Frans Hospitaal: directie vastgezet door woedende werknemers.

Hieronder volgt de vertaling van de 2 artikels op onze franstalige blog.

Sinds enige tijd zijn er al ernstige problemen bij het Hôpital Français in Brussel. Er kwamen steeds meer geruchten over overnames. Het ziekenhuis heeft haar activiteiten stopgezet en het is duidelijk dat er dringend uitgekeken wordt naar een overnemer. De banken hebben de kredietlijnen gestopt en het ziekenhuis is zo goed als failliet.

i

De directeur heeft de bevoegde ministers van de gemeenschappen gecontacteerd met de melding dat hij niet in staat was om de zorgverstrekking verder te zetten. Verschillende overnemers hebben voorstellen gedaan en de vakbonden onderhandelden met de directie om zoveel mogelijk arbeiders te behouden bij een overname.

Op woensdagochtend moest de directie haar keuze bekendmaken, dat was de uiterste datum die vooropgesteld was door het personeel. De directie vroeg om dit uit te stellen tot de volgende dag en de werknemers gingen ermee akkoord. Op donderdag vroeg de directie nog eens 24 uur uitstel. Ook dat werd aanvaard, maar met de melding dat het de laatste keer was dat uitstel zou aanvaard worden.

Op vrijdagochtend kwamen de delegees en vertegenwoordigers van de vakbonden naar een vergadering met de directie. Daar kregen ze te horen dat de directie opnieuw uitstel wou tot dinsdag. De werknemers waren woedend en sloten alle deuren af. De directie werd vastgezet en er werd aangekondigd dat ze pas zouden vrijgelaten worden als er een oplossing kwam.

Een personeelslid vertelde ons: “Er wordt al maanden met onze voeten gespeeld, maar het ziekenhuis is failliet en het enige dat maakt dat het nog niet volledig dood is, is de accreditering die er is [ieder ziekenhuis krijgt een aantal bedden dat het mag hebben]. We kunnen altijd een ziekenhuis heropenen en blijven. Maar het is nu een lege doos: er is geen enkele patiënt meer, er werden er twee geopereerd deze morgen, maar ze werden direct overgebracht naar een ander ziekenhuis. De dokters zijn naar andere oorden getrokken, het kleine gereedschap werd gisteren al ingepakt. Sodexho, dat de keukens uitbaat, is alles komen opladen. En dan willen ze ons tot dinsdag laten wachten? Dat is uitgesloten, ze blijven er zitten tot er een oplossing is.”

Rond 16u was de vastberadenheid van de werknemers nog steeds erg groot: “Er zijn twee ernstige pistes van een overname van een deel van het personeel. Een groep van publieke ziekenhuizen en een groep van private ziekenhuizen (VZW’s gefinancierd door de staat). Voor ons is het duidelijk: we willen zoveel mogelijk jobs behouden. We zullen het voorstel steunen waarin het grootste aantal personeelsleden wordt overgenomen.”

Om 17u had de directie mogelijk een voorstel om tot een oplossing te komen door aan legale acrobatie te doen. Om een juridisch faillissement te vermijden (met een curator die de eenvoudigste oplossing moet zoeken om de schuldeisers te vergoeden), zou een onafhankelijke bestuurder worden opgenomen in de raad van bestuur om zelf een curator aan te duiden die de voorlopige onderhandelingen zou voeren.

Dit voorstel werd aanvaard door de aanwezige werknemers en hun syndicale vertegenwoordigers. De taak van onafhankelijke bestuurder zal opgenomen worden door een jurist van het ministerie van arbeid die gespecialiseerd is in dit soort taken. Hij zal de verschillende partijen en mogelijke overnemers samenbrengen en het overleg ertussen organiseren.

Het personeel zal verder betaald worden in tussentijd maar moet geen arbeid verrichten. Dat is geen cadeau van de directie, er is geen enkele dokter meer en het ziekenhuis ligt stil zonder middelen om de machines te laten draaien. Toch werd besloten om de directie vrij te laten rond 22u.

De delegaties komen op dinsdag bijeen en woensdag volgt een personeelsvergadering. Intussen weigeren de werknemers om het gebouw te verlaten en zullen ze een bezetting organiseren tot en met dinsdag.

Door samen in actie te komen, tonen de werknemers hun sterkte. Er is nu wat ademruimte bekomen. Er is een eerste stap gezet, de directie heeft geen euthanasie op het ziekenhuis gepleegd. We staan nog aan het begin van een strijd, maar vanuit deze eerste kleine overwinning kunnen de werknemers kracht halen om hun strijd verder te zetten.

“Wie strijdt, kan verliezen. Wie niet strijdt, is al verloren…”