verslag en foto overgenomen van anderepolitiek.be en socialisme.beRudy De Leeuw: nationale militantenconcentratie tegen aanvallen op sociale zekerheid
Op een druk bijgewoonde informatievergadering over de sociale zekerheid in Antwerpen, weerklonk vanuit de zaal een (weliswaar stille) roep tot actie. ABVV-voorzitter De Leeuw beantwoordde die vraag met de mededeling dat vrijdag met het ACV wordt gesproken over een militantenconcentratie midden november. Dat zal eventueel gevolgd worden door een actie eind november.
Het initiatief voor de informatievergadering in Antwerpen kwam van de syndicale delegaties van Total en Degussa die reeds enige maanden campagne voeren voor het behoud van de sociale zekerheid. Het is duidelijk dat het communautaire opbod vandaag ook wordt gebruikt om aanvallen op die sociale zekerheid voor te bereiden. Daarom is het nodig om waakzaam te zijn en zal er nood zijn aan actie.
Op de informatievergadering waren er ruim 250 aanwezigen, wat zeker niet slecht is voor een dergelijke bijeenkomst. Er waren drie sprekers: journalist Guido Fonteyn, ACV-topvrouw An Van Laer en ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw. Fonteyn bracht eerst een historisch stukje waarin hij terecht wees op de rol van het kapitalisme in de ontwikkeling van het België dat we nu kennen. Wallonië kende in de 19e eeuw een sterke opgang, voornamelijk op basis van de grondstoffen die er aanwezig waren. Tegelijk was het miserie troef in Vlaanderen met cholera, tyfus,… De medische term voor een overlijden door hongersnood was in die tijd “le mal de Flandre” (de Vlaamse ziekte…). Het einde van de industrialisering in Wallonië zorgde deze eeuw voor veel problemen, maar volgens Fonteyn zien we nu ook in Vlaanderen en begin van dat proces: bedrijven trekken weg, delokaliseren. Daartegenover zal er nood zijn aan solidariteit.
An Van Laer bracht een meer technische uitleg over wat de sociale zekerheid is en hoe dit functioneert. Er werd ingegaan op een aantal verschillende takken van de sociale zekerheid. Volgens Van Laer is de sociale zekerheid een goed product en moeten we het bijgevolg verdedigen. Nochtans hebben we volgens Van Laer reeds een aantal zaken moeten slikken: het Generatiepact of het activeringsbeleid voor werklozen dat op sanctioneren is gericht. Ook stelde Van Laer zich vragen bij het feit dat de middelen voor dienstencheques uit de pot van de sociale zekerheid komen.
Rudy De Leeuw stelde terecht dat Voka en Unizo de sociale zekerheid niet willen regionaliseren om de Vlaamse arbeiders en hun gezinnen meer sociale rechten toe te kennen. Neen, het gaat de patroons enkel om het doorvoeren van hun programma van verdere lastenverlagingen en daartoe komt het hen goed uit als ze de werkenden en uitkeringstrekkers in dit land tegen elkaar kunnen uitspelen. Voor de lonen zien we nu reeds dat geschermd wordt met de concurrentiepositie tegenover de buurlanden, wat zou het geven indien die concurrentie ook nog eens in dit land zelf wordt uitgespeeld? De Leeuw wees er ook op dat de regionale verschillen zich niet beperken tot Vlaanderen versus Wallonië, maar sterk streekgebonden zijn. In Oostende liggen de kosten voor de gezondheidszorg even hoog als in Charleroi bijvoorbeeld. De Leeuw stelde dat er een rechtse regering komt, maar dat er wat hem betreft nergens aan mag geraakt worden.
Na de drie sprekers was er tijd voor een pauze waarna vragen konden worden gesteld via formulieren die werden ingevuld. Hierdoor konden de militanten zelf niet het woord nemen, wat ongetwijfeld de sterkte van een aantal argumenten sterk heeft ondermijnd. Maar met drie sprekers is het qua tijd natuurlijk moeilijk om de nadruk te leggen op een debat met de zaal.
De belangrijkste vragen die naar voor kwamen, en die vaak werden opgeschreven door de aanwezigen, handelden over twee zaken: de vraag naar de verhouding tot politieke “partners” (of beter gezegd: het gebrek aan politieke partners) en de vraag naar actie. Alle traditionele partijen schakelen zich in het communautaire opbod in en staan voor een neoliberaal beleid van sociale afbraak.
De Leeuw kan zich proberen te verstoppen achter de oppositiekuur van SP.a, maar dat beantwoordt de vraag natuurlijk niet. De SP.a heeft 18 jaren regeringsdeelname niet gebruikt om de sociale zekerheid verder uit te bouwen, integendeel. Nu pleitte de partij bovendien voor een regionalisering van het tewerkstellingsbeleid. De SP.a kondigde al snel na de verkiezingen aan dat het een staatshervorming zou steunen, maar De Leeuw verzette zich daar nu tegen. Hij moest overigens toegeven dat veel syndicale militanten “verweesd” achterblijven omdat ze geen politieke vertaling voor solidariteit vinden in een periode van communautair opbod.
Dat klopt, maar de centrale vraag is natuurlijk wat je daaraan kan doen. In een discussie over media werd gesteld dat het moeilijk is om syndicale thema’s in de media te krijgen en dat er misschien nood is aan een eigen arbeidersmedia. Geldt dat op politiek vlak echter ook niet? Is er ook daar geen nood aan een eigen politiek verlengstuk, een nieuwe arbeiderspartij? Wij menen alvast van wel en het CAP-pamflet verdedigde de noodzaak van een nieuwe arbeiderspartij.
Waar de meeste vragen over gingen, was de vraag naar actie. Het CAP-pamflet had als titel “met de petitie red de solidariteit… tijd voor actie”. Dat weerspiegelde de sfeer in de zaal en de vele vragen hierover. De Leeuw stelde dat de zaal niet zo vol zat als vlak voor de beweging tegen het Generatiepact (toen de ABVV-leiding door de basis werd gedwongen tot actie), maar dat de goede opkomst wel een signaal vormt. Hij stelde dat er midden november een nationale concentratie zou komen, met eind november mogelijk een grote actie (eventueel in het kader van de petitie “red de solidariteit”?). Vrijdag zou hierover worden onderhandeld met het ACV.
Het feit dat er actie zal komen, is zeker positief. Maar het bleef erg vaag: welk soort actie, rond welke punten, hoe kan de actie gebruikt worden om te mobiliseren,… Een nationale actiedag met een duidelijk platform voor het behoud en de uitbreiding van de sociale zekerheid zou een mobiliserend effect kunnen hebben. Maar die conclusie werd gisteren jammer genoeg (nog?) niet getrokken in Antwerpen.
Het CAP-pamflet met de titel: " Met de petitie “Red de Solidariteit”... tijd voor actie." dat uitgedeeld werd op de meeting, kan je hier lezen.
Bericht van de initiatiefnemers:
Vrienden van de sociale zekerheid,
In de eerste plaats willen wij iedereen die gisteren kwam afgezakt naar Antwerpen nog eens extra bedanken. Van West-Vlaanderen tot Limburg en Waals Brabant, uit de politieke wereld en afvaardigingen van verschillende actiegroepen, allemaal waren ze er. Solidair met elkaar, ABVV en ACV samen in de zaal en samen in het panel. Een verslag kan je lezen op indymedia : http://www.indymedia.be/nl/node/24593
Gisteren is er een zoveelste stap gezet in de goede richting en is bewezen dat we allemaal als individu een verschil kunnen maken. Als we nu allemaal samen, solidair, een grote vuist maken dan is dat de beste manier om onze sociale zekerheid te beschermen en te verdedigen. Net zoals bij de start van het initiatief, is ook nu nog informatie en argumentatie van het allergrootste belang. Daarom hebben we al de info, die we de voorbije maanden op jullie hebben afgestuurd, verzameld en op het net gesmeten. Iedereen kan er vrij over beschikken op : http://www.bloggen.be/netwerk/
Geloof ons vrij als we zeggen dat er echt niet veel nodig is om mensen te overtuigen van het nut van de sociale zekerheid en de nood aan solidariteit. Vraag hen zelf maar eens of ze ooit al eens hebben genoten van de sociale zekerheid en toon hen dan bvb. de twee levenslopen. Het is maar een idee.
Iedereen kent hem ondertussen wel maar we vermelden hem toch nog maar eens, het adres van "red de solidariteit" : reddesolidariteit.be
We beloven jullie dat we de strijd zullen verder zetten en hopen op dezelfde massale ondersteuning zoals we ze tot op heden kennen. We kunnen alvast meegeven dat soortgelijke initiatieven als paddestoelen uit de grond rijzen. Een eerste om alvast met stip aan te duiden, vinden jullie hieronder (zie volgende post op de blogspot, redactie Polsslag)
Wij zullen er zeker zijn !
Syndicale delegaties Total en Degussa
