DEEL 3Gezondheidszorg in Europa: het land van melk en honing?
De laatste jaren is er ook in Europa een tendens om de gezondheidszorg te commercialiseren. De pleitbezorgers van het Amerikaanse systeem stellen dat de ‘vrije’ handel in “zorgproducten” zal resulteren in efficiëntie, kostenbeheersing, keuzevrijheid en kwaliteit.
Er zijn verschillende pogingen om via de internationale instellingen (o.a. WTO en de EU) de basis te creëren om privé-aasgieren de vrije hand te geven in de gezondheidszorg. Het is bijvoorbeeld enkel door syndicale druk dat we er (tijdelijk?) in geslaagd zijn om de gezondheidssector (en aanverwanten) uit het toepassingsgebied van de beruchte dienstenrichtlijn “Bolkestein” te halen.
In tegenstelling tot het geïdealiseerd beeld dat “Sicko” van de Europese gezondheidszorg geeft, zijn er wel degelijk problemen. Zoals in andere sectoren heeft het harde neoliberaal beleid ook zijn sporen nagelaten in de gezondheidszorg. De besparingen treffen ook deze sector en de problemen zijn dan ook meestal te wijten aan een tekort aan middelen waardoor de systemen van universele gezondheidszorg zoals de NHS (National Health Service) in Groot-Brittannië onder druk komen te staan.En in België?
Met het argument dat de overheid niet langer de steeds toenemende financiële druk van de gezondheidszorg kan dragen, wordt in de sector steeds meer plaats gemaakt voor de privé. Zo vormen de wachtlijsten in o.a de rusthuissector het perfecte alibi om privé-initiatieven te lanceren. In de rusthuissector zijn de commerciële rusthuizen aan een ware opmars bezig: er zijn al 7 grote investeringsmaatschappijen actief op het terrein. Uiteraard veronderstelt dit winst maken: besparen op personeel, gebouwen, infrastructuur enz. De betrokkenheid van die investeringsmaatschappijen is niet ingegeven vanuit liefde voor de bejaarden…
In de ziekenhuizen worden deeltaken (zoals de schoonmaakdiensten) uitbesteed en de zeer lucratieve activiteiten geprivatiseerd. In sommige (openbare) ziekenhuizen bestaan tal van categorieën van personeel : naast de uitstervende ‘benoemden’, zijn er de contractuelen die ondergebracht zijn in aparte juridische constructies met slechtere loon-en arbeidsvoorwaarden,...
Een doorgedreven commercialisering in België zal op termijn onvermijdelijk leiden tot een gezondheidszorg met twee snelheden: een (zwak) basisaanbod dat voor iedereen beschikbaar is en luxe-zorg voor wie het zich kan veroorloven.
Gezondheidszorg in Cuba en de VS: David en Goliath…
De ‘gezondheidszorghorror’ in de VS staat in schril contrast met de gezondheidszorg in Cuba. Ondanks de kritieken die we hebben op het Cubaanse systeem, vinden we het indrukwekkend dat het land een betere gezondheidszorg kent dan de VS.
In Cuba is er gratis en universele gezondheidszorg. Er is een geïntegreerd zorgsysteem dat de nadruk legt op preventie. De dokters verzorgen hun patiënten maar pakken ook de oorzaken aan. Ze passen een gezondheidspolitiek toe op het niveau van de wijk.
In Cubaanse laboratoria wordt baanbrekend werk verricht wat betreft vaccins en dergelijke. Duizenden Cubaanse dokters werken in 68 verschillende landen. In Venezuela alleen zijn er bijna 20.000 Cubaanse gezondheidswerkers (14.000 artsen, 3000 tandartsen, 500 verpleegsters en 500 oogartsen) Niet slecht voor een derde wereldland met ongeveer evenveel inwoners als België. Dokters die van wanten weten, hoeven dus niet persé geldwolven te zijn…
Waar wij voor staan:
Ons antwoord op de winstzucht van de farmaceutische industrie, de sluipende commercialisering en de kanker van de prestatiegeneeskunde: de creatie van een openbare en nationale gezondheidsdienst die de verschillende gezondheidsdiensten overkoepelt, organiseert en coördineert in het belang van de volksgezondheid en niet van winst of prestige van diverse individuen en instellingen. Naar onze mening is dit een droom in het huidig kapitalistisch bestel. Een andere gezondheidszorg is slechts mogelijk in een andere wereld: een socialistische.
