Volgens sommige ziekenhuisbestuurders zouden er in de komende 5 jaar tussen de 1000 en 2000 bedden verloren gaan in Brussel… i
Buiten de kwestie of er een overaanbod aan bedden is in het Brusselse, zal dit proces zich voltrekken op kap van de werknemers en de patiënten. Door verkeerd management hebben heel wat ziekenhuizen een enorme schuldenberg opgestapeld maar daar zullen de ziekenhuisbestuurders niet van wakker liggen. Zij zullen niet moeten gaan stempelen of moeten wachten op een ziekenhuisbed! De privé-ziekenhuizen die de volgende jaren niets hoeven te vrezen en dus financieel gezond lijken, kunnen op een half hand geteld worden.
De eerste dominostenen zijn alvast gevallen met het collectief ontslag in St.-Etienne en het Hopital Français dat sinds 7 april in de eerste fase van de wet Renault zit. In Erasmus verwacht men zich aan ernstige herstructureringen vanaf juni. In St.-Luc heeft men een schuldenberg om ‘u’ tegen te zeggen. De ‘farao-neigingen’ van de directie zijn hier niet vreemd aan. Hier wil men de flexibiliteit voor het personeel nog verder opdrijven maar men geeft het een andere naam: ‘rentabiliseren’.
Gezien de maatschappelijke impact van deze evolutie in de Brusselse regio qua tewerkstelling én dienstverlening aan de bevolking mag men niet langer talmen om de koe bij de horens te vatten.
In plaats van de stroom aan herstructureringen ziekenhuis per ziekenhuis af te wachten, is een ééngemaakt syndicaal initiatief op het niveau van Brussel noodzakelijk!
De politici moeten wakker geschud en op hun verantwoordelijkheid gewezen worden. Er wordt veel te weinig controle uitgevoerd vanwege de overheid op wat de ziekenhuisbestuurders allemaal uitvreten met gemeenschapsgeld.
i
Dit artikel komt uit het uitgebreid Polsslag-pamflet van 30 april
