Kwalitatieve gezondheidszorg versus ‘vrije’ markt: deel 1

Vanaf vandaag publiceren we in delen een dossier over de gezondheidszorg in de VS. Dit geeft ons een inzicht in welke richting de werkgeversorganisaties en de neoliberale politici in ons land de gezondheidszorg willen duwen. De ingekorte versie van dit artikel wordt gepubliceerd in de papieren versie van Polsslag (oktober-november 2007) en ook in het oktobernummer van Socialistisch Links.

DEEL I

De film ‘Sicko’ van Michael Moore vormt een goede gelegenheid om dieper in te gaan op de commerciële gezondheidszorg in de VS. Wat betekent dit voor de bevolking? En zijn er alternatieven mogelijk?

De harde cijfers

In een onderzoek in 13 geïndustrialiseerde landen (waar 16 medische indicatoren werden vergeleken), scoorde de VS pover: het was de op één na slechtste leerling. Zo behaalde de VS het slechtste resultaat wat betreft te laag gewicht bij de geboorte en vroegtijdige babysterfte gedurende de eerste maand. De gemiddelde opnameduur op de materniteit ligt in de VS zeer laag: 2 dagen. In België was dit in 2000 meer dan 5 dagen in 2000, in de OESO-landen gemiddeld 4 dagen. In een studie van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) staat de VS 15de op een totaal van 25 geïndustrialiseerde landen wat betreft gezondheidszorg.

Bij het onderzoek van de WHO werd rekening gehouden met de algemene gezondheidstoestand van de bevolking. De karikatuur van de slechte levensstijl van de “dikke Amerikaan” heeft dus geen impact op de lage rangschikking. Er werden verschillende parameters gebruikt voor de studie: percentage van de bevolking die rookt, alcoholgebruik, het gebruik van verzadigde dierlijke vetten, cholesterolgehalte,… Indien zou worden afgegaan op de slechte levensstijl, zouden de Japanners de kroon spannen! Japan kent onder andere een hoog percentage rokers: 61% van de mannen en 14% van de vrouwen. Maar toch staat Japan op de eerst plaats wat betreft gezondheidszorg. Nog een dramatisch cijfer: de VS scoort slechts een 27ste plaats inzake levensduur.

De “horrorlijstjes” van de Amerikaanse gezondheidszorg

The Journal of the American Medical Association van 26 juli 2006 gaf een voorbeeld van de slechte gezondheidszorg in de VS. Fouten van dokters vormen in dat land de derde doodsoorzaak. Ieder jaar sterven 225.000 Amerikanen omwille van medische fouten. Daaronder 12.000 door onnodige chirurgie, 80.000 door infecties opgelopen in ziekenhuizen, 106.000 door bijwerkingen van medicijnen,…

4 tot 18% van de patiënten die een poliklinische behandeling ondergaan, ervaren negatieve effecten van deze behandeling waardoor extra behandeling van een andere arts noodzakelijk is. In brute cijfers betekent dit:

*116 miljoen extra consulten bij een andere arts
*77 miljoen extra voorschriften
*17 miljoen extra visites bij de EHBO
*8 miljoen mensen extra die opgenomen moeten worden
*3 miljoen extra lange termijn behandelingen
*199.000 extra doden na de extra behandeling (fout op fout dus)
* een totaal van 77 miljard dollar extra ziektekosten.

Volgens cijfers van de OESO gaf België in 2001 9% van het bruto binnenlands product (BBP) uit aan gezondheidszorg. De VS spande de kroon met 13,9%. Dat lijkt vreemd aangezien de Amerikanen een groot deel van de medische kosten zelf moeten betalen. Slechts 25% van de bevolking is verzekerd via openbare programma’s, zowat 47 miljoen Amerikanen beschikken over geen enkele vorm van ziekteverzekering. Het aandeel van publieke uitgaven in de totale gezondheidsuitgaven bedraagt gemiddeld 72%, in de VS is het slechts 44%. En toch geeft de VS het meest uit aan gezondheidszorg (4.900 dollar per hoofd). ). Dat is meer dan het dubbele van het gemiddelde (2100 dollar)

Het gebrek aan medische technologie is zeker niet de oorzaak van het barslechte resultaat van de VS wat betreft gezondheid. Op de rangschikking betreffende die technologie staat de VS nochtans op de eretribune, juist onder de ‘winnaar’ Japan. De gezondheidszorg in de VS is echter totaal onefficiënt en duur: een kat in een gouden zak.

In het volgende deel: Kassagezondheidszorg: “Eerst de aandeelhouders, dan de patiënten” leggen we uit hoe het Amerikaans systeem precies in elkaar zit (of beter gezegd met haken en ogen aan elkaar hangt)