingen, een optocht en de dreiging met een nationale mobilisatie samen met een nieuwe staking, deed de directie uiteindelijk het sterilisatiedossier inslikken. Dit is een klinkende overwinning maar waakzaamheid is aangeraden. Tot de volgende poging ergens te lande…

Welk alternatief op de commercialisering?

Polsslag is voorstander van een systeem gelijkaardig aan de National Health Service (NHS) in het Verenigd Koninkrijk. De NHS kraakt echter ook in haar voegen (o.a. lange wachtlijsten) door het ontbreken van enkele fundamentele elementen. Ten eerste: een gezondheidszorg waar men niet voldoende financiële middelen in pompt (onafhankelijk of het nu publiek of privé is) kan onmogelijk naar behoren draaien. Dit is een kwestie van politieke keuzes. Dertig jaar neoliberalisme heeft duidelijke sporen nagelaten in de sector.

Een tweede maar niet minder belangrijk element is een diepgaande democratische controle op de gezondheidszorg vanuit de bevolking. Een verregaande partijpolitieke inmenging in de zin van cliëntelisme zoals we die kennen in sommige publieke ziekenhuizen, dient vermeden te worden. Ook werknemersorganisaties en patiënten- of consumentenverenigingen dienen nauw betrokken te worden in het systeem. Echter, een nationale, publieke gezondheidsdienst kan maar zijn potentieel maximaal benutten in het breder gegeven van een democratische, socialistische samenleving waar botte winstmaximalisatie naar de vuilbak van de geschiedenis verwezen wordt.

Vervolg acties Brugmann ziekenhuis in Brussel

We schreven reeds eerder over de acties van het personeel bij het Brugmann ziekenhuis in Brussel. De directie wil een deel van de gepresteerde overuren gewoon naar de prullenmand verwijzen in plaats van ze uit te betalen.

Op de personeelsvergadering van 28 mei werd besloten om actie te voeren op het ogenblik dat de nieuwe gebouwen van het ziekenhuis zouden worden ingehuldigd. Een 100-tal personeelsleden voerde effectief actie en toonde zo het ongenoegen tegenover de directie en de politieke verantwoordelijken die kwamen aan tafel schuiven aan een groot banket (waarvoor geen enkel personeelslid was uitgenodigd).

Hieronder enkele foto's van de actie:

actie AZ Groeninge GEANNULEERD... wegens overwinning!

Het aanhoudend verzet van de vakbonden tegen de pogingen van de directie van AZ Groeninge om commercialisering in de zorg te introduceren, loont. De directie ziet af van haar plannen om de sterilisatiedienst uit te besteden aan een commerciëel bedrijf. De aangekondigde betoging en staking van woensdag gaat dus niet meer door.

WITTE WOEDE LOONT!
PS: Eén van de komende dagen zullen we het pamflet publiceren dat we voorbereid hadden voor de geannuleerde betoging.

Nieuwsbericht BELGA 8 juni:
AZ Groeninge: uitbesteding dienst sterilisatie te duur

De uitbesteding van de dienst sterilisatie door het AZ Groeninge in Kortrijk gaat niet door wegens te duur. "Omwille van economische redenen lijkt het ons op dit moment geen haalbare keuze", zegt algemeen directeur Jan Deleu. Hierdoor blijven de dertig personeelsleden van de dienst gewoon onder contract bij het ziekenhuis. De vakbonden, die de voorbije weken actie voerden tegen de outsourcing, zijn tevreden.

i

De vier campussen van AZ Groeninge stellen 2.800 mensen te werk en worden op termijn allemaal gecentraliseerd in een gloednieuw complex op 't Hoge in Kortrijk. Eind 2009 is de eerste fase van de verhuis gepland. Een grondige cijferanalyse van alle voor- en nadelen van de mogelijke outsourcing van de dienst Sterilisatie naar het privé-bedrijf Sterima Vanguard in Bissegem, is negatief uitgevallen voor de uitbesteding. "We gaan nu de nodige stappen ondernemen om de sterilisatie-eenheid in de nieuwbouw in te richten en de werking van de dienst verder te optimaliseren", zegt Deleu. Hij benadrukt ook dat er op dit moment geen voornemen is om andere diensten van AZ Groeninge uit te besteden.

Stakingsacties AZ Groeninge

Op 4 en 5 juni staakt de dienst sterilisatie van het AZ Groeninge opnieuw. Op 10 juni krijgen ze versterking vanuit andere ziekenhuizen voor een nieuwe betoging.

10 juni: staking en optocht AZ Groeninge. LBC en BBTK roepen op tot nationale mobilisatie

In het AZ Groeninge, het Kortrijkse fusieziekenhuis bestaande uit 4 campussen, 1100 bedden en ongeveer 2500 werknemers, heeft het personeel reeds enkele acties gevoerd tegen de uitbesteding van de dienst sterilisatie aan een privébedrijf (Sterima-Vanguard) Het is niet toevallig dat in ziekenhuisjargon de dienst sterilisatie ook wel 'de aorta van het ziekenhuis' genoemd wordt. Een kernactiviteit uitbesteden aan een externe privé-firma die daarenboven nog eens een monopoliepositie heeft in België... dat is vragen om problemen!

Dit wordt terecht door de vakbonden gezien als een nieuwe testcase, zeker sinds de (tijdelijke) overwinning in het ZiekenhuisNetwerk Antwerpen (ZNA) waar men de huishoudelijke diensten in een aparte privé-entiteit met slechtere arbeidsvoorwaarden, Synartes genaamd, wou onderbrengen. In ZNA werd de ganse voeding reeds verkocht aan multinational Sodexo. Magazijnen en apotheek staan in de vitrine. En zéér toevallig: Groeninge directeur Jan Deleu zetelt in ZNA Raad van Bestuur...

Reeds op 27 mei ging er een staking door in het ziekenhuis en stapten een 250tal werknemers in betoging langs de 4 campussen. Er is echter meer nodig om de directie op andere gedachten te brengen. Vandaar dat er op 10 juni opnieuw gestaakt en betoogd wordt.

Gezien de ernst van de problematiek (de sluipende commercialisering van de gezondheidszorg) roepen zowel LBC als BBTK op tot nationale mobilisatie om de collega's van AZ Groeninge te steunen in hun strijd. Eerst ZNA, dan AZ Groeninge... wie volgt?

Meer achtergrondinfo op wittewoede.be

Nationaal pamflet LBC voor de actie van 10 juni: in HTML en PDF

10 juni concreet:

Verzamelen vanaf 9u30 aan de hoofdingang van de campus Maria's Voorzienigheid in de Loofstraat in Kortrijk. Om 10 uur start de optocht langs de 4 campussen.

Voor mensen die met de trein komen:
Je verlaat het station via de achteruitgang, aan de overkant van de straat zie je de Pater Beckstraat, als je die tot op het einde volgt, heb je de Loofstraat, daar start de actie.

Voor mensen die met de auto(bus) komen:
Het makkelijkste is om je in de Aalbeeksesteenweg te parkeren of de Condédreef, daar parkeer je gratis en het ligt vlak bij de startplek.

De LBC spreekt af voor de delegaties van buitenaf om 10 uur aan de achterzijde van het station van Kortrijk.

Stakingsacties AZ Groeninge tegen uitbesteding dienst sterilisatie

Hoog tijd voor een nationale mobilisatie tegen de commercialisering van de zorg!

Acties in het Brugmann ziekenhuis te Brussel

Het Brugmann ziekenhuis in Brussel kent net als een overgrote meerderheid van de grote ziekenhuizen in ons land een personeelstekort. Dat leidt tot een verhoging van de werkdruk met tal van gevolgen zoals een toename van het aantal depressies en burnouts, maar ook een vermindering van de kwaliteit van de zorg.

Een ander gevolg van het personeelstekort is de explosie van het aantal gepresteerde overuren door het personeel. Als de continuïteit van de zorgverlening moet worden gegarandeerd, moeten wel overuren worden geklopt.

Op dinsdag 26 mei hield het personeel in gemeenschappelijk vakbondsfront een algemene vergadering in het ziekenhuis. Er waren een 100-tal aanwezigen, vooral verplegenden. Er was vooral ongerustheid over het feit dat de directie een deel van de overuren zomaar wil schrappen in plaats van uitbetalen. Er staan nog 87.000 overuren open op dit ogenblik. Er waren ook verschillende informatici en elektrotechnici die boos zijn omdat er een nieuw systeem is waarbij ze op ieder ogenblik kunnen worden opgeroepen door de directie. De discussie op de personeelsvergadering was erg interessant met tal van getuigen en een enorme woede onder verschillende collega’s. Het personeel maakte de syndicaal verantwoordelijken duidelijk dat het bereid is om tot actie over te gaan. De brancardiers en andere personeelsleden (bijvoorbeeld kuispersoneel en andere groepen) waren aanwezig uit solidariteit en om duidelijk te maken dat de aanvallen op de arbeidscondities alle personeel aanbelangen.

De bijeenkomst besloot om een actie te organiseren op donderdag. Na de personeelsvergadering werd ook meteen een actie gehouden voor het ziekenhuis, een uur later waren er immers onderhandelingen voorzien tussen directie en vakbonden. De actie was een succes qua opkomst met meer dan 70 deelnemers. Na een uur kwam de algemeen directeur naar buiten om meer uitleg te geven: er zal een “werkgroep” opgezet worden om een concreet voorstel te doen. Het is echter duidelijk dat een voorstel van de directie niet direct in het belang van de arbeiders zal zijn. De actie van donderdag blijft dan ook behouden, maar werd jammer genoeg omgevormd tot een nieuwe informatievergadering. Het pamflet heeft het niet meer over een actie en maakt ook geen melding meer van het oproepen van informatici. Er zou een akkoord mogelijk zijn met de directie, maar de betrokken personeelsleden verzetten er zich radicaal tegen.

De acties van dinsdag waren een succes vanuit de nood om zich te organiseren tegenover de ernstige problemen waarmee de werkenden in de sector worden geconfronteerd. Maar de vakbondsleidingen zullen wel een echte strijd moeten organiseren in de plaats van deze te ontwijken.

De eis van een intrekking van de maatregelen rond de overuren is een goede eerste stap, maar moet verder gaan op de kern van het probleem: het tekort aan personeel en de lage lonen in de sector. We moeten de strijd uitbreiden zodat niet alleen het verzorgend personeel actie voert, maar dat de acties worden gedragen door alle personeel van het ziekenhuis en de sector. Daartoe is er nood aan een actieplan om een krachtsverhouding uit te bouwen tegenover de aanvallen van de directie en de politieke verantwoordelijken.

Het tekort aan middelen voor de zorgsector wordt steeds duidelijker en maakt dat de sector onleefbaar wordt. Er is op syndicaal vlak nood aan een strijdbaar antwoord, dat kan worden versterkt door personeelsvergaderingen waar de acties en alle verdere stappen worden besproken. Wordt vervolgd…

8 mei: betoging tegen lange wachtlijsten in de gehandicaptensector

Stop het wachten! Stop het personeelstekort! Recht op een kwaliteitsvolle ondersteuning, nu!

Dit zijn slechts enkele van de slogans die de actievoerders uit de non-profit zullen meedragen op 8 mei in Brussel. De witte woede is nog steeds woest, want van alle beloftes die de afgelopen maanden en jaren naar voren geschoven zijn door de traditionele partijen, blijft nog maar bitter weinig over. Net zoals men de arbeiders en hun gezinnen wil laten opdraaien voor de crisis, zo wil men de personen met een handicap, hun familie en het personeel laten opdraaien voor het tekort aan middelen in de sector.

Alle deelnemende organisaties hebben zo hun eigen redenen om vrijdag mee te betogen tegen de torenhoge wachtlijsten in de gehandicaptensector. De personen met een handicap eisen meer opvangplaatsen en extra middelen voor een volwaardige opvang. De verenigingen van ouders willen af van het uitzicht op een onzekere toekomst voor hun kinderen met een handicap. Het personeel wil betere arbeidsvoorwaarden en een loon dat gelijkwaardig is aan dat van collega’s uit andere sectoren. Zelfs de werkgeversorganisaties roepen op om met zoveel mogelijk mensen uit de gehandicaptensector naar Brussel af te zakken. Zij zien immers de regelgeving almaar toenemen en de middelen almaar afnemen.

Samengevat komen deze eisen neer op een vraag naar een kwaliteitsvolle ondersteuning voor alle personen met een handicap. Let vooral op het woord ‘alle’. Want hier draait het rond wanneer de beleidsmakers spreken over het wegwerken van de wachtlijsten. Vier jaar geleden kwam Bart Somers (Open VLD) al met de uitspraak dat de lange wachtlijsten te wijten waren aan de oneigenlijke gehandicapten die erop stonden. Deze uitspraak werd toen zelfs bijgetreden door Vlaams minister voor zorg Byttebier (Groen!).

Vandaag komt het VAPH (Vlaams agentschap voor personen met een handicap, het vroegere ‘Vlaams Fonds’) met een soortgelijk idee op de proppen om de wachtlijsten aan te pakken. Zij verklaren de sterke groei van de wachtlijsten door aan te halen dat er nieuwe doelgroepen bijgekomen zijn, zonder echter concrete cijfers te geven. Als oplossing voor het wegwerken van de wachtlijsten, stelt het VAPH voor om de doelgroepen te selecteren op basis van hun stoornissen.

Men zou enkel nog ondersteuning willen bieden aan personen met een zeer complexe of zware handicap. Personen die door deze maatregel uit de boot vallen, wil het VAPH doorschuiven naar andere beleidsdomeinen. Daarnaast stelt Laurent Bursens, administrateur-generaal van het VAPH, bijvoorbeeld, dat 27% van de PAB-aanvragers (persoonlijk assistentie budget) ouder is dan 50 jaar. Als oplossing om het aantal PAB-aanvragers te laten zakken, vindt hij dat er een leeftijdsgrens zou moeten komen voor de toekenning van een PAB. Hij vroeg zich zelfs publiekelijk af of deze mensen niet beter geholpen zouden worden in de ouderenzorg. Wel een erg makkelijke manier om de wachtlijsten op te lossen. Doelgroepen afstoten, zonder hen uitzicht te geven op noodzakelijke ondersteuning vanuit andere beleidsdomeinen.

Vrijdag 8 mei, 11u, Brussel-Noord. Betoging tegen lange wachtlijsten

artikel overgenomen vanop socialisme.be

Nuttige links:

ander artikel op socialisme.be over de betoging

pamflet LBC voor de betoging

pamflet van het gemeenschappelijk platform van de betoging

achtergrondinfo van het platform