"Zoveelste stadswandeling" of nieuw startschot voor een strijd tot inwilliging van alle eisen? Met 16.000 betogers (volgens de politie) waren we in Brussel. De grootste betoging van de sociale sector sinds het indienen van de eisenbundel begin vorig jaar. De intersectorale solidariteit is groot.
Een sector met enkele honderdduizenden werknemers en nog meer sympathisanten bezit een grote kracht, de kracht van zijn aantal. Als die gebruikt wordt, zijn echte stappen vooruit een zeer reëel vooruitzicht. Alle werknemers betrekken in de strijd is allesbehalve evident. Daarom is het nodig dat er een duidelijk uitgewerkt actieplan opgesteld wordt. Om efficiënt te zijn, dient dit actieplan de subsectoren en vakbondsgrenzen te overstijgen en gepaard te gaan met een brede info- en solidariteitscampagne. De zomermaanden zijn ideaal voor intern en onderling overleg van de verschillende belangengroepen binnen de Non/Social Profit. Op die manier kan er in september een actieplan ingediend worden. Een plan dat (stakings)acties in ritme en omvang systematisch doet toenemen maar ook gedurende een relatief lange termijn kan aangehouden worden en slechts opgeheven wordt als er een aanvaardbaar voorstel uit de bus komt.
Federale sectoren: niets nieuws onder de zon…
Niemand kan ontkennen dat er nood is aan verdere acties. Na de betoging werd deze nood nogmaals bevestigd door de vakbondssecretarissen die verslag uitbrachten van de onderhandelingen met de bevoegde ministers. Deze week is er op federaal vlak twee keer een onderhoud geweest in Wetstraat 16. Met de ministers Onkelinx(PS, vicepremier en minister van sociale zaken en volksgezondheid in lopende zaken), Milquet (CDH, vicepremier en minister van werk en gelijke kansen in lopende zaken) en een medewerker van Leterme (CD&V en premier in lopende zaken). De vakbonden vernamen van hen het nieuws dat er in België geen federale regering is, maar dat er op dit moment een formateur is aangesteld en dat er dus een regering kan komen. Ze zijn daar blijkbaar niet om een grapje verlegen. De vakbonden kregen tevens de mededeling dat er geen onderhandelingen kunnen gestart worden, maar dat er wel een technische werkgroep opgesteld kan worden die deze onderhandelingen voorbereid. Als laatste werd er nog meegegeven dat er geen 2° mini-akkoord zal komen en dat de vakbonden een selectie moeten maken in hun eisen. Ook een grapje?
Vlaamse sectoren: de trein der traagheid ondanks einddatum onderhandelingen
Op Vlaams vlak is men al ongeveer een maand aan het onderhandelen, maar is er amper vooruitgang geboekt. Enkel over de functieclassificatie van de werknemers is er deftig gesproken. De 13° maand en andere loonvoorwaarden zijn slechts terloops aan bod gekomen, net als ‘decommercialisering’ en uitholling van de zorg, waarover de vakbonden een duidelijke standpunt van de regering willen horen. Kwaliteitsverhogende maatregelen zoals werkdruk verlagen en extra personeel zijn nog helemaal niet aan bod gekomen. Met nog vijf onderhandelingsrondes te gaan, zal het dan ook heel nipt worden om een degelijk voorakkoord rond te krijgen tegen 29 juni, einddatum voor de onderhandelingen. De vakbondsleiding voorspelt dan ook een negatieve evaluatie door de achterban, daar het vooruitzicht op een aanvaardbaar akkoord eerder mager is.
Op Vlaams en federaal vlak zal het dus hoogstwaarschijnlijk ‘overzomeren’ worden. Daarom roepen we nu al op voor een breed intern en onderling overleg tussen de verschillende belangengroepen binnen de Non/Social Profit.
Goede zorg en welzijn zijn een enorm belangrijk onderdeel van de samenleving, maar zijn binnen de huidige kapitalistische logica erg moeilijk te verwezenlijken, laat staan te behouden wat er al is. Daarom is het nodig dat, naast de inwilliging van de syndicale eisen, de strijd van de Witte Woede een verlengstuk krijgt in een politieke strijd voor een kosteloze gezondheidsdienst in publieke handen, waar elke vorm van privé-inmenging gebannen wordt. Een dergelijke gezondheidsdienst kan echter slechts bestaan als het onder controle staat van de bevolking. Wat dan weer de roep naar een nieuwe linkse arbeiderspartij naar voor schuift. In afwachting van een dergelijke partij blijven we met Polsslag strijdsyndicalisten en militanten uit de sector verzamelen, over de vakbondsgrenzen heen, om op een kritische manier druk te zetten op de vakbonden om de strijd niet te laten doodbloeden, maar verder uit te bouwen.
Links naar (foto)verslagen op andere websites:
* pagina met verslagen, foto's en filmpjes op wittewoede.be (website LBC Non-Profit)
* fotoreportage 1 op socialisme.be
* fotoreportage 2 op socialisme.be
* verslag en foto's op dewereldmorgen.be
* fotoreportage SETCa-FGTB CHIREC
* fotoreportage ABVV De Branding
* fotospecial Nieuwsblad.be
